Stígandi - 01.04.1944, Blaðsíða 68

Stígandi - 01.04.1944, Blaðsíða 68
146 SÍÐASTI FJÁRKLÁÐAVÖRÐURINN STÍGANDI Þarna var sama leiðin farin dag eftir dag og mánuð eftir mánuð. Mundi sjálfsagt mörgum hafa þótt það leiðigjarnt starf. Og það verð ég að játa, að heimþráin gerði fljótt vart við sig hjá mér, enda þótt ég kynni ekki illa við starfið út af fyrir sig. Varð ég feginn, þegar Jressir dagar voru á enda. — En svo undarlega brá við, að ég var varla fyrr kominn heim en mig langaði upp eftir aftur. Það var eins og einveran og öræfakyrrðin, djúp og dulmögnuð, tog- aði mig til sín, eða fjallaloftið tært og tíbrárkennt. Ef til vill hefir og útsýnið átt sinn þátt í þessu. Það var bæði vítt og fagurt þarna. Til norðurs breiddu sig út heiðarnar suður af Skagafjarðardölum, grösugar og víða auðugar af lífi. Lengra í útvestri teygði liinn aldni ,,héraðsjöfur“, Mælifellshnjúkur kollinn upp yfir hálendið. Og enn norðar rnótaði fyrir Blönduhlíðarfjöllum og Tindastól. í suðaustri gnæfði Laugarfellshnjúkur liátt yfir grásvartar öldur Sprengisands, og lengra í Jrá átt takmarkast útsýnið af hjarnhett- um Tungnafellsjökuls með sínum stórskornu undirhlíðum, en vestar Jrar sáust fjallstindar á suðurlandsöræfum, sveipaðir blá- móðu fjarlægðarinnar. Lengra í austurátt bjarmaði af bláhvítum földum Vatnajökuls. En í suðri og suðvestri blasti við norður- rönd Hofsjökuls um óravegu, björt og síhækkandi, þar til mætt- ist hjarn og himinn. Á þessum glæsilega, víða vettvangi öræfanna, þar sem auðnin og Jrögnin ríkir, og ristir sínar rúnir í huga manna, verður lífið að hálfgerðu ævintýri. Að minnsta kosti er það svo, þegar ég lít til baka yfir þessa stuttu útivist mína þarna á unga aldri, að þá sé ég atburðina í sólbliki hugkærra minninga. Og Pollar er staður, sem löngum hefir dregið huga minn til sín síðar. Varðsvæði Jreirra tveggja rnanna, sem næstir voru að norðan, var að útliti öllu ólíkt því, sem hér hefir verið lýst. Austurdalur er víðast þröngur og stórskorinn, með háum, bröttum harnra- fjöllum á báðar hendur. Utsýni er Jrví ekkert Jrar, nema eftir dalnum. En fagurt er Jrar víða, skjólsælla og gróðurmeira en uppi á heiðunum. — Starf þessara varðmanna var öllu erfiðara en hinna, með Jrví að fjárþunginn var miklu meiri er norðar dró, og óhægt að koma kindum af sér upp úr Austurdal, en helzt skyldu þeir halda lionum sauðlausum vestan megin árinnar. Þó munu Jreir hafa leyft kindum, sem Jreir þekktu og hagvanar voru og hagspakar að vera Jiar. Ekki er annað vitað en að vörður Jressi tækist vel. Hafa minn- ugir og greinagóðir menn sagt mér, að aðeins 2 eða 3 kindur muni
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Stígandi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Stígandi
https://timarit.is/publication/1085

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.