Frjáls verslun - 01.03.2010, Síða 61

F R J Á L S V E R S L U N • 3 . T B L . 2 0 1 0 61
HENDRIKKA WAAGE, SKARTGRIPAHÖNNUÐUR
OG ATHAFNAKONA:
Hendrikka Waage hefur haslað sér völl úti í hinum stóra heimi sem skartgripahönnuður en hönnun
hennar fæst víða. Þá stendur hún fyrir skartgripahönnunarkeppni og kemur íslenskum listamönnum á
framfæri erlendis. Hendrikka er einn af stofnendum og forseti alþjóðlegu góðgerðarsamtakanna
Kids Parliament. Á vormánuðum kom út bókin Rikka og töfrahringurinn á Íslandi en allur ágóði hennar
rennur til samtakanna.
Hún segist hafa alist upp í viðskiptalegu umhverfi frá unga aldri. Faðir hennar, Sigurður Waage, var forstjóri gosdrykkjaverksmiðjunnar Sanitas og varði hún miklum tíma í vinnunni með honum. Hún var 18 ára þegar hún hóf ásamt móður sinni, Guðrúnu Waage, að flytja
inn silkiblóm og silkitré frá Bandaríkjunum og Kína. Síðar stofnuðu þær versl­
un ina Silkiblóm sem fjölskyldan rak í 12 ár.
Hendrikka varð stúdent frá Kvennaskólanum í Reykjavík og um árabil
stund aði hún söngnám hjá Guðmundu Elíasdóttur. Hún hélt til Bandaríkjanna
þegar hún var 27 ára ásamt barnsföður sínum og sambýlismanni, Böðvari E. Guð­
jónssyni, en þá voru þau nýbúin að eignast son sinn, Guðjón Kjartan. Hún nam
viðskiptafræði þar í landi og síðar lauk hún meistaragráðu í alþjóð legum við skiptum.
Í dag stundar hún nám í listasögu við Oxford­háskóla meðfram starfi sínu.
Hendrikka flutti til Moskvu árið 1997 strax eftir námið þar sem hún starfaði
sem markaðsstjóri hjá Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna í tvö og hálft ár.
„Það var mjög krefjandi að vinna í Rússlandi. Það var erfiður tími í landinu
á þessum árum en hann herti mig og þroskaði eins og erfiðleikar gera yfirleitt.
Á þessum tíma var mikill hagvöxtur en 16. ágúst 1998 hrundi allt og milli­
stéttin, sem hafði verið að vaxa, hvarf smátt og smátt. Tíminn eftir hrunið var
mjög krefjandi en ég öðlaðist góða reynslu í staðinn.“
Hendrikka vann síðan hjá indversku/bandarísku tölvufyrirtæki í þrjú ár
sem var með útibú í London. Hún þurfti stundum að fara til Indlands og þá
aðal lega til Bombay og Dehli. Þar byrjaði skartgripaævintýrið.
„Í einni ferðinni teiknaði ég hálsmen og hring og lét búa til skartgripina
fyrir mig. Ég ákvað árið 2004 að stökkva út fyrir þægindarammann og að fara
að hanna skartgripi. Þetta var eitthvað sem mér fannst ég þurfa að gera þótt
það hafi verið erfitt. Svona fylgir mikil óvissa og fjarvera frá fjölskyldunni. Ég
trúði á sjálfa mig og hef reynt að taka lítil skref í einu. Ef ég hefði ekki seigluna
þá væri ég eflaust búin að snúa mér að allt öðru því þetta er mjög erfiður
bransi og mikil barátta.“
AÐ TRÚA Á SJÁLFA SIG
H Ö N N U N