Frjáls verslun - 01.09.2009, Síða 135

F R J Á L S V E R S L U N • 8 . - 9 . T B L . 2 0 0 9 135
N æ R M Y N d A F K R I S T Í N u I N G ó L F S d ó T T u R
að því skoða efni í íslenskri náttúru sem hafa
áhugaverða lyfjavirkni. Þetta voru aðallega
efni úr íslenskum fléttum og sjávarlífverum
sem hafa áhrif á krabbameinsfrumur, bólgu,
veirur og bakteríur. Eftir því sem árin liðu
urðu rannsóknirnar umfangsmeiri og sam-
starf við innlenda og erlenda aðila jókst. Ég
tók einnig þátt í ýmsum stjórnunarstörfum
innan háskólans, sat í Lyfjanefnd ríkisins,
stjórn RANNÍS, