Læknablaðið - 15.04.2011, Blaðsíða 47

UMRÆÐUR 0 G F R É T T I R
LIFRARBÓLGUSMIT L Æ K N I S
„Vandi okkar skurðlækn-
anna er hins vegar sá að
þó við verðum ekkifyrir
stungu þá kemur stundum
fyrir að blóð úr sjúklingifer
undir hanskann og liggur
við húðina kannski í nokkra
klukkutíma."
Fólkið á myndunum er
með öllu óviðkomandi efni
greinarinnar.
Ljósmyndir:
lnger Helene Bóasson
svo líkumar eru sennilega minni fyrir vikið. En
það er samt alveg hugsanlegt að smit geti átti
sér stað með þessum hætti. Sjálfur hef ég aldrei
tilkynnt stunguóhapp hér heima en gerði það
nokkmm sinnum meðan ég starfaði í Svíþjóð."
Starfsferillinn í húfi
Smitleiðir með lifrarbólgu C eru ekki margar.
Líkumar á að smitast af öðru en blóðblöndun
eða af óhreinni nál eru nánast hverfandi. „Það
var því kannski ekkert skrýtið að læknirinn minn
skyldi spyrja mig hreinskilnislega hvort ég hefði
nokkum tíma sprautað mig með óhreinni nál.
Því var auðvitað fljótsvarað neitandi. En auðvitað
varð að útiloka alla möguleika svo sambýhskonan
mín fór í blóðprufu og reyndist ósmituð en það
jók ekki lítið á áhyggjumar að okkur fæddist
barn á þessum sama tíma og meðan við biðum
eftir niðurstöðum úr hennar blóðpmfum höfðum
við áhyggjur af því að bamið hefði hugsanlega
smitast. Það reyndist ekki vera og það voru
auðvitað góðar fréttir þó ég stæði þama frammi
fyrir sjúkdómi sem gat hæglega bundið enda á
skurðlæknisferil minn og gert mig að sjúklingi
til lífstíðar. Horfurnar vom því alls ekki góðar.
Það var þó ljós í myrkrinu að eftir týpugreiningu
á veirunni kom í ljós að ég var með týpu sem til-
tölulega góðar horfur vom á að myndi bregðast
vel við lyfjameðferð. Batalíkur í þessu dæmi voru
80%. Það voru þó 20% líkur á að lækningin myndi
ekki takast en ég ákvað að einbeita mér að 80
prósentunum. Það jók líka á batahorfurnar ef þetta
væri nýtt smit en ekki eitthvað sem legið hefði
í dvala í líkama mínum um árabil og tekið sig
skyndilega upp."
Strax og greiningin lá fyrir tilkynnti hann
yfirmönnum sínum á Landspítalanum um niður-
stöðurnar og fór í veikindafrí. „Það kom auð-
vitað ekki til greina, hvorki af minni hálfu né
stofnunarinnar, að ég sinnti aðgerðum með þetta
smit. Fyrsta skrefið var að bíða í mánuð eftir
nýjum niðurstöðum úr blóðpmfum áður en tekin
yrði ákvörðun um framhaldið. Auðvitað hefði ég
getað gert eitthvað annað án áhættu fyrir sjúklinga
en það datt engum það í hug. Mér var bara sagt að
halda mig heima. Ég var svo heppinn að hafa
komið mér upp hestum eftir heimflutninginn
LÆKNAblaðið 2011/97 251