Læknablaðið - 15.10.2003, Blaðsíða 5

UMRÆÐA 0 G FRETTIR
787 Af sjónarhóli stjórnar: Læknamistök Sigurður E. Sigurðsson 809
789 Ræða formanns á aðalfundi LÍ á Hólum í Hjaltadal Sigurbjörn Sveinsson 810

791 Frétt frá Landlækniscmbættinu 811
793 Aðstaða sjúklinga á Landspítala Már Kristjánsson 813
796 Er heilbrigðiskerfið fárveikt? 814
- Erindi Jespers Poulsen formanns dönsku læknasamtakanna um öryggi sjúklinga á aðalfundi LÍ að Hólum vakti óskipta athygli fundarmanna Þröstur Haraldsson 815
801 íðorðasafn lækna 159. Útskriftarfær 816
Jóhann Heiðar Jóhannsson 817
803 Broshorn 41. Af prjónum og pillum Bjarni Jónasson 823
807 Lyfjamál 118. Um skynsam- lega lyfjanotkun Eggert Sigfússon, Einar Magnússon
Hálfnað verk þá hafið er -
klárum það!
Pétur Heimisson
Líflæknirinn eftir Per Olov
Enquist
Hans Jakob Beck
Nesstofa og landlæknar
fyrri tíma
Kolbrún S. Ingólfsdóttir
Námskeið hjá Endur-
menntun Háskóla Islands
Dreifibréf Landlæknisemb-
ættisins um bóluefni og
bólusetningu fyrir
inflúensu
Fundir
Okkar á milli
Sérlyfjatextar með
auglýsingum
Ráðstefnur og þing
Af óviðráðanlegum ástæðum fellur pistill Maríu Heimisdóttur
um faraldsfræði niður í þetta sinn.
Heimasíða Læknablaðsins
www.laeknabladid.is
LISTAMAÐUR
MÁNAÐARINS
Ófeigur Björnsson (1948) nam við
Iðnskólann í Reykjavík og lærði hjá
Jóhannesi Jóhannessyni. Hann
hefur alla tið sameinað í verkum
sínum hin ýmsu svið lista og oft má
segja með jafnsterkum rökum að
hlutir eftir hann séu hvort heldur
sem er skartgripir eða skúlptúr.
Hann vinnur í margs konar efni og
nýtir gjarnan grjót og fundna steina
jafnhliða góðmálmum og þá einmitt
þannig að samsetning kemur á
óvart og hleypir hugarfluginu á
skeið.
Verkið á forsíðu blaðsins er gott
dæmi um það og jafnframt um
þann hugmyndaheim sem Ófeigur
sækir gjarnan í. Verkið heitir Hlið-
skjálf og er unnið í kopar og fjöru-
grjót. Hliðskjálf er hásæti Óðins
alföður og þaðan sér hann um
alla heima. Þaðan sendir hann líka
hrafna sína, Huginn og Muninn, á
hverjum morgni. Þeir fljúga um all-
an daginn og flytja Óðni svo fréttir
af ferðum sínum þegar kvölda tek-
ur. Vegna þeirra var Óðinn nefndur
hrafnaguð. I tfærslu Ófeigs má sjá
hrafnana sem fléttaðir eru inn í stól-
bakið á hásætinu en guðinn sjálfur
er hvergi nærri.
Verk Ófeigs hafa farið víða og er
óhætt að segja að hann hafi skipað
sér í fremstu röð þeirra sem sam-
eina gullsmíði og listræna skúlpt-
úríska nálgun.
Jón Proppé
Læknablaðið 2003/89 741