Læknablaðið - 15.03.2002, Qupperneq 59

UMRÆÐA & FRÉTTIR / FRAMTÍÐ LANDSPÍTALA - HÁSKÓLASJÚKRAFUJSS
en samkvæmt henni er einhver starfsemi flutt í hverj-
um mánuði. Petta þýðir að við munum búa við mikil
þrengsli þar til barnaspítalinn kemst í gagnið í haust.
Við treystum á að sú tímasetning standist svo hægt
verði að aflétta sem fyrst þeim tímabundnu þrengsl-
um sem starfsfólk þarf að leggja á sig.“
- Hvernig hefur starfsfólkið tekið því að verið sé
að færa það til?
„Auðvitað gerist svona lagað ekki átakalaust. En
ég held að listin í þessu ferli sé sú að leita ráða hjá
starfsmönnum og gera þá að þátttakendum. Lang-
flestir starfsmenn eru virkir í breytingaferlinu og mér
sýnist þeim vegna best sem verið hafa virkastir þátt-
takendur í því. Þeir sem lengst eru komnir í þessu
ferli eru farnir að velta því fyrir sér hvaða tækifæri
gefist að sameiningu lokinni. Þá koma tvö sjónarmið
til sögunnar. Annars vegar hvort við stöndum faglega
betur að vígi með því að sameina deildirnar og því
held ég að óhætt sé að svara játandi. Hins vegar eru
stjórnendur spítalans orðnir sér meðvitaðri um að
þeir bera ábyrgð á rekstri og stjómun spítalans. Spít-
alinn hefur reynt að leggja sitt af mörkum til þess
með því að bjóða upp á fræðslu og aðstoða menn við
þetta verkefni."
Starfsmenn hafa málfrelsi
- En er spítalinn að verða ein heild?
„Ef við lítum á reksturinn þá er hann orðinn að
einni heild. Við veltum því ekki lengur fyrir okkur
hvaða húsum peningarnir tengjast heldur til hvaða
starfsemi þeim er varið. Starfsfólk og sjúklingar fara
meira á milli en áður var en að sjálfsögðu halda
margir starfsmenn meiri tryggð við eitt húsið fremur
en annað. Það er ofur eðlilegt.“
Það er ekki einfalt að stýra breytingum eins og
sameiningu tveggja spítala. Fá sjónarmið starfs-
manna að njóta sín og er tekið tillit til þeirra? Hafa
menn málfrelsi til að segja álit sitt á framtíð, skipulagi
og stjómun spítalans?
„Það er ágætt að þú spyrð að þessu. Eg hef heyrt
það að sumum þyki ákvarðanir koma ofanfrá og að
knappur tími sé til þess að ræða niðurstöður við
stjórnendur og starfsmenn. Auðvitað mega starfs-
menn hafa skoðun á þessu eins og öðru og láta hana í
ljósi. Eg er sannfærður um að álit starfsmanna spítal-
ans vegur mjög þungt í skoðanamyndun um heil-
brigðisþjónustuna í landinu og um hlutverk spítalans
sérstaklega. Eg treysti því að þessar skoðanir komi
fram í fjölmiðlum, á fundum og ráðstefnum. Ég ætla
starfsmönnum ekki annað en góða dómgreind til
þess að meta hvað er við hæfi að segja hverju sinni í
ljósi stöðu þeirra innan spítalans. Þetta er lykilatriði
sem allir verða að hafa vald á.“
Skipulagið í stöðugri endurskoðun
Með yfirlýsingu ráðherra má segja að hafist sé handa
um að byggja upp nýjan spítala. Að sjálfsögðu þarf að
miða hann við þær breytingar og framfarir sem orðið
hafa í rekstri sjúkrahúsa, þær hljóta að setja mark sitt
á skipulag hins nýja spítala. Erlendis hafa menn verið
að prófa sig áfram með ný skipulagsform og má sem
dæmi um slíkt nefna sjúkrahúsið í Þrándheimi. Þar
var ákveðið að skipta spítalanum niður í deildir eftir
líkamshlutum eða sjúkdómaflokkum, svo sem brjóst-
holssjúkdómar hér, kviðarholssjúkdómar þar, krabba-
mein á þriðja staðnum og svo framvegis. Hefur verið
rætt um að breyta skipulagi Landspítala - háskóla-
sjúkrahúss í þessa veru?
„Fyrir tæpum tveimur árum var núverandi skipt-
ing spítalans í svið ákveðin en þá átti sér stað tölu-
verð umræða um skipulagið. Meðal annars var rætt
um að skipta honum eftir líkamshlutum og sýndist
sitt hverjum um það. Sumir höfðu reynslu af slíku
skipulagi og fannst það gott en öðrum ekki. Niður-
staða þessarar umræðu varð sú að gera þetta ekki.
Hins vegar var ákveðið að taka skipulag spítalans til
endurskoðunar haustið 2002. Ekki með það í huga að
taka upp líkamshlutaskiptingu heldur til að fara yfir
málin og athuga hvort ástæða þyki til að fækka eða
fjölga sviðum, breyta yfirstjórninni eða einhverju
öðru. Ég mun því fljótlega hefja slika yfirferð.
Þróunin í starfsemi spítalans kallar á það að skipu-
lagið sé endurskoðað reglulega. Eins og ég hef oft
sagt hefur legudögum sjúklinga fækkað mjög ört.
Sumir halda því meira að segja fram að þetta hafi
gengið of langt, að fólk sé sent heim veikara en ásætt-
anlegt sé. Hvað sem því líður þá verður aukningin
aðallega í göngu- og dagdeildum. Skipulag á slíkri
starfsemi er öðruvísi en á legudeildum. Það þarf að
hafa mikla reglusemi í tímasetningum, hvenær fólk á
að koma og hvenær það er búið og svo framvegis.
Spítalinn hefur reynt að koma til móts við þessa þró-
un en hann býr við mjög þröngan kost hvað þetta
varðar því uppbygging hans gerir ekki ráð fyrir
henni. Þess vegna mælum við með því í nefndarálit-
inu að göngu- og dagdeildarþjónustan njóti forgangs
þegar hafist verður handa um uppbyggingu spítal-
ans.“
Yfirlæknastööum fækkaö
Eins og fram kom í Læknablaðinu í nóvember hafa
læknar Landspítala - háskólasjúkrahúss rætt um
skipulag spítalans og sett fram óskir um að því verði
breytt þannig að yfirstjórn lækna yfir sérgreinum
læknisfræðinnar verði betur tryggð og að stöður yfir-
lækna verði ekki tengdar ákveðnum deildum eða
spítalagöngum eins og áður tíðkaðist.
„Það sem hefur verið að gerast í þessu og fer vænt-
anlega ekki framhjá neinum lækni er að við höfum
verið að leggja niður yfirlæknisstöður eins og þær
voru. Oft hafa verið fleiri en einn yfirlæknir á sömu
deild og svo einn í Fossvogi og annar á Hringbraut.
Þannig höfum við lagt niður jafnvel þrjár eða fjórar
stöður og auglýst eina í staðinn. Þessar nýju stöður
„ Ég er sannfærður um að
álit slarfsmanna spítalans
vegur mjög þungt í skoð-
anamyndun um heilbrigð-
isþjónustuna í lundinu og
um hlutverk spítalans sér-
staklega, “ segir Magnús
Pétursson meðal annars í
viðtalinu við Lœkna-
blaðið.
Læknablaðið 2002/88 235