Læknablaðið - 15.10.2003, Qupperneq 67

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 41
Af prjónum og pi
Grænar, bláar og rauðar
Sjúklingurinn sagði lækninum að honum liði ekki vel.
Læknirinn hlustaði hann gaumgæfilega, skoðaði
sjúklinginn í þaula og skrifaði síðan upp á þrjár teg-
undir af töflum.
„Eitt af þessum lyfjum eru grænar töflur og þú átt
að taka eina slíka með stóru glasi af vatni strax og þú
vaknar á morgnana,” sagði læknirinn.
„Önnur tegundin eru bláar töflur og þú átt að taka
eina með stóru vatnsglasi eftir hádegismatinn. Loks
eru rauðar töflur og af þeim tekur þú eina með stóru
glasi af vatni áður en þú gengur til náða.”
„Þetta er ekkert smá prógramm,” sagði sjúkling-
urinn. „Hvað er eiginlega að mér?”
„Þú drekkur ekki nóg af vatni,” svaraði læknirinn.
Misskilningur
„Og það mikilvægasta af öllu,” sagði læknirinn, „er
að þú drekkir nóg af vökva.”
„Einmitt það,” sagði sjúklingurinn sem lá í hálf-
gerðu móki með háan hita. „Það var eins gott að þú
sagðir að ég ætti að drekka vökva því ég hef verið að
rembast við að drekka fasta fæðu.”
Borðbænin
Göngudeildarmóttakan hafði verið óvenju strembin
fyrir hádegi; fimmtán sjúklingar með íiókin vanda-
mál og talsvert af óvæntum símhringingum. Bjólfur
læknir var svo sannarlega feginn hádegishlénu, enda
orðinn svangur og pirraður. Hann settist niður í mat-
salnum, lokaði augunum, bar hendur að höfði sér og
hugsaði: „Ég öskra ef ég fæ sjúkling á móttökuna eft-
ir hádegi án þess að hann eigi bókaðan tíma.” Þegar
hann opnaði augun sá hann eldri mann nálgast. „Nú
get ég verið alveg rólegur og þarf engu að kvíða konu
minnar vegna þótt hún hafi þurft að leggjast fárveik
inn á spítalann í morgun,” sagði gamli maðurinn.
„Hér ætti henni að vera alveg óhætt úr því læknarnir
fara með bænir sínar áður en þeir borða.”
Slæmar niðurstöður
Læknirinn fékk niðurstöður úr rannsókninni inn á
borð til sín og hringdi í sjúklinginn.
„Þetta lítur ekki nógu vel út með þig,” sagði lækn-
um
irinn. „Það besta sem þú getur gert er að hætta að
drekka áfengi, hætta að sukka í mat og hætta nætur-
svalli um helgar.”
„Hvað er það næst besta?” spurði sjúklingurinn.
Þrjúhundruð pillur
„Ég skrifa upp á lyf sem á að megra þig,” sagði lækn-
irinn, „en til að það virki verður þú að fylgja leiðbein-
ingum mínum í smáatriðum.”
„Að sjálfsögðu geri ég það,” sagði sjúklingurinn.
„Á hverjum morgni átt þú að hella öllum pillun-
um á gólfið og tína þær svo upp, eina í einu.”
Prjónn í barminum
Maður nokkur kom í heimsókn til vinar síns sem lá á
spítala. Hann tók eftir því að hjúkkurnar voru með
prjón í barminum og hausinn á prjóninum var eins og
epli í laginu. „Hvað táknar þessi prjónn?” spurði
maðurinn eina af hjúkkunum. „O, ekki neitt sérstakt.
Við notum prjóninn aðallega til að halda læknunum
frá okkur.”
Stutt
Sjúklingurinn: „Ég held að ég sé hálsbrotinn.”
Læknirinn: „Hafðu engar áhyggjur. Svona nú, upp
með hökuna.”
og laggott
Þegar læknirinn segir „hmmmmmmmmmmmmmm”
hefur hann ekki minnstu hugmynd um það hvað
hann á að gera. Hann er að reyna að vera gáfulegur
og vinna tíma í þeirri von að hjúkkan komi inn og
bjargi honum.
Dama með kviðverki
Ung kona kom á bráðamóttöku með svæsna verki í
kviðnum. Deildarlæknirinn á skurðdeildinni spurði
hana meðal annars hvort hún stundaði kynlíf. „Nei,”
sagði konan. Rannsóknir leiddu engu að síður í ljós
að konan var ófrísk. Læknirinn spurði hana þá hvers
vegna hún neitaði að hafa stundað kynlíf. „Ég ligg
bara kyrr,” svaraði konan. Læknirinn spurði hana því
næst hvort hún vissi hver faðirinn væri.
„Nei, hver er það?” spurði konan undrandi.
Bjarni Jónasson
bjarni.jonasson@gb.hgst.is
Læknablaðið 2003/89 803