Læknablaðið - 15.02.2011, Side 64

VALDOXAN (stytt samantekt á eiginleikum lyfs)
Heiti lyfs: Valdoxan 25 mg filmuhúðaðar töflur. ATC flokkun er N06AX22. Virk innihaldsefni og styrkleikar: Hver filmuhúðuð tafla inniheldur
25 mg af agómelatíni. Lyfjaform: Filmuhúðuð tafla Abendingar: Meðferð við alvarlegum þunglyndistímabilum hjá fuliorðnum. Valdoxan er ætlað
fullorðnum. Skammtar og iyfjagjöf: Skammtar:_Ráðlagður skammtur er 25 mg einu sinni á dag, til inntöku áður er farið er að sofa á kvöldin. Eftir
meðferð í tvær vikur, má auka skammtinn ef enginn bati hefur orðið, í 50 mg einu sinni á dag, þ.e. tvær 25 mg töflur, teknar saman áður en farið er að
sofa á kvöldin. Gera skal lifrarpróf hjá öllum sjúklingum: þegar meðferð er hafin og síðan reglulega eftir um 6 vikur (lok bráðafasa), eftir um tólf og
tuttugu og flórar vikur (lok viðhaldsfasa) og síðan þegar klínískar vísbendingar gefa tilefni til Sjúklinga með þunglyndi skal meðhöndla í nægilega
langan tíma, minnst 6 mánuði til að tryggja að þeir séu orðnir einkennalausir. Valdoxan töflur má taka með eða án fæðu. Börn: Ekki hefur verið sýnt
fram á öryggi og verkun Valdoxan hjá bömum yngri en 18 ára. Engar upplýsingar liggja fvrir Aldraðir siúklinear: Ekki hefur verið sýnt greinilega fram
á verkun hjá öldruðum (> 65 ára). Aðeins liggja fyrir takmörkuð klínísk gögn varðandi notkun Valdoxan hjá öldruðum sjúklingum > 65 ára með alvarleg
þunglyndistímabil. Því skal gæta varúðar við ávísun Valdoxan hjá þessum sjúklingum. Siúklinear með skerta nvrnastarfsemi: Engin breyting hefur
komið fram sem skiptir máli verður á lyfjahvörfum agómelatíns hjá sjúklingum með alvarlega skerðingu á nýmastarfsemi. Hins vegar liggja aðeins fyrir
takmörkuð klínísk gögn varðandi notkun Valdoxan hjá þunglyndissjúklingum með alvarlega eða miðlungi mikla skerðingu á nýmastarfsemi. Því skal
gæta varúðar þegar Valdoxan er ávísað hjá þessum sjúklingum. Siúklinear með skerta lifrarstarfsemi: Ekki má nota Valdoxan hjá sjúklingum með
skerta lifrarstarfsemi . Ekki er þörf á að lækka skammta smám saman þegar meðferð er hætt. Lvfiagiöf: Valdoxan töflur má taka með eða án matar.
Frábendingar: Ofnæmi fyrir virka efninu eða einhverju hjálparefhanna. Skert lifrarstarfsemi (t.d. skorpulifur eða virkur lifrarsjúkdómur). Samhliða
notkun öflugs CYP1A2 hemils (t.d. flúvoxamíns, cíprófloxacíns). Sérstök varnaðarorð og varúðarreglur við notkun: Notkun hjá börmtm:Ekki er
mælt með notkun Valdoxan við meðferð gegn þunglyndi hjá sjúklingum yngri en 18 ára, þar sem ekki hefur verið sýnt fram á öryggi og verkun Val-
doxan hjá þessum aldurshópi. Hegðun tengd sjálfsvígum og óvild kom oftar fyrir í klínískum rannsóknum hjá bömum og unglingum sem fengu meðferð
með öðrum þunglyndislyfjum en þeim sem fengu lyfleysu. Notkun hjá öldruðum sjúklingum með vitglöp: Valdoxan skal ekki nota við alvarlegum þung-
lyndistímabilum hjá öldruðum sjúklingum með vitglöp þar sem ekki hefur verið sýnt fram á öryggi og verkun Valdoxan hjá þessum sjúklingum. Gæta
skal varúðar við notkun Valdoxan hjá sjúklingum með sögu um oflæti eða ólmhug og skal notkun hætt ef einkenni oflætis koma fram hjá sjúklingi.
