Læknablaðið - 15.12.2007, Qupperneq 36

UMRÆÐUR O G FRÉTTI
NÝR FORMAÐUR LÍ
R
Róttæk einstaklingshyggja,
jafnaðarmennska og einkarekstur
Hún segist vera holdgervingur 68 kynslóðarinnar. Róttæk í mennta-
skóla og sótti fundi Æskulýðsfylkingarinnar. Hún hefur rekið
sjálfstætt fyrirtæki í 15 ár. Hún er talsmaður einkareksturs í heil-
brigðisþjónustu. Hún er fimm barna móðir. Hún segist vera jafn-
aðarmaður og vilja að allir eigi jafnan rétt til heilbrigðisþjónustu
og enginn eigi að njóta forgangs vegna stöðu sinnar eða efnahags.
Hún heitir Bima Jónsdóttir röntgenlæknir og er fyrsta konan sem
gegnir formennsku í Læknafélagi Islands.
Birna er fædd og uppalin í Reykjavík dóttir
hjónanna Lilju Pedersen og Jóns Sigurðssonar
og útskrifaðist stúdent frá Menntaskólanum í
Hamrahlíð vorið 1970. „Það var fyrsti árgangur
stúdenta sem útskrifaðist þaðan og sá árgangur
er dálítið merkilegur vegna þess að í honum var
óvenjuhátt hlutfall af elstu systkinum úr sínum
systkinahóp. Það stafaði af því að MH þótti ekki
eins fínn og MR á þeim tíma og margir sem átt
höfðu eldri systkini í MR grenjuðu sig þar inn en
við sem áttum ekki slík tengsl fórum í MH."
Birna var atkvæðamikil á menntaskólaárun-
um, hún var gjaldkeri nemendafélagsins og gekk
Keflavíkurgöngur og lækkar róminn þegar hún
segir: „Ég var á fundum í Æskulýðsfylkingunni
en ég var aldrei skráð í Fylkinguna. Mamma sagði
mér að það gæti komið mér í koll síðar ef ég ætlaði
til náms í Bandaríkjunum. Ég fór að ráðum hennar
þó ég færi annað í nám síðar. Þá var kalda stríðið í
algleymingi og ég var róttæk. Ég er róttæk ennþá
í þeim skilningi að það er mér ekki keppikefli að
viðhalda status quo. Ég er ekki hrædd við breyt-
ingar."
Fyrsta konan formaður LÍ
Hún skýrir hugmyndir sínar um hvað felst í orð-
inu róttækur með því að segjast trúa á kraftinn í
einstaklingnum til að hafa áhrif á samfélagið og
knýja fram jákvæðar breytingar. „Þetta hefur ekk-
ert með pólitík að gera, ég er ekki kommúnisti
Hávar en ég er mikil jafnaðarmanneskja, ég er kvenrétt-
Sigurjónsson indakona og ég hugsa og þess vegna er ég fem-
ínisti. Ég hef vissulega gaman af þeirri staðreynd
að vera fyrsta konan sem gegnir formennsku í LI
en það rekur mig ekki áfram og var ekki ástæða
þess að ég sóttist eftir starfinu. Ég hef verið í
stjórn Læknafélagsins í 6 ár og formennskan
leggst afskaplega vel í mig."
Hvað varð til pess að stúdentinn Bima Jónsdóttir
ákvað að læra læknisfræði?
„Það er einmitt vegna þess hvað ég hafði
sterka sjálfstæðis- og jafnréttistilfinningu strax
sem barn og unglingur. Ég var alveg ákveðin í
því að ég skyldi geta séð fyrir mér sjálf í lífinu og
unnið fyrir minni fjölskyldu. Efnahagslegt sjálf-
stæði er grundvöllur að sjálfstæði einstaklingsins.
Þegar ég svo stóð fyrir utan Háskóla íslands og
velti fyrir mér hvaða grein ég ætti að velja mér þá
var ég viss um að ég fengi sömu laun og strák-
arnir ef ég yrði læknir. Ég hafði líka fyrirmyndir
því mamma mín Lilja Pedersen og frænka mín
Guðrún Agnarsdóttir voru báðar læknar. Læknar
voru fleiri í fjölskyldunni fjarskyldari og fram í
ættir. Svo var líka sagt að þetta væri erfitt nám og
clausus var í gangi og ég þoldi ekki þessa ögrun,
ég varð að sigrast á henni. Ég var líka orðin
mamma þegar þetta var og flestir spáðu því að
þetta yrði mér of erfitt. Ég naut reyndar mikillar
aðstoðar fjölskyldu minnar, sérstaklega mömmu
sem passaði barnið fyrir mig."
Löngunin til að líkna sjúkum hefur þá ekki riðið
baggamuninn?
Birna horfir sposk á mig og spyr á móti hvort
hún hafi minnst á slíka löngun í viðtalinu. Nei,
reyndar ekki. „Það er alltaf mjög mikilvægt hvað
848 LÆKNAblaðið 2007/93