Læknablaðið - 15.12.2005, Síða 43

UMRÆÐA & FRÉTTIR / STJÓRNMÁL
í lífshættu og að búa í áhugaverðu borgarumhverfi
en ekki aðeins innan um einhverjar bílabreiður.
Bíllinn er auðvitað kominn til að vera og verkefnið
felst í að finna lausnir til að lifa með umferðinni án
þess að hún gangi út yfir allt annað. Þessari um-
ræðu höfum við þó því miður ýtt til hliðar vegna
þess að hún er óþægileg.
Þetta er raunverulegt vandamál sem hefur á sér
ótal hliðar sem við hugsum sjaldan út í. Ég varð
þess til að mynda áskynja nýlega á fundi með for-
ráðamönnum KR. Þeir sögðu mér að þótt vestasti
hluti Hringbrautarinnar sé ekki það stórfljót sem
gatan verður austar þá hefur hún samt þau áhrif að
það sækja nánast engin yngri börn æfingar hjá KR
suður yfir götuna.“
Erfið en nauðsynleg stefnubreyting
- En hvaða ráð hafa sveitarstjórnir til að stýra
þessari þróun?
„Við þurfum að taka á þessu í skipulaginu
og samhæfa umferðina öðru skipulagi, hún má
ekki alltaf ráða ferðinni. Við eigum að stjórna
umferðinni frekar en að láta stjórnast af henni.
Verði niðurstaða almennings sú að umferðin eigi
að hafa forgang, nú þá verður svo að vera. En við
verðum að gera okkur það ljóst að við erum að
fórna einhverju öðru. Pólitík snýst um að leiða
fram valkosti. Við verðum líka að hafa kjark til
að tala fyrir því sem við trúum á og taka erfiðar
ákvarðanir. Það liggur það orð á Reykvíkingum
að þeir séu óþolinmóðasta fólk í heimi sem sé vant
því að komast borgarendanna á milli á innan við
fimmtán mínútum og að það leiði til uppreisnar ef
menn þurfa að bíða tvisvar á rauðu ljósi. Ég held
hins vegar að það sé orðinn ríkur jarðvegur fyrir
því að horfa á þennan málaflokk undir nýjum sjón-
arhornum. Mér finnst umræðan um nýjustu stór-
framkvæmdina við Hringbraut bera þess merki. Ef
við höldum óbreyttri stefnu með sjálfstýringuna í
gangi óttast ég að við vöknum í Houston, Texas
eftir 15 ár eða svo. Og þá verður þess ekki langt að
bíða að vaxtarlagið verði eftir því.“
Stunda lýðheilsustarf
Dagur segir að reynsla lækna og sjónarmið læknis-
fræðinnar eigi erindi í skipulagsmál, ekki síst þegar
verkefnið snýst um að skapa áhugaverða og líflega
heilsuborg. Það verði aðeins gerl með því að draga
fram og ýta undir þá kosti í skipulagi sem horfa
í þá átt, að veita almenningi heilbrigt val. „Það
höfum við ekki gert nógu vel,“ segir hann. Hann er
ekki eini læknirinn í borgarstjórn Reykjavíkur. Þar
situr einnig Olafur F. Magnússon. En finnst honum
læknar sýna skipulagsmálum nægan áhuga?
„Það gæti verið meira, ekki síst ef við berum
okkur saman við Guðmund Hannesson. En það
er nú líklega ekki sanngjarnt. Mér verður þó æ
oftar hugsað til þess að læknar og heilbrigðiskerfið
séu ekki endilega að fást við þær spurningar sem
mestu máli skipta fyrir heilbrigði þjóðarinnar. Ég
tek undir með þeim sem hafa áhyggjur af sjúk-
dómavæðingu af því að ég held að aðgerðir sem
lúta að því að auka jöfnuð og réttindi almennings,
lúta að því að gera fólk að gerendum í lífi sínu,
skipti meira máli fyrir heilbrigði þjóðarinnar og
varnir gegn sjúkdómum en langflestar læknisheim-
sóknir. Ég lít svo á að ég starfi að forvörnum og
lýðheilsu í starfi mínu að stjórnmálum enda sýna
rannsóknir að þeir þættir sem standa stjórnmála-
manninum nær en lækninum ráði oft meiru um
það hverjir verða veikir og hverjir ekki heldur en
það sem heilbrigðiskerfið fæst við,“ segir Dagur B.
Eggertsson læknir og borgarfulltrúi.
Dagur segir að lœknar
œttu að taka Guðmund
Hatmesson sér til fyrir-
myndar og láta sig skipu-
lagsmál meiru skipta en
raunin er.
Læknablaðið 2005/91 939