Læknablaðið - 15.12.2005, Side 62

UMRÆÐA & FRÉTTIR / CODEX ETHICUS
og aðra einkahagi viðkomandi einstaklinga sem
eru viðkvæmar persónulegar upplýsingar. Um
meðferð þeirra, afhendingu og flutning fer eftir
reglum í 3. m.gr. 15. greinar í Codex þessum, lækna-
lögum, lögum um réttindi sjúklinga og lögum um
persónuvernd og verndun persónuupplýsinga.
Skriflegar heilsufarsupplýsingar sem fara á
milli læknis og sjúklings eru hluti af sjúkraskrá
sjúklings.
15. gr.
Læknir skal vera óvilhallur í vottorðagjöf. í vott-
orði komi fram hvert er tilefni þess og tilgangur
og í því hlýðir að staðfesta það eitt, er máli skiptir
hverju sinni og aðeins það, sem læknirinn hefur
sjálfur gengið úr skugga um.
Læknir skal ekki skrá sjúkdómsgreiningu á
vottorð, nema þau fari einungis um hendur lækna,
annarra heilbrigðisstarfsmanna og þeirra annarra,
sem bundnir eru þagnarskyldu lögum samkvæmt,
nema að ósk sjúklings eða forráðamanns hans.
Læknir má ekki láta af hendi vottorð eða
skýrslur um sjúkling án samþykkis hans, forráða-
manns eða nánustu vandamanna sé sjúklingur
ekki fær um að gefa samþykki, nema lög eða dóms-
úrskurður bjóði svo.
III.
Um auglýsingar lækna, vefsíður og fjölmiðla
16. gr.
Lækni hlýðir að birta nýjungar í fræðigrein sinni
með mikilli gát, hann skal gæta fyllstu varkárni
í ummælum um fagleg mál og hann skal íhuga
ábyrgð sína í því efni, hvort sem hann ræðir við
einstakling eða á opinberum vettvangi.
17. gr.
Læknir skal tryggja, þegar fjölmiðlar leita til hans,
að ekki sé annað eftir honum haft en það, sem
hann telur sér samboðið að efni og formi.
18. gr.
Læknir má auglýsa starfsemi sína að því marki sem
landslög leyfa.
Við kynningu á læknisþjónustu skal veita ná-
kvæmar og áreiðanlegar upplýsingar og hafa
öryggi þeirra að leiðarljósi sem leita eftir þjónust-
unni. Kynni læknir sjálfan sig og starfsemi sína á
vefsíðum eða með öðrum hætti skal hann birta
siðareglur lækna með aðgengilegum hætti.
19. gr.
Læknir má ekki gefa fyrirheit um undralækningar
né heldur gefa í skyn, að honum séu kunn lyf eða
lækningaaðferðir, sem ekki séu á vitorði lækna al-
mennt. Læknir skal og forðast ummæli, sem geti
skapað óþarfan eða óréttlætanlegan ótta við sjúk-
dóma eða órökstudda vantrú á læknisstarfi.
20. gr.
Lækni er ósæmandi að vekja á sér ótilhlýðilega at-
hygli eða gefa í skyn yfirburði sína yfir aðra lækna
með því að hampa eða láta hampa menntun sinni,
þekkingu, hæfni, afrekum, aðferðum eða vinsæld-
um, hvort heldur er í auglýsingum, á vefsíðum, í
viðtölum, blaðagreinum, ritgerðum, fyrirlestrum,
útvarpserindum, sjónvarpi eða á annan hátt.
Læknir má ekki veita rangar, ófullnægjandi eða
villandi upplýsingar í auglýsingum eða með öðrum
hætti, og afla sér viðskipta með öðrum ótilhlýði-
legum aðferðum.
21. gr.
Læknir má ekki leyfa notkun á lærdómstitli sínum
í auglýsingum um lyf, sjúkravörur eða neinn þann
varning, sem talinn er lækna eða koma í veg fyrir
sjúkdóma eða sjúkdómseinkenni.
Læknir skal gæta þess í ræðu og riti að haga
umfjöllun sinni um lyf og sjúkravörur með þeim
hætti að hún verði ekki álitin fela í sér auglýsingu.
Ummæli læknis um lyf eða sjúkravörur í faglegu
samhengi, í greinum eða fyrirlestrum, teljast ekki
auglýsingar, enda sé þar ekki ágóðavon fyrir lækn-
inn.
IV.
Ákvæði um samskipti lækna innbyrðis og
eftirlit Læknafélags íslands
22. gr.
Læknar skulu hafa góða samvinnu sín á milli og
sýna hver öðrum fulla virðingu.
Skulu læknar sýna þá tillitssemi sem samrýman-
leg er hagsmunum sjúklinga.
Læknir skal aðstoða lækni sem á við vanda að
stríða og leiðbeina honum.
Lækni er skylt að auðsýna öðrum læknum
drengskap og háttvísi jafnt í viðtali sem umtali,
ráðum sem gerðum, í ræðu og riti og hann skal
forðast að kasta rýrð á þekkingu eða störf annarra
lækna.
23. gr.
Lækni hlýðir ekki að eiga hlut að áskorunum frá
almenningi varðandi veitingu læknisstarfs eða til
að hafa áhrif á ákvörðun læknis um að setjast að
á tilteknum stað, hvort sem um er að ræða hann
sjálfan eða aðra.
958 Læknablaðið 2005/91