Læknablaðið - 15.12.2004, Page 55

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BARNA- OG UNGLINGAGEÐLÆKNINGAR
Evrópskur þrýstingur
Hvað varðar stjórnun og fjárveitingar eru barna- og
unglingageðlækningar undir forræði fullorðinsgeð-
lækninga og greinin er því eftirbátur annarra sér-
greina. Petta hefur vakið athygli innan Evrópusam-
taka barna- og unglingageðlækna sem hafa ákveðið
að halda ársþing sitt hér á landi á næsta ári. Tilgang-
urinn er ekki hvað síst sá að þrýsta á stjórnvöld að
auka sjálfstæði greinarinnar.
Þær leggja áherslu á nauðsyn þess að læknadeild
Háskóla íslands skipi í prófessorsstöðu hið allra fyrsta
í sérgreininni þar sem prófessorshæfni er fyrir hendi
í landinu. „Megináherslan hefur verið lögð á það
innan UEMS að skipa í prófessorsstöðu til að stuðla
að sjálfstæði og hraða uppbyggingu sérgreinarinnar,
bæta kennslu stúdenta og koma á skipulögðu sérnámi
við allar læknadeildir Evrópulanda. Aðalvandinn hér
er að sérgreinin hefur engan talsmann innan deildar-
innar til að stuðla að þessari uppbyggingu, auk þess
sem aðrir prófessorar deildarinnar berjast fyrir sínar
sérgreinar þar sem peningar eru naumir í læknadeild.
Þeir kjósa því að setja peningana í eigin sérgreinar,"
segja þær.
Dagbjörg, Guðrún og Helga segja að barna- og
unglingageðlækningar hafi verið í örri framþróun
í Evrópu á undanförnum árum, bæði hvað varðar
skipulag og uppbyggingu, auk þess sem þekkingunni
hefur fleygt fram. Hér á landi tala þær fyrir daufum
eyrum og áhugaleysið er algert á því að efla greinina.
„Pað er talað við okkur eins og við séum börn eða
ófullkomnir einstaklingar eins og skjólstæðingar okk-
ar,“ segja þær.
Eftir að BUGL komst á legg hafa verið gerðar út-
tektir á starfseminni og stungið upp á því að deildin
tengdist barnaspítalanum en af því hefur aldrei orðið.
„Pað hafa því miður aldrei komist á nein tengsl þarna
á milli. Það væri mikill kostur að hafa öll heilbrigðis-
mál barna undir sama þaki því þá gætu foreldrar hitt
alla sérfræðingana samtímis ef barn þeirra á við fjöl-
þættan vanda að etja. Petta barst í tal meðan barna-
spítalinn var í byggingu en af einhverjum ástæðum
var hætt við það,“ segja þær.
„Meginatriði er þó að greinin öðlist sjálfstæði,“
halda þær áfram. „Vinnubrögð og aðferðir í barna-
og unglingageðlækningum eru mjög ólíkar því sem
gildir í fullorðinsgeðlækningum. Við tökum mið af
þroska barnsins og fjölskylda og aðrir í umhverfi þess
eru mjög virkir í meðferðinni. Sjálfstæðið verður ekki
að veruleika fyrr en greinin er viðurkennd á spítalan-
um og í læknadeild,“ segja þær Dagbjörg, Helga og
Guðrún.
í framhaldi af þessu spjalli barst talið að viðhorfi
samfélagsins til barna og að sjálfsögðu beindust sjónir
okkar að kennaraverkfalli sem þá var nýlokið. Pað er
eins og börn og þeir sem þjóna þeim séu afgangsstærð
hjá þeim sem fara með völdin í samfélaginu. Því þarf
að breyta.
Afmælisboð
Læknablaðsins
Læknablaðið á stórafmæli um þessar
mundir en í ársbyrjun 2005 verða liðin 90
ár frá útkomu fyrsta tölublaðsins. Eru þau
ekki mörg íslensku tímaritin sem geta stát-
að af jafnvirðulegum aldri. Af því tilefni
bauð blaðið ýmsum velunnurum sínum til
örlítils gleðskapar á vopnahlésdaginn 11.
nóvember. Þar mátti sjá marga þá sem lagt
hafa blaðinu lið með skrifum, ritrýni, starfs-
kröftum og öðru. Védís Skarphéðinsdóttir
ritstjórnarfulltrúi bauð gesti velkomna og
Örn Bjarnason fyrrum ritstjóri flutti ávarp.
Auk þess léku þrír ágætir tónlistarmenn,
þau Jóhanna Þórhallsdóttir, Tómas R. Ein-
arsson og Aðalheiður Þorsteinsdóttir, af
fingrum fram meðan gestir nutu veitinga
og spjölluðu saman. Ljósmyndari gekk um
ritstjórnarskrifstofur blaðsins og myndaði
gestina.
Læknablaðið 2004/90 875