Læknablaðið

Árgangur

Læknablaðið - 15.09.2001, Blaðsíða 13

Læknablaðið - 15.09.2001, Blaðsíða 13
R E Zytram Norpharma FORÐATÖFLUR; N 02 A X 02 Hver forðatafla inniheldur: Tramadolum, INN, hýdróklóríð, 75 mg, 100 mg, 150 mg eða 200 mg. Forðatöflumar innihalda laktósu og litarcl'nin títantvíoxíð (E171), indígó karmín (E132) (75 mg forðatöflur), jámoxíð (E172) (75 mg, 150 mg, 200 mg forðatöflur). Ahendingar: Til meðferðar á bæði vægum og slæmum verkjum. Skammtan Skammta skal ákvarða eftir eðli verkja og næmi hvers sjúklings. Ef ekki eru gefin önnur fyiirmæli skal gefa Zytram forðatöflur á eftirfarandi hátt: Forðatöflumar á að gleypa heilar, óháð máltíðum, með nægjanlegum vökva og ekki má skipta þeim eða tyggja þær. Almennt skal nota lægsta skammt sem gefur nægjanlega verkun. Ekki má gefa stærri dagsskammt af virka efninu en 400 mg nema við sérstakar klínískar aðstæður. Ráðlagt er að auka skammta smám saman hjá sjúklingunum til þess að draga úr tímabundnum aukaverkunum. Zytram forðatöflur skal nota í eins skamman tíma og unnt er. Fullorðnir og böm eldri en 12 ára: Skammtar gefnir á 12 klukkustunda fresti. Venjulegur upphafsskammtur er 75 mg forðatafla tvisvar sinnum á dag. Böni: Lyfið er ekki ætlað bömum yngri en 12 ára. Aldraðir sjúklingar: Yfirleitt þarf ekki að breyta skömmtun hjá öldruðum sjúklingum (allt að 75 ára aldri) ef ekki er um að ræða skerta lifirar- eða nýmastarfsemi. Hjá eldri sjúklingum (eldri en 75 ára) getur útskilnaðartíminn verið lengri. Því skal auka bil á milli skammta, ef þörf er á, í samræmi við þarfir sjúklingsins. Sjúklingar með skerta nýma- og lifrarstarfsemi eða sem eni í blóðskilun: Notkun Zytram forðataflna er ekki ráðlögð hjá sjúklingum með alvarlega skerta nýma- og/eða lifrarstarfsemi. Hjá sjúklingum með lítillega skerta nýma- og/eða lifrarstarfsemi má meta hvort auka þarf bil á milli skammta. Frábendingar: lAikkt ofnæmi fyrir tramadóli eða öðmm innihaldsefnum taflnanna, í tengslum við bráða áfengiseitrun, svefnlyf, verkjalyf, ópíóíða eða taugalyf og hjá sjúklingum sem taka mónóamínóoxídasa hemla (MAO) eða hafa tekið slík lyf á síðustu 14 dögum. Zytram forðatöflur má ekki nota við afvötnun vegna eiturlyfja. Varaaðarorð og varúðarreglur: Gæta skal sérstakrar varúðar við meðferð sjúklinga sem em háðir ópíóíðum, einnig hjá sjúklingum með höfuðáverka, í losti, með litla meðvitund án þekktrar orsakar, með áverka á öndunarstöð eða öndunarstarfsemi svo og með hækkaðan þrýsting innan höfuðkúpu (intrakranial). Gæta skal varúðar við notkun lyfsins hjá sjúklingum sem em viðkvæmir fyrir ópíötum. Uppköst hafa komið fyrir hjá sjúklingum sem meðhöndlaðir em með ráðlögðum skömmtum af tramadóli. Ahættan getur aukist ef tramadól skammtamir fara yfir ráðlögð efri mörk daglegs skammts (400 mg). Auk þess getur tramadól aukið hættuna á krömpum hjá sjúklingum sem taka önnur lyf sem lækka krampaþröskuldinn (sjá „Milliverkanir")- Flogaveikisjúklinga og sjúklinga með Ulhneigingu U1 krampa skal aðeins meðhöndla í undantekningartilvikum með Zytram forðatöflum. Tramadól hefur væg ávanabindandi áhrif. Við langvarandi notkun getur þol, sálræn og líkamleg fíkn myndast. Hjá sjúklingum með Ulhneigingu til lyfjamisnotkunar eða lyfjafíklar skal einungis gefa Zytram forðatöflur í skamman Uma í senn og undir nákvæmu efUrliti læknis. Tramadól er ekki hentugt sem uppbótarlyf við ópíóíðfíkn. Þrátt fyrir að tramadól sé ópíóíðagónisti dregur það ekki úr fráhvarfseinkennum morfíns. Milliverkanir: Zytram forðatöflur skal ekki gefa samUmis MAO-hemlum. SamUmis gjöf annarra lyfja sem hafa slævandi áhrif á miðtaugakerfið, þar með talið áfengi, getur aukið áhrifin á miðtaugakerfið. Niðurstöður rannsókna á verkunarhætti lyfsins hafa hingað til sýnt að samUmis eða fyrri gjöf címetidíns (ensímhemill) leiðir líklega ekki U1 milliverkíma sem hafa klíníska þýðingu. Samtímis eða fyrri gjöf karbamazepíns (ensímörvandi) gctur minnkað verkjastillandi áhrif og stytt verkunaitímann. Tramadól á ekki að nota með lyljum sem hafa blandaða agónisUi/antagónista verkun (Ld. búprenorfín, nalbúfín, pentazócín) þar sem verkjastillandi áhrif Uamadóls geta fræðilega minnkað í slíkum Ulvikum. Tramadól getur örvað og aukið hættuna á krömpum við samtímis gjöf sérhæfðra blokkara á serótónín endurupptöku, þríhringlaga þunglyndislyfja, taugalyfja og annara lylja sem lækka krampaþröskuld. Onnur lyf sem hemja CYP3A4 t.d. ketókónazól og erýthrómýcín geta hindrað umbrot tramadóls (N-demetýlering), eins og sennilega einnig umbrot virka O-demetýleraða umbrotsefnisins. Klínísk þýðing þessarar milliverkunar er ekki þekkt. Meðganga: DýraUlraunir með tramadóli hafa sýnt fram á að gjöf mjög stórra skammta hafði áhrif á líffæraþroska, beinmyndun og lífslíkur nýbura. Engin vansköpunarmyndandi áhrif hafa sést. Tramadól fer yfir fylgju. Reynsla af notkun lyfsins hjá þunguðum konum er takmörkuð. Þess vegna eiga þungaðar konur ekki að nota Zytram forðatöflur. Tramadól, gefið fyrir eða í fæðingu, hefur ekki áhrif á samdráttargetu legsins. Tramadól getur valdið breytingum á öndunartíðni nýbura. Þetta hefur yfirleitt ekki klíníska þýðingu. Um 0,1 % af gefnum skammti skilst út í móðurmjólk. Ekki er mælt með notkun lyfsins við bijóstagjöf. Eftir einn einstakan skammt þarf yfirleitt ekki að hætta bijóstagjöf. Akstun Jafnvel við venjulega skammta geta Zytram forðatöflumar skert viðbragðsflýti. Þetta skal hafa í huga t.d. við akstur og stjómun véla. Þetta á einkum við ef tekin eru önnur lyf samhliða sem hafa áhrif á miðtaugakerfi. Aukaverkanir: Algengar aukaverkanir (> 10 %) eru ógleði og svimi. Öðm hveiju (1-10%) koma fram uppköst, hægðatrcgða, svitnun, munnþurrkur, höfuðverkur og sljóleiki. í sjaldgæfum Ulvikum (<1%) geta komið fram áhrif á hjarta- og æðakerfi (hjartsláttarónot, hraðtaktur, réttstöðuþrýstingsfall eða blóðþrýstingsfall). Þessi áhrif koma einkum fram í tengslum við gjöf lyfsins í æð og hjá sjúklingum sem eru undir líkamlegu álagi. Ógleði, erting í meltingarvegi (þfysUngsUlfinning í maga, uppþemba) og áhrif á húð (t.d. kláði og útbrot) geta komið fram. í mjög sjaldgæfum tilvikum (<0, 1%) hefur skert hreyfigeta, breytingar á matarlyst pg truflanir í blóðstreymi sést. Ýmsar sálrænar aukaverkanir gcta f mjög . sjaldgæfum tilvikum komið fram eftir gjöf Zytram. Hversu alvarlegar þær eru 0| hvemig þær koma fram er mismunandi á milli einstaklinga (háð persónuleika oj^ meðferðarlengd). Hér má ncfna breytingar í skapgerð (venjulega gleði; itundum vanlíðan), breytingar í atorku (venjulega minnkun, stundum aukning) og brpytingar á skilviUegri starfsemi og skynjunar hæflréikrifLd. getatekiö ákvarðanir, skilningur), Ofnæmi (t.d. andnauð, berkjukrampar, blásturshljríðTofi^júgurJ o^mnæmisli getur myndast í örfáum Ulvikum. Krampar sem líkjast flogaveiki hafa örsjaldan sést. Þetta kom yfirleitt fram eftir stóra skammta af tramadóli og samtímis meðhöndlun með lyfjum sem lækka krampaþnöskuld eða framkalla krampa í heila (Ld. þunglyndislyf og taugalyO- Hækkaður blóðþrýstingur og hægataktur hafa örsjaldan komið fram. Ondunarslæving getur orðið, ef farið er verulega yfir ráðlagða skammta og önnur lyf sem hafa áhrif á miðtaugakerfi gefin samtímis. Lyfið getur verið ávanabindandi. Fráhvarfseinkenni, svipuð þeim sem koma fram við ópíata afvötnun, geta komið fram á eftirfarandi hátt: æsingur, kvíði, jaugaveiklun, svefnleysi, sjúkleg hreyfingaiþtirf, skjálfti og truflanir í meltingarvegi. Útlit:Forðat(iflur 75 mg; Ljósgráar, kringlóttar, ívíkúptar, þvermál 7 mm, Forðatöflur 100 mg: Hvítar, kringlóttar, tvíkúptar, þvemiál 8 mm, Forðatöflur 150 mg: Ljósappelsínugular, kringlóttar, tvíkúptar, þvermál 9,5 mm, Forðatöflur 200 mg: Ferskjulitar, kringlóttar, tvíkúptar, þvermál 9,5 mm. Pakkningar og verð (febrúar 2001): Forðatöflur 75 mg: 56 stk. Kr. 3069.- Forðatöflur 100 mg: 56 sflc. Kr. 3886.-, Forðatöflur 150 mg: 56 stk. Kr. 5355.- Forðatöflur 200 mg: 56 stk. Kr. 6699.- Grciöslufyrirkomulag: Elli- og örorkulífeyrisþegar greiða að hámarki 1250 krónur fyrir lyfið og aðrir að hámarki 4500 krónur. Ath: Nánari upplýsingar í sérlyfjaskrártexta Lángvirk verkja'ly Éinföld skömwituin 1 tafla 2svar á dag Fáanlegt í 4 styrkleikum
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Læknablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.