Læknablaðið : fylgirit - 15.04.2008, Blaðsíða 12

VÍSINDI Á VORDÖGUM
FYLGIRIT 56
í 436 sek (314-556). Sömu niðurstöður fengust þegar fibrinogeni
var bætt út í sýnin en að auki sást aukinn stöðugleiki storknunar
(MCF), eða frá 55 mm (52-60) í 58 mm (56-62). Best storknun
fékkst þegar NovoSeven® og fibrinogeni var bætt út í saman en
þá leiðréttust allar fjórar breyturnar marktækt.
Ályktun: Neikvæðar breytingar verða á storkuriti eftir HLV og
þær má að hluta til leiðrétta með því að bæta NovoSeven® og/
eða fibrinogeni út í blóðsýni. Hugsanlegt er að þessi efni, saman
eða í sitt hvoru lagi, geti haft sambærileg áhrif á klíníska blæð-
ingu hjá sjúklingum. Frekari rannsóknir þarf þó til áður en hægt
er að fullyrða um slíkt.
V-9 Blæðing er aukin eftir kransæðahjáveituaðgerðir á
sláandi hjarta í samanburði við aðgerðir framkvæmdar með
aðstoð hjarta- og lungnavélar
Hannes Sigurjónsson1, Bjarni G. Viðarsson1, Bjarni Torfason1-2, Tómas
Guðbjartsson 1,2
'Hjarta- og lungnaskurðdeild Landspítala, 2læknadeild HÍ
hannes@landspitali.is
Inngangur: Fjöldi rannsókna hefur sýnt fram á betri árangur
kransæðahjáveituagerða sem framkvæmdar eru á sláandi hjarta
samanborið við hefðbundna aðgerð þar sem notast er við hjarta-
og lungnavél. Meðal annars hefur verið sýnt fram á minni
blæðingar eftir aðgerð á sláandi hjarta. Þessar rannsóknir hafa
hins vegar verið gagnrýndar fyrir lítinn sjúklingaefnivið og val-
skekkju (selection bias). Tilgangur rannsóknarinnar var að bera
saman þessar tvær aðgerðir, sérstaklega með tilliti til blæðingar
og blóðgjafa eftir aðgerð.
Efniviður og aðferðir: Rannsóknin er afturskyggn og nær til
allra sjúklinga sem gengust undir kransæðahjáveituaðgerð á
íslandi frá júní 2002 til febrúar 2005. Sjúklingum sem gengust
undir aðra aðgerð samtímis kransæðahjáveitu (t.d. lokuaðgerð)
var sleppt. Sjúklingunum, 307 talsins, var skipt í tvo hópa,
CABG-hóp (n=218) og OPCAB-hóp (n=89).
Niðurstöður: Hóparnir voru sambærilegir (tafla I) þegar kom að
aldri (67 ár), kyni, útbreiðslu kransæðasjúkdóms og fjölda græð-
linga í aðgerð. OPCAB-aðgerðirnar tóku lengri tíma og blæðing
var aukin um 498 ml (p<0,001). Þó var tíðni enduraðgerða vegna
blæðinga og magn blóðgjafa sambærilegt í báðum hópum.
Hjartadrep í aðgerð (9% vs. 18% p <0,05) og aftöppun fleiðru-
vökva (7% vs. 17% p = 0,03) var marktækt algengara í CABG
hópnum. Tíðni gáttatifs/flökts, heilablóðfalla, skurðdauða og
heildarlegutími voru sambærileg í báðum hópum.
Ályktun: Kransæðahjáveituaðgerðir á sláandi hjarta eru líkt og
hefðbundin aðgerð örugg meðferð, jafnvel hjá sjúklingum með
útbreiddan kransæðasjúkdóm og lélegan slegil. Tíðni hjarta-
dreps í aðgerð er lægri en hins vegar taka þær lengri tíma og
blæðing er marktækt aukin. Hugsanleg ástæða þess gæti verið
of kröftug blóðþynning þessara sjúklinga fyrst eftir aðgerðina.
