Læknablaðið - 15.09.2001, Blaðsíða 63

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 18
Kynörvun og skotveiðar
Bjarni Jónasson
Sendið efni í anda
læknaskops í
Broshornið.
Læknablaðinu,
Hlíðasmára 8,
200 Kópavogi
eða í bréfasíma
564 4106
eða á netfang:
bjarni.jonasson@
gb.hgst.is
Getið þess hver
sendir, en það sem
birtist verður undir
dulnefni.
Læknablaðið áskilur
sér rétt til að lagfæra
texta.
Af þvagleka
Gunnólfur læknir hafði þekkt hjónin Karl og Konu í
nokkra áratugi og verið heimilislæknir þeirra allan
tímann. Þau voru bæði komin af léttasta skeiði. Kona
hafði átt í vandræðum með þvagið í fjölda ára eða
eiginlega alveg frá því hún fæddi áttunda og yngsta
barnið fyrir 22 árum, sjö mánuðum og 15 dögum.
Aðallega átti hún í erfiðleikum með að halda þvag-
inu. Hún hafði margoft leitað læknis út af þvaglekan-
um og hafði meira að segja lagst þrisvar undir hnífinn
til að reyna að bæta ástandið. Allt kom fyrir ekki.
Reyndar hafði Karl ekki heldur farið varhluta af
þvagfæravandamáli, en var nú allur betri eftir að hafa
farið í aðgerð á blöðruhálskirtli hjá Guðmundi þvag-
færaskurðlækni.
Til þess að Gunnólfur læknir mætti fá sem
gleggsta mynd af því hve umfagnsmikið vandamál
frúarinnar væri í raun þá mættu bæði hjónin í viðtal
hjá honum. Húsbóndinn var vanur að hafa orð fyrir
þeim hjónum hvort sem vandamálið var hans eða
hennar:
„Gunnólfur, ertu nokkuð búinn að láta athuga
blöðruhálskirtilinn í konunni?"
Úr læknabréfi frá Slysó
„Ragna, sem er tveggja ára, var í bílstól aftur í jeppa,
þegar fólksbfll ók aftan á hann.
Skoðun:
Við skoðun er Ragna ósamvinnufús og mun hún að
eðlisfari vera óvinveitt læknum. Við tilraun til að
skoða hana sparkar hún og slær í undirritaðan þannig
að útlimir virðast vera í lagi ... Þegar ýtt er á
hryggjartinda er ekki vart við meiri grát eða óánægju
barnsins, allar hreyfingar um háls eru eðlilegar. Faðir
stúlkunnar segir hana vera eðlilega í háttum og að
öðru leyti.“
Kynörvun
Kona á miðjum besta aldri kom til Grána læknis og
sagði:
„Maðurinn minn á við vandamál að etja. Ég held
að hann sé annað hvort getulaus eða búinn að missa
áhugann á mér. Hvað er til ráða?“
„Þetta er algengt vandamál, sem hægt er að leysa.
Hafðu ekki áhyggjur af því,“ sagði læknirinn. „Gefðu
honum eina af þessum litlu töflum með kaffinu eftir
kvöldmatinn og láttu mig svo vita hvernig gekk.“
Sama kvöld setti eiginkonan töflu í kaffi bónda
síns. Innan 10 mínútna sveif hann á hana, kastaði
henni á bakið á matarborðið þannig að diskar, glös
og annað sem á borðinu var þeyttist út um allt með
brothljóðum og glamri, reif utan af henni fötin og
síðan nutu þau ásta í tæpar tvær klukkustundir.
Nokkrum dögum seinna heimsótti konan lækninn
að nýju eins og um hafði verið talað. „Gráni minn,
þetta var alveg æðislegt. Ég gerði eins og þú ráðlagðir
mér og maðurinn hreinlega tætti af mér fötin, slengdi
mér fyrirvaralaust á borðið þannig að leirtauið þeytt-
ist út um allt með braki og brestum og síðan elskuð-
umst við í tæpa tvo klukkutíma!"
„Ég heyri að þú ert ánægð og það virðist sem fargi
sé af þér létt,“ sagði Iæknirinn, „verst að heyra
hvernig fór með leirtauið."
„Blessaður vertu, hafðu engar áhyggjur af því,“
sagði konan, „við förum sennilega aldrei inn á þenn-
an veitingastað aftur hvort eð er.“
Á gæsaveiðum
Þrír Iæknar skruppu saman á gæsaveiðar. Þegar fugl
flaug yfir höfðum þeirra leit heimilislæknirinn upp og
sagði: „Lítur út eins og gæs, flýgur eins og gæs - þetta
er líklega gæs.“ Hann skaut, en hitti ekki og fuglinn
hvarf sjónum.
Þegar næsti fugl birtist leit „patólóginn" til himins,
fletti síðan upp í fuglabókinni og sagði: „Þessi þriggja
til fjöggurra kflóa gráleiti fugl með hásu kvaki gæti
verið grágæs eða anser anser eins og hann heitir á
latínu." Hann mundaði byssu sína en þá var fuglinn
löngu horfinn.
Þriðji fuglinn flaug hjá. Skurðlæknirinn lyfti byssu
sinni og skaut nánast án þess að líta upp og hitti að
sjálfsögðu. Þegar fuglinn hafði hrapað til jarðar sneri
skurðlæknirinn sér að „patólógnum“ og sagði: „Viltu
ekki fara og athuga hvort þetta hafi verið gæs?“
Alltaf á vaktinni
Læknirinn hafði verið lagður til hinstu hvílu. Fjöl-
skylda og vinir hins látna bjuggust til brottfarar en þá
heyrðist undarlegt hljóð úr gröfinni. Viðstaddir litu
undrandi hver á annan þar til kollegi læknisins sagði:
„Hafið ekki áhyggjur, þetta er bara kalltækið hans.“
Engin þóknun
Sjúklingurinn þakkaði lækninum innilega með
handabandi og sagði: „Úr því að við erum svo miklir
mátar þá vil ég ekki móðga þig með því að bjóða þér
borgun. Ég vil nú samt að þú vitir, að þín er getið í
erfðaskránni minni.“
„Það er fallega gert af þér,“ sagði lækirinn snort-
inn og bætti síðan við: „Viltu vera svo vænn og lofa
mér að sjá lyfseðilinn, sem ég var að skrifa fyrir þig.
Ég þarf að breyta honum lítilsháttar."
Læknablaðið 2001/87 747