Þjóðlíf - 01.09.1990, Qupperneq 31

Elín Ósk Óskarsdóttir og Kristinn Sigmundsson íhlutverkum sínum í óperunni Don Giovanni í
Islensku óperunni.
lýsa eftir ákveðinni rödd, t.d. tenór, send-
ir sami umboðsmaðurinn kannski fimm í
prufusöng. Þar koma saman fjörutíu til
fimmtíu, allt upp í hundrað, söngvarar til
að keppa um sömu stöðuna. Mönnum ber
saman um að mun erfiðara sé fyrir konur
en karla að koma sér á framfæri. „Erlendis
er til svo ótrúlega stór hópur af góðum
söngkonum, — og þær eru hver annarri
betri,“ eins og einn viðmælanda Þjóðlífs
komst að orði. Það vekur því athygli hvað
Rannveig Fríða Bragadóttir mezzósópr-
an og Sólrún Bragadóttir sópran hafa náð
langt.
Rannveig er fastráðin við Vínaróperuna
en hún er í sama gæðaflokki og Scala í
Mílanó og Metrópólítan í New York. Ekki
náðist í hana meðan þessi grein var í smíð-
um en í Óperublaðinu (1. tbl. 4. árg. 1990)
kemur fram að hún hafi sungið ýmis hlut-
verk í Vín. Einnig segir þar að 4. mars á
komandi ári fari hún með lítið hlutverk í
óperunni Elektru eftir Richard Strauss í
konsertuppfærslu í Carnegie Hall í New
York. Claudio Abbado stjórnar en hann
var nýlega ráðinn til að gegna starfi aðal-
hljómsveitarstjóra Fílharmóníuhljóm-
sveitar Berlínar að Herbert von Karajan
látnum.
Sólrún Bragadóttir fór strax að námi
loknu til Kaiserslautern og söng þar í þrjú
ár. Nú hefur hún ráðið sig til óperuhússins
í Hannover en það er eitt af þeim stóru í
Þýskalandi, svokallað „A-hús“. Þar verð-
ur hún næstu þrjú ár. Ekki náðist í Sól-
rúnu út af þessari grein.
Bergþór Pálsson bariton hóf einnig fer-
il sinn við óperuna í Kaiserslautern. Þar
hefur hann m.a. sungið Greifann í
Brúðkaupi Fígarós (þar sem Sólrún var
greifafrúin) og titilhlutverkið í Don Giov-
anni eftir Mozart.
„Ytra er oft býsna mikið að gera,“ segir
Bergþór. „En þannig gefst söngvurum
kostur á að halda sér í þjálfun sem getur
verið örðugt á íslandi. Fólk sem kemur
annað slagið fram fær ekki þessa þjálfun.“
Ertu á heimleið?
„Ég hef eiginlega alltaf verið á leiðinni
heim og ætlaði að láta verða af því núna í
haust. Það varð hins vegar úr að ég tæki
þátt í uppfærslu óperunnar í Kaiserslaut-
ern á Don Pasquale eftir Donizetti í vetur
og er ráðinn út febrúar. Þá stefnir í að ég
snúi aftur heim. Ég gæti farið til annars
óperuhúss ytra eða verið lausráðinn og
sungið nokkrar sýningar á hverjum stað
en þá verður maður að búa í ferðatösku og
það get ég ekki hugsað mér. Ég er bara
þannig gerður. Mig langar til að vera
heima á íslandi því að þar á ég lítinn strák,
en með því renni ég algjörlega blint í sjó-
inn. Framtíð Islensku óperunnar er ótr-
ygg og um leið óperusöngvara.“
Kristinn Sigmundsson bariton bættist
í fyrra í hóp íslenskra söngvara erlendis.
Þá réð hann sig til óperuhússins í Wiesba-
den í Þýskalandi til tveggja ára.
„Ég er í mjög þægilegu starfi þarna úti,“
segir Kristinn, „miðað við það sem gerist
heima á Islandi. Vinnuálagið er hóflegt og
maður getur framfleytt sjálfum sér og fjöl-
skyldu sinni með því að syngja. Það eru
viðbrigði frá harkinu heima.
Ég byrjaði á að syngja Don Giovanni í
Wiesbaden og held því áfram í vetur, fór
með hlutverk Sprechers í Töfraflautunni,
söng Onegin í Eugen Onegin og Rodrigo í
Don Carlos. I vetur syng ég hlutverk
ÞJÓÐLÍF 31