Þjóðlíf - 01.09.1987, Blaðsíða 30

ERLENT
• Carrington lávarður var tekinn í karphúsið eftir heimsókn kvennanna og sakaður um
hrokagikkshátt
heimsóknarinnar, því jafn mikilvægt og það
er að ræða við ráðamenn, er að ná til al-
mennings og sýna að á ýmsan hátt er unnið
að friðarmálum og leitað leiða til afvopnun-
ar.
Fundurinn vakti töluverða athygli og var
vel sóttur af fjölmiðlafólki. Ekki fór á milli
mála að Margaríta Papandreou var segull-
inn, sem dró þá til sín, þótt það að beita
frægum konum fyrir vagninn sé reyndar lítt í
anda kvennahreyfinga. Hvað um það,
Margaríta var harðorð í garð NATO, sagði
bandalagið óábyrgt gagnvart heimsbyggð-
inni, sagði það getulaust og nauðsynlegt að
innan þess yrði stefnubreyting. Rússum væri
stillt upp sem óvinum og alið á óvinaímynd-
inni, en jafnframt væri það yfirlýst stefna að
forðast átök. Er ekki mótsögn í þessu spurði
hún? Við erum þau góðu í heiminum, Rúss-
arnir hinir vondu, svona hugsunarháttur
gengur ekki.
Cora IFrá.y minnti á að við værum hingað
komnar sem konur til að koma sjónarmiðum
kvenna á framfæri. Hún sagði stefnu NATO
ekki í samræmi við almenningsálitið í heim-
inum, það mætti t.d. sjá af því hvernig sendi-
herrarnir hefðu svarað spurningunum um
samninga við Sovét. Heimurinn hrópaði á
stöðvun vígbúnaðarkapphlaupsins, en þeir
væru með alls konar vangaveltur um „sann-
prófun" og greinilega fullir vantrausts.
Hér skaut Margaríta Papandreou því að,
að röksemdin um að trúverðugleika skorti
(verification) stæðist ekki lengur. Bæði væri
tæknin orðin það fullkomin að auðvelt væri
að fylgjast með „andstæðingnum" og svo hitt
að leiðtogarnir sex, (leiðtogar Mexíkó, Sví-
þjóðar, Grikklands, Indlands, Argentínu og
Tansaníu) hefðu boðist til að annast eftirlit.
Sem sagt engin afsökun.
Pað var minnst á það hvernig hver vísar á
annan þegar spurt er hvar og hver hafi tekið
ákvarðanir. „Heima er okkur sagt að
ákvörðun hefði verið tekin hjá NATO, en
hér hjá NATO er okkur sagt að ákvarðanir
séu teknar í hverju landi fyrir sig. Hvers kon-
ar feluleikur er þetta? Hver á að stjórna?
Herforingjarnir eða stjórnmálamennirnir?
Við erum ekki í vafa. Það er hver þjóð sem á
að stjórna og kjörnir fulltrúar hennar. Pað
þarf að rjúfa vélgengni vígbúnaðarkapp-
hlaupsins. Við viljum aukin samskipti milli
austurs og vesturs. Pað er besta leiðin til að
bæta samskiptin og tryggja frið".
Þar með var fundinum lokið. Konur voru
teknar í viðtöl, ein mætti í fréttatíma belgíska
sjónvarpsins, önnur talaði við BBC o.s.frv.
En á eftir leituðu spurningarnar á hugann.
Hefur svona heimsókn einhverja þýðingu?
Breytir hún einhverju? hver veit. Við frétt-
um að fyrir heimsóknina hittust allir sendi-
herrarnir, væntanlega til að samræma svör
sín. Þeir hafa greinilega átt á ýmsu von. Við
fréttum líka að eftir heimsóknina var Carr-
ington tekinn í karphúsið fyrir hrokagikks-
hátt.
Síðast á dagskrá heimsóknarinnar var boð
til einna af borgum Brússel (henni er skip1
niður í svæði sem hvert sér um sig). Þar tók a
móti okkur borgarstjórinn sem er kona og
fulltrúar ríkja frá Afríku og Asíu, allt konur.
Þar voru fluttar ræður til að undirstrika sam-
stöðu þeirra heimsins kvenna, sem vilja held-
ur verja þeim fjármunum sem til eru, til að
bæta þennan heim, útrýma sulti, sjúkdómum
og styrjöldum, í stað þess að búa til ný og ný
gjöreyðingarvopn (sem aldrei má nota) og
spóla í hjólförum óvinaímynda, hernaðar-
hyggju og valdhroka.
Þegar öllu var lokið og lestin brunaði
gegnum blómlegar sveitir Belgíu, inn í Þa
fögru Luxemborg, var mér efst í huga að hata
hitt þessar yndislegu konur. Konur sem hvet
á sinn hátt beita sér í þágu friðarbaráttunnat
og eru sífellt að leita nýrra leiða. Ein þeirra.
Randy Forsberg sagði: Allt er þetta gott og
blessað, en við verðum að kafa dýpra. Við
verðum að komast að grunninum, hugarfat'
inu að baki vígbúnaðarkapphlaupinn-
Vopnin draga úr trú manna á því að aðrar
lausnir séu til, friðsamlegar lausnir. Við ef'
um föst í neti - það vantar nýja pólitík og Þa
pólitík verða konur að skapa.
• Kristín Ástgeirsdóttir
30