Læknablaðið - 15.03.2002, Qupperneq 56

UMRÆÐA & FRÉTTIR / FRAMTÍÐ LANDSPÍTALA - HÁSKÓLASJÚKRAHÚSS
Sameiningin hefur gengið ótrúlega vel
- Magnús Pétursson forstjóri Landspítala - háskólasjúkrahúss fagnar því
að búið sé að mæla út framtíðarstað hins sameinaða sjúkrahúss
Á SÍÐASTA DEGI JANÚARMÁNAÐAR KYNNTI HEIL-
brigðisráðherra þann ásetning sinn að byggja upp
Landspítala - háskólasjúkrahús á einum stað við
Hringbraut. Þetta er stór ákvörðun í íslenska heil-
brigðiskerfinu, ein sú stærsta sem hefur verið tekin
um langa hríð og ráðherra líkti henni við þá ákvörð-
un sem tekin var um byggingu Landspítalans
snemma á öldinni sem leið. Hún gerir ráð fyrir því að
spítalinn verði sameinaður á núverandi stað við
Hringbraut og starfsemin í Fossvogi, á Vífilsstöðum
og annars staðar flutt þangað.
Nefndin sem vann að staðarvalinu - Ingibjargar-
nefnd hét hún eftir formanni sínum, Ingibjörgu
Pálmadóttur - dró fram fjóra kosti: Vífilsstaði, Foss-
vog og Hringbraut I og II en mælti með því að sá síð-
astnefndi yrði valinn. Sá kostur felur í sér að núver-
andi byggingar spítalans við Hringbraut haldi sér að
mestu leyti óbreyttar en nýbyggingar rísi sunnan
Hringbrautar. Ekki er ástæða til þess að lýsa þessari
tillögu frekar hér en vísa má á heimasíður ráðu-
neytisins og spítalans þar sem finna má nefndarálitið
og allar aðrar upplýsingar um málið.
Þáttur í borgarmenningunni
Læknablaðinu lék hins vegar forvitni á að vita
hvemig þessi ákvörðun horfir við forstjóra sjúkra-
hússins. Magnús Pétursson hefur haft þann starfa
undanfarin rúm þrjú ár að stjórna og sameina rekstur
sjúkrahúsanna tveggja sem mynda Landspítala - há-
skólasjúkrahús. Er hann sammála því að hér sé jafn-
stór ákvörðun tekin og þegar ráðist var í byggingu
Landspítalans fyrir rúmlega þremur aldarfjórðung-
um?
„Þetta er afar stór ákvörðun en hún er frábrugðin
þeirri sem tekin var árið 1926 að því leyti að þá var
ákveðið að byggja spítala í útjaðri þéttbýlis en nú á að
byggja spítala í kjarna þéttbýlis. Á þessu er töluverð-
ur munur og hann á sér rætur í því að viðhorf til spít-
alaþjónustu er annað en það var. Nú líta menn á spít-
ala sem þátt í borgarmenningu þar sem algengt er að
sjúklingurinn komi að morgni og fari heim að kvöldi,
ólíkt því sem áður var.“
Magnús segir að þessi tenging við miðborgina sé
mikilvæg. „Hitt er svo ekki síður mikilvægt við þessa
ákvörðun að tengja spítalann traustari böndum við
Háskóla íslands en verið hefur.“
Magnús bætir því við að næsta skref hljóti að
verða að ráðherra skipi byggingarnefnd til þess að
undirbúa framkvæmdir og ákveða hvernig þær bygg-
ingar skuli vera sem reisa þarf sunnan Hringbrautar.
Hann segir líka að kosturinn sem nefndin mælti með
feli í sér minnsta röskun á starfsemi spítalans.
„Það má segja að við höfum staðið frammi fyrir
tveimur kostum varðandi uppbyggingu við Hring-
braut. Annar var sá að byggja á gömlu lóðinni og rífa
þá mörg hús niður. Við það hefði orðið mikil röskun
á starfseminni sem er mjög óheppilegt. Hinn kostur-
inn var að fara suður fyrir Hringbraut. Við leggjum til
að meginþungi uppbyggingarinnar verði í vestur-
kanti lóðarinnar, meðal annars til þess að skyggja
ekki á aðalbygginguna. Sænsku arkitektarnir lögðu
til að sett yrði fallegt torg fyrir framan gamla húsið
svo það njóti sín og það líst mér afar vel á.“
Það er hægt að byggja hratt
I nefndarálitinu er reynt að sjá fyrir hversu langan
tíma tæki að byggja upp nýjan spítala á stöðunum
sem um ræðir og kemst nefndin að þeirri niðurstöðu
að hægt sé að reisa þær byggingar sem þarf á 14 árum.
Áætlaður heildarkostnaður við þá leið sem farin
verður er liðlega 31 milljarður króna. Er Magnús trú-
aður á að þetta gangi eftir, að hægt verði að tryggja
nægilegt fjármagnsstreymi jafnt og þétt allan þann
tíma?
„Sumum finnst það langur tími að ætla sér 14 ár í
að byggja þessi hús. Þá þarf að hafa það í huga að
undirbúningur þess að byggja nýtt sjúkrahús er mjög
langur og tekur nokkur ár. Byggingin sjálf tekur ekki
allan tímann en þessum framkvæmdum þarf að
skipta niður í skilmerkilega áfanga og okkur fannst
það geta gengið að reisa þessi hús í áföngum á 12-14
árum.
Hitt er svo annað mál hver á að byggja þessi hús
og hvernig á að fjármagna þau. Þar veltir nefndin upp
nokkrum kostum, svo sem þeim að þetta verði hefð-
bundin opinber framkvæmd kostuð á fjárlögum eða
að einkaaðili taki þetta að sér sem einkafram-
kvæmd.“
Blaðamanni verður hugsað til næsta nágranna
Magnúsar sem er Hallgrímskirkja og spyr hvort ekki
sé hætta á að hefðbundin opinber framkvæmd taki
langan tíma. Magnús segir það ekki vera neitt lögmál
232 Læknablaðið 2002/88