Tafla I. (Gefinn er upp % og fjöldi sjúklinga f sviga.)
OPCAB (n = 89) CABG (n = 218) p-gildi
Euroscore 4,9 4,8 óm
EF < 30% 6(7) 15(7) óm
Vinstri höfuðstofnsþrengsli 43 (48) 79(37) óm
Fjöldi æðatenginga 3,4 3,3 óm
Aðgeröartími, mín 215 191 <0,01
(bil) (85-460) (110-365)
Blæðing (meöaltal í ml) 1357 859 <0,001
Enduraögerð v. blæðingar 2(2) 13(6) óm
Blóðgjafir (ein.) 1,8 1,6 óm
Heildarlegutími, 10 10
(miðgildi, bil) (6-42) (5-96) óm
óm = ómarktækt, EF = Ejections fraction , , NYHA = New York Heart Association
V-10 Kviðarholsháþrýstiheilkenni í kjölfar ECMO
meðferðar eftir bráða ósæðarlokuskiptaaðgerð
Haraldur Már Guðnason1, Guðjón Birgisson2, Alma Möller3'4, Kári
Hreinsson3, Heigi K. Sigurðsson2, Tómas Guðbjartsson14
’Hjarta og lungnaskurðdeild, 2almenn skurðdeild, 3svæfinga- og
gjörgæsludeild Landspítala, Jlæknadeild HÍ
harmagu@landspitali.is
Inngangur: Kviðarholsháþrýstiheilkenni (Abdominal Compart-
ment Syndrome, ACS) er skilgreint sem kviðarholsþrýstingur
>20 mmH,0, og einkennist af skertu blóðflæði til hjarta, lungna
og líffæra í kviðarholi. Heilkennið sést oft á gjörgæslu; sér-
staklega hjá sjúkl. með kviðarholsáverka og eftir stórar kvið-
arholsaðgerðir. í alvarlegum tilfellum er dánarhlutfall mjög hátt
(>50%). Hér er greint frá tilfelli af alvarlegu ACS í kjölfar bráðrar
hjartaaðgerðar.
Tilfelli: 46 ára kona með þekkta ósæðarlokuþrengingu kom á
bráðamóttöku þar sem hún fór endurtekið í hjartastopp sem
ekki svaraði rafstuði eða hjartahnoði. Hún var færð beint á
skurðstofu, hjartað hnoðað beint og með aðstoð hjarta- og
lungnavélar var skipt um ósæðarloku. í aðgerðinni, sem tók 18
klst., var dæluvirkni hjartans afar léleg (stone heart) og varð því
að hvíla hjartað með því að koma fyrir ECMO-dælu úr hægri
gátt yfir í ósæð sjúklings. Nokkrum klst. eftir að ECMO-meðferð
var hafin þandist kviður upp og mældist þrýstingur í þvag-
blöðru 27 mmH,0. Kviðarholið var opnað og lækkaði þrýsting-
urinn strax í eðlileg gildi. Kviðurinn var skilinn eftir opinn í sól-
arhring og síðan lokað með sárasogsvampi (VAC). ECMO-með-
ferðin tók alls átta daga og fór sjúklingurinn í fjölkerfabilun þar
sem blóðstorkuvandamál (DIC), nýrna-, lifrar- og öndunarbilun
(ARDS) voru mest áberandi. Hún greindist einnig með sýklasótt
og þurfti háa skammta af æðaherpandi lyfjum til að halda uppi
blóðþrýstingi. í kjölfarið greindist drep í maga og görnum og
þurfti að nema á brott þriðjung magans. Sárasogsvampi var
beitt áfram og smám saman var hægt að draga saman opið á
kviðarholinu. Fjölkerfabilun gekk til baka og útskrifaðist hún á
legudeild eftir 108 daga á gjörgæslu. Heildarblæðing var 44 lítr-
ar og hefur hún samtals gengist undir 38 skurðaðgerðir, flestar

12 LÆKNAblaðið 2008/94