Stígandi - 01.01.1949, Síða 7

Eg trúi á glögga og göíuga menn,
sem greiði úr sérhverjum vanda.
Eg vona, að augu þau opnist nú senn,
sem enn eru lokuð.
Og réttlætið hefjist þá handa.
Það sanngirni beitir, en sveiflar ei geir,
því sá er ei styrkurinn mesti.
Og réttist vor hlutur, vér heimtum ei meir,
því liægt er að spenna
hvern boga svo hátt, að ’ann bresti.
Og þá væri kastað með gáleysi á glæ
því gengi, sem hækkar með árum.
Ef framtíðarlandið vort sekkur í sæ,
þá sitjum vér fátækir
eftir með iðrunartárum.
Eg treysti þér, óspillta íslenzka sál,
og arfgengum hugsjónum þínum,
að vinnir þú sigur, svo verði ei tál
sú von, sem er fólgin
í fegurstu draumunum mínum.
5.-9. sept. 1948.
STÍGANDI 5