Þunglyndi fylgir aukin hætta á sjálfsvígshugsunum, sjálfsskaða og sjálfsvígi (sjálfsvígstengd tilvik). Þessi hætta er fyrir hendi þar til umtalsverður bati
á sér stað. Þar sem bati verður e.t.v. ekki á fyrstu vikum meðferðar eða lengur, þarf að hafa náið eftirlit með sjúklingum þar til slíkur bati verður. Það er
almenn klínísk reynsla að sjálfsvígshætta getur aukist á fyrstu stigum batans. Vitað er að sjúklingar með sögu um sjálfsvígstengda hegðun og þeir sem
hafa umtalsverðar sjálfsvígshugsanir áður en meðferð er hafin, eiga frekar á hættu að fá sjálfsvígshugsanir eða gera tilraunir til sjálfsvígs og ætti að
fylgjast mjög náið með þeim meðan á meðferð stendur. Safngreining á klínískum rannsóknum með samanburði við lyfleysu á þunglyndislyfjum hjá
fullorðnum sjúklingum með geðsjúkdóma sýndi fram á aukna hættu á sjálfsvígshegðun tengda þunglyndislyfjum samanborið við lyfleysu hjá sjúkling-
um yngri en 25 ára. Fylgjast skal náið með sjúklingum og sérstaklega þeim sem eru í verulegri áhættu, einkum í upphafi meðferðar og þegar skömmtum
er breytt. Vekja ætti athygli sjúklinga á nauðsyn þess að fylgjast með allri klínískri afturfor, sjálfsvígshegðun eða hugsunum og óvenjulegum breytingum
á hegðun og að leita læknis samstundis ef þessi einkenni koma fram. Samhliða notkun öflugra CYP1A2 hemla er frábending. Gæta skal varúðar við
ávísun Valdoxan samhliða miðlungi öflugum CYP1A2 hemlum (t.d. própranólóli, grepafloxacíni, enoxacíni) sem gæti leitt til aukinnar útsetningar
agómelatíns. Hækkanir á transamínösum í sermi (> 3 sinnum eðlileg efri mörk) komu fram í kliniskum rannsóknum hjá sjúklingum sem fengu Val-
doxan, einkum við 50 mg . Þegar notkun Valdoxan var hætt hjá þessum sjúklingum, fóru transamínasar í sermi yfirleitt aftur niður í eðlileg mörk. Gera
skal lifrarpróf hjá öllum sjúklingum: þegar meðferð er hafin og síðan reglulega eftir um 6 vikur (lok bráðafasa), eftir um tólf og tuttugu og fjórar vikur
(lok viðhaldsfasa) og síðan þegar klínískar vísbendingar gefa tilefhi til. Endurtaka skal lifrarpróf innan 48 klst. hjá öllum sjúklingum sem hafa hækkaða
transamínasa í sermi. Hætta skal meðferð ef hækkunin á transamínösunum í sermi fer yfir 3x eðlileg efri mörk og gera lifrarpróf reglulega þar til trans-
amínasar í sermi hafa náð aftur eðlilegum mörkum. Ef sjúklingur fær einkenni er benda til skerðingar á lifrarstarfsemi skal gera lifrarpróf. Akvörðun
hvort halda eigi áfram meðferð með Valdoxan hjá sjúklingum skal byggð á klínísku mati á væntanlegum rannsóknaniðurstöðum. Ef gula kemur fram
skal hætta meðferð. Gæta skal varúðar þegar Valdoxan er gefið sjúklingum sem neyta áfengis í verulegu mæli eða sem eru í meðferð með lyfjum sem
tengjast hættu á lifrarskaða. Valdoxan inniheldur laktósa. Sjúklingar með galaktósaóþol, laktasaskort eða vanfrásog glúkósa-galaktósa, sem eru mjög
sjaldgæfir arfgengir kvillar, skulu ekki nota lyfið. Milliverkanir við önnur lyf og aðrar milliverkanir: Milliverkanir sem hugsanlega hafa áhrif á
agómelatín: Agómelatín er umbrotið aðallega fyrir tilstilli cýtókróm P450 1A2 (CYPlA2) (90%) og CYP2C9/19 (10%). Lyf sem hafa milliverkanir við
þessi ísóensím gætu skert eða aukið aðgengi agómelatíns. Því má ekki nota Valdoxan samhliða öflugum CYPl A2 hemlum (t.d. flúvoxamíni, cípróflox-
acíni). Samhliða notkun agómelatíns og östrógena (miðlungi öflugugra CYPl A2 hemla) leiðir til þess að útsetning fyrir agómelatíni eykst margfalt. Þó
að engin sérstök öryggisvísbending hafi kornið fram hjá 800 sjúklingum sem fengu meðferð samhliða östrógen notkun, skal gæta varúðar við ávísun
agómelatins samhióa öðrum miðlungi öflugum CYPlA2 hemlum (t.d. própranólóli, grepafloxacíni, enoxacíni) þar til meiri reynsla liggur fyrir.. Áfengi:
Samhliða notkun Valdoxan og áfengis er ekki ráðlögð. Rafstuðsmeðferð: Klínískar afleiðingar af raflostsmeðferð samhliða Valdoxan notkun eru taldar
ólíklegar. Börn: Rannsóknir á milliverkunum hafa eingöngu verið gerðar hjá fullorðnum. Frjósemi, meðganga og brjóstagjöf: Frjósemi: Rannsóknir
á æxlun hjá rottum og kanínum sýndu engin áhrif af agómelatíni á frjósemi. Meðganga: Rannsóknir á æxlun hjá rottum og kanínum sýndu engin áhrif
af agómelatíni á fósturþroska eða þroska um og eftir fæðingu Ekki liggja fyrir neinar klínískar upplýsingar um notkun agómelatíns á meðgöngu. Gæta
skal varúðar þegar lyfinu er ávísað þunguðum konum. Brjóstagjöf: Ekki er vitað hvort agómelatín er skilið út í brjóstamjólk hjá konum. Agómelatín eða
umbrotsefni þess eru skilin út í mjólk hjá mjólkandi rottum. Hugsanleg áhrif agómelatíns á brjóstmylking liggja ekki fyrir. Ef meðferð með Valdoxan er
talin nauðsynleg ætti að hætta brjóstagjöf. Áhrif á hæfni til aksturs og notkunar véla: Þar sem svimi og svefhhöfgi eru algengar aukaverkanir ætti hins
vegar að vara sjúklinga við hugsanlegum áhrifum á hæfni þeirra til að aka bifreið eða stjóma vélum. Aukaverkanir :Yfir 3.900 þunglyndissjúklingar
hafa fengið Valdoxan í klínískum rannsóknum. Aukaverkanir voru yfirleitt vægar eða miðlungi alvarlegar og komu fram á fyrstu tveimur vikum með-
128 LÆKNAblaðið 2011/97