Læknablaðið : fylgirit - 15.04.2008, Qupperneq 32

VISINDI A VORDOGUM
FYLGIRIT 56
eitilfrumna á bólgusvæði ásamt virkjun og rötun T eitilfrumna.
Ennfremur virðist LL-37 geta haftbælandi áhrif á tjáningu CD4+
T-frumna á nokkrum flakkboðefnum og viðloðunarsameindum
svo sem CCR6, CXCR6, CCR4 og ICAM-1 auk þess sem það
virðist hafa einhver bælandi áhrif á tjáningu CD25 og húðröt-
unar sameindina CLA. Ahrif peptíðsins á CD8+ T-frumur virðist
ekki vera eins afgerandi.
LL-37 gæti tekið þátt í stjórn staðbundinna ónæmissvara með
því að hafa áhrif á CD4+ T-frumur.
V-58 Nýburamýs geta myndað ónæmissvar gegn
meningókokka B bóluefnum
Sindri Freyr Eiðsson1, Þórunn Ásta Ólafsdóttir1'2, Mariagrazia Pizza3, Rino
Rappuoli3, Ingileif Jónsdóttir12
’Ónæmisfræðideild Landspítala, 2læknadeild HÍ, 3Novartis Vaccines,
Siena, Ítalíu
sindrifr@landspitali.is
Inngangur: Mörg tilfelli heilahimnubólgu og blóðsýkinga um
allan heim á uppruna sinn að rekja til Neisseria meningitidis, eða
meningókokka. Dánartíðni er há og stór hluti sjúklinga lifir við
varanleg örkuml í kjölfar sýkingar. Meningókokkasjúkdómur
er algengastur í ungum börnum en getur komið fyrir á öllum
aldri. Bóluefni eru til gegn gerðum A, C, Y og W135 en ekkert
alhliða bóluefni er til gegn gerð B (MenB), sem veldur ~56% til-
fella hér á landi. Genamengjarannsóknir hafa gjörbylt bóluefn-
isrannsóknum, en með því að skoða erfðamengi sýkla má firtna
vel varðveitt yfirborðstjáð meinvirk prótein og nota til að þróa
bóluefni gegn sýklum sem hefur verið erfitt eða ómögulegt áður.
Próteinin sem notuð voru í þessari rannsókn voru fundin með
genamengjarannsóknum.
Markinið: Markmið rannsóknarinnar var að meta hvort MenB
próteinin GNA2132, GNA1870, GNA2091, GNA1030 og NadA
væru ónæmisvekjandi í nýburamúsum sem fimmgilt bóluefni
(5CVMB) og hvort bæta megi ónæmissvör með ónæmisglæð-
um.
Aðferðir: Nýburamýs (einnar viku gamlar) voru bólusettar
undir húð (s.c) með 20pg af hverju próteini með/án ónæm-
isglæða, og endurbólusettar þriggja og fimm vikna. Notast var
við ónæmisglæðina LT-K63, MF-59, Alum og CpG1826. Alum
og CpG1826 var bæði gefið saman og í sitthvoru lagi. Mótefni
í sermi voru mæld með ELISA og drápsvirkni sermis (serum
bactericidal activity) var metin.
Niðurstöður: Meinvirknipróteinin GNA2132, GNA1870,
GNA2091, GNA1030 og NadA voru ónæmisvekjandi í nýbura-
músum. Allir ónæmisglæðamir ollu marktækri hækkun í mót-
efnasvörun miðað við próteinin gefin ein og sér. Hópurinn sem
fékk próteinin ein og sér sýndi bakteríudráps virkni gegn 2 af
þeim 6 stofnum sem prófað var fyrir. Ónæmisglæðarnir bættu
þá svörun auk þess sem sumir juku drápsvirknina þannig hún
næði til fleiri MenB stofna. Hópurinn sem fékk próteinin auk
alum og CpG1826 sýndi víðtækustu drápsvirkni sermis með
drápsvirkni gegn 5 af 6 MenB stofnum.
