Læknablaðið - 15.03.2002, Síða 77

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 24
Af mæðgum og mótmælum
Bjarni Jónasson
bjarni.jonasson@gb.hgst.is
Vel heppnuö aðgerð
„Pessi aðgerð gekk alveg ljómandi vel," sagði yfir-
skurðstofuhjúkrunarfræðingurinn (YSHF) við yfir-
lækninn á skurðdeildinni sem hafði nýlokið við
skurðaðgerð. „Vertu ekkert að fárast yfir því að hafa
skorið upp rangan sjúkling," sagði YSHF.
Af mótmælum
„Ég sá að læknarnir voru í mótmælagöngu í morgun.
Hverju voru þeir að mótmæla?" spurði konan.
„Ég hef ekki hugmynd um það,“ svaraði maður-
inn, „ég gat ómögulega lesið hvað þeir höfðu krotað
á kröfuspjöldin."
Eitrun
„Ég er með leiðinda fréttir fyrir þig, Axel. Pú hefur
fengið eitrun," sagði læknirinn grafalvarlegur í bragði
og án þess að svo mikið sem snúa sér að sjúklingnum.
Axel var illa brugðið en herti upp hugann og spurði:
„Heldurðu að það geti verið sveppurinn eða skelfisk-
urinn sem ég borðaði í gærkvöldi?“ „Þeirri spurningu
verður ekki svarað fyrr en eftir krufninguna,“ svaraði
læknirinn kuldalega.
Heimavinna
„Hvað meinar þú eiginlega með því að þig hafi ekki
dreymt neitt í nótt?“ spurði sálfræðingurinn manninn
sem lá á bekknum. „Ég get ósköp lítið hjálpað þér ef
þú vinnur ekki heimavinnuna áður en þú kemur til
mín.“
Viö dauðans dyr
Lárus gamli lá fyrir dauðanum og fékk lækninn til sín
í síðasta sinn. Fyrir utan herbergisdyrnar stóð fjöldi
ættingja. Þegar læknirinn kom út úr herberginu bað
hann fólkið að herða upp hugann og reyna hvað það
gæti til að tala upplífgandi til gamla mannsins.
„Þú lítur miklu betur út í dag,“ sagði dóttir hans.
„Þú sýnir ótvíræðar framfarir,“ sagði sonurinn og
tengdadóttirin bætti við: „Ég held bara að þú hafir
ekki litið svona vel út í áraraðir.“
Þá opnaði Lárus gamli augun og byrsti sig: „Það er
ekki verra að vita að nú drepst ég alveg bráöhress."
Skipt um lækni
„Ég var að frétta að þú hefðir skipt unt lækni,“ sagði
kona nokkur við vinkonu sína. „Já, það er rétt. Þessi
sem ég var hjá var illa haldinn af þráhyggju. í hvert
skipti sem ég hitti hann sagði hann að ég væri ímynd-
unarveik."
Hjá dýralækni
„Hvernig gekk ferðin til Portúgal?" spurði maðurinn
bróður sinn, nýkominn að utan. „Þetta var alveg
ömurlegt ferðalag. Ég varð veikur og þurfti að hitta
dýralækni.“
„Hvað ertu að meina, fórstu til dýralæknis?"
spurði bróðirinn furðu lostinn.
„Já, ég kann ekki orð í portúgölsku og dýralæknar
eru jú vanir að sinna þeim sem ekki geta tjáð sig.“
Þaö borgar sig að borga
Alfreð er í mestu fjárhagsþrengingum sem hann hef-
ur lent í á ævinni. Hann situr með ógreidda reikninga
og gerir sér grein fyrir því að hann getur með engu
móti staðið í skilum. Hann spyr því konu sína: „Hvort
finnst þér brýnna að borga rafmagnsreikninginn eða
reikninginn frá lækninum?" Konan var ekki í neinum
vafa. „Rafmagnsreikninginn, að sjálfsögðu. Það er
óhugsandi að Iæknirinn komi og loki fyrir blóðrás-
ina.“
Mæögur hjá lækni
Móðir kom með sautján ára dóttur sinni til læknis.
Daman var bráðmyndarleg og mamman einnig, en
sú síðarnefnda var komin hátt á fertugsaldur. Þær
þóttu með ólíkindum samrýndar og nátengdar og
töluðu til skiptis við lækninn án þess að hann gæti
komið að meira en orði á stangli. Læknirinn var ekki
með það á hreinu hvor þeirra ætti erindi til hans í
þetta skipti. „Jæja, það er best að ég líti á þig. Klæddu
þig úr, góða mín, og sestu á skoðunarbekkinn,'1 sagði
hann við dótturina. „Já en læknir minn góður, það
þarf að skoða mig en ekki dóttur mína,“ sagði konan.
„Nú jæja, gott og vel. Viltu ekki vera svo væn að opna
munninn og reka út úr þér lunguna.“
Tveir í rannsóknum
Strákpattarnir Pétur og Óli hittust á biðstofu hjá
lækni.
„Hvers vegna ert þú að grenja?“ spurði Óli.
„Ég er að fara í blóðprufu hjá lækninum," sagði
Pétur og var greinilega mjög kvíðinn.
„En hvað er svona voðalegt við það?“ spurði Óli
hissa.
„Síðast þegar ég fór í blóðprufu munaði minnstu
að læknirinn skæri af mér puttann.“
Þá varð Óli fölur sem nár í framan og brast síðan í
grát.
„En af hverju ert þú farinn að væla?“ spurði Pétur.
„Af því að ég á að skila þvagprufu," sagði Óli og
varð óhuggandi.
Læknablaðið 2002/88 253