Læknablaðið - 15.05.2007, Blaðsíða 53

UMRÆÐA & FRÉTTIR / ÁHUGAMÁL
uppi blóöslóð eftir særða bráð og koma þeir helst
að gagni í skóglendi þar sem auðvelt er að missa
sjónar á bráðinni.
Labradorinn varð fyrir valinu
„Eg var auðvitað búinn að velta fyrir mér ýmsum
hundategundum og hafði augastað á einni tegund
sem handleiðarinn minn í sérnáminu í Svíþjóð átti.
Það var þýskur bendir, sem kallast Munsterlander,
og er mjög skemmtilegur hundur en þeir eru ekki
til hér á landi og ég held reyndar að þeir þoli mun
síður bleytu og kulda en labradorinn. Það eru hins
vegar til nokkrar tegundir af bendandi veiðihund-
urn hér og menn hafa verið ná góðum árangri
í ræktun og þjálfun þeirra en á endanum varð
labradorinn fyrir valinu og við sjáum ekki eftir því.
Það vó líka þungt að hundinum er Iíka ætlað að
vera fjölskylduhundur og í því hlutverki blómstrar
labradorinn algjörlega. Dóttirin stakk reyndar upp
á því að við fengjum okkur Chiahua smáhund en
ég tók það ekki í mál; ef fjölskyldan fengi sér hund
þá yrði hann að geta uppfyllt væntingar okkar allra,
veitt með mér og verið svo gæludýr þess utan.”
Það má nefnilega ekki gleyma því að þó veiðar
séu stundaðar af kappi þá er talsvert drjúgur tími
af árinu sem ekki er hægt að fara á veiðar og þá er
eins gott að hundinum lyndi við fjölskylduna. „Við
fjölskyldan stundum talsverða útivist bæði vetur og
surnar, förum í gönguferðir og útilegur og Skuggi
fylgir okkur auðvitað í allar slíkar ferðir. Hann fer
létt með það.”
Torfi og Skuggi eru nýbúnir að ljúka síðara
veiðiþjálfunarnámskeiðinu sem eigendum sækj-
andi veiðihunda býðst á vegum Hundaræktarfélags
íslands. „Þessu námskeiði lauk með prófi um dag-
inn og Skuggi er núna útskrifaður sem veiðihundur
þó margt sé ennþá ólært. Það kemur með stöðugri
þjálfun og aukinni veiðireynslu.”
Frá því á vorin og fram eftir sumri stendur
Hundaræktarfélagið fyrir veiðiprófum fyrir sækj-
andi veiðihunda þar sem keppt er í þremur styrk-
Ieikaflokkum, byrjendaflokki, opnum flokki og
úrvalsflokki. Þetta hefur gefið mörgum aukið tæki-
færi og metnað til að viðhalda þjálfun hunda sinna
og fá árangurinn metinn til einkunnar.Torfi kveðst
stefna á þátttöku með Skugga í fyrsta veiðiprófinu
í sumar en ýmislegt þurfi að snurfusa og laga áður
en þeir félagarnir eru tilbúnir í þann slag.
Fjölbreytt þjálfun
Ekki var þó annað að sjá en Skuggi væri búinn að
læra öll undirstöðuatriðin þegar þeir Torfi féllust
á að hitta mig til myndatöku í Heiðmörkinni á Torfieróspará hrósið
dögunum. „Hann þarf að þekkja og hlýða nokkr- t>e8ar Skuggifœrir honum
um skipunum alveg skilyrðislaust. Hlýðniþjálfun fenginn.
er forsenda þess að veiðiþjálfunin geti hafist.
Hann þarf að koma þegar kallað er á hann,
standa og sitja kyrr og ganga við hæl eigandans.
Veiðiþjálfunin gengur í sem stærstum dráttum
útá að kenna honum að leita uppi, staðsetja og
sækja bráðina. Við æfingarnar er notuð svokölluð
gerfibráð, (dummies) sem eru þessar appels-
ínugulu rúllur sem sjást á myndunum. Hann þarf
einnig að þekkja og hlýða bendingum til hægri og
vinstri og áfram og afturábak, en það er kölluð
stýrivinna þegar svo ber undir að veiðimaðurinn
veit nákvæmlega hvar bráðin liggur og vill koma
hundinum umsvifalaust að henni. Við þessa þjálf-
un er hundaflautan ómissandi þar sem ekki er
alltaf hægt að beita röddinni vegna fjarlægðar við
hundinn eða hróp og köll myndu fæla væntanlega
bráð í burtu.”
Torfi segir að þjálfun hundsins sé ekki síður
skemmtileg en veiðarnar sjálfar, þannig skapist
nánari tengsl milli hunds og manns og svo sé líka
ágætan félagsskap að hafa af öðrum veiðihunda-
eigendum þar sem þeir hittist gjarnan við þjálf-
unina og beri saman bækur sínar þess á milli. Hann
tekur að lokum heilshugar undir kjörorð þeirra
sem kynnst hafa veiðum með hundum: Engar
veiðar án hunds.
Læknablaðið 2007/93 437