Ályktun: Próteinbóluefni gegn meningókokkum B eru ónæm-
isvekjandi í nýburamúsum. Frekari rannsóknir á próteinblönd-
um og ónæmisglæðum eru liður í þróun Men B bóluefna fyrir
nýbura.
V-59 Áhrif ónæmisglæða á angafrumur - lykill að eflingu
ónæmissvars í nýburamúsum?
Sólveig G. Hannesdóttir1, Þórunn Á. Ólafsdótttir1-2, Giuseppe Del
Giudice3, Emanuelle Trannoy4, Ingileif Jónsdóttir12
'Ónæmisfræðideild Landspítala, 2læknadeild HÍ, 3Novartis Vaccine,
Siena, Italíu, JSanofi Pasteur, Marcy l'Etoile, Frakklandi
shannesd@landspitali. is
Inngangur: Nýburar svara bólusetningum seinna og veikara
en fullorðnir. Nauðsynlegt hefur reynst að tengja bóluefni úr
pneumókokkafjölsykrum við burðarprótein til að vekja ónæm-
issvar í nýburamúsum og hægt er að auka ónæmissvörin mark-
tækt með ónæmisglæðum. Angafrumur (dendritic cells, DC)
gegna lykilhlutverki í frumræsingu ónæmissvars.
Markmið: Markmið rannsóknarinnar er að kanna þátt DC
frumna í eflingu ónæmissvars nýburamúsa fyrir tilstilli ónæm-
isglæða.
Aðferðir: Nýburamýs voru bólusettar með próteintengdu fjöl-
sykrubóluefni (Pnc-TT), með eða án ónæmisglæðanna LT-K63
eða CpG. Músunum var fómað, þær blæddar og miltisfrumur
einangraðar. DC voru einangraðar með CDllc segulkúlum, en
CDllc er einkennissameind DC frumna. Boðefnatjáning DC
frumnanna var metin eftir örvun í rækt með CpG eða LT-K63
með mælingu boðefna í frumufloti með ELISA. Einnig voru
frumurnar litaðar með flúrljómandi mótefnum gegn CDllc
og ýmsum virkjunarsameindum, CD86, CD40 og MHCII og
greindar í flæðiframusjá (FACS) til að kanna tjáningu þessara
sameinda, en það endurspeglar virkjunarstig DC.
Niðurstöður: Mýs sem fengu LT-K63 mynduðu meira af
frumuboðefnum eftir örvun í rækt með CpG en þær sem fengu
CpG eða engan ónæmisglæði við bólusetningu. Mýs sem fengið
höfðu annaðhvort LT-K63 eða CpG sýndu aukningu á tjáningu
á MHCII (47% og 57% MHCIIh‘sh á móti 28% hjá þeim sem fengu
ekki ónæmisglæði, P<0,05). Tjáning á CD86 er aukin eftir örvun
með LT-K63 í rækt hjá þeim músum sem fengu LT-K63 eða
CpG við bólusetningu (P<0,001). Tjáning á CD86 og CD40 er
einnig aukin eftir örvun með CpG í rækt hjá öllum músunum
(P<0,05).
Ályktun: Niðurstöðurnar benda til þess að virkjunarstig CDllc+
DC í nýburamúsum er hærra eftir bólusetningu með LT-K63 eða
CpG ásamt Pnc-TT. Með því að kanna áhrif ónæmisglæðanna
á virkni frumna ónæmiskerfisins verður hægt að skilgreina þá
þætti sem geta aukið ónæmissvör hjá nýburamúsum.
V-60 Ónæmisglæðirinn IC31 eykur ónæmissvör
nýburamúsa gegn tvenns konar pneumókokka bóluefnum
Þórunn Ásta Ólafsdóttir1-2, Karen Lingnau3, Eszter Nagy3, Ingileif
Jónsdóttir1'2'4
'Ónæmisfræðideild Landspítala, 2læknadeild HÍ, 3Intercell AG, Vin,
Ausurríki, 4íslenskri erfðagreiningu
thorasta@iandspitaii.is
32 LÆKNAblaðið 2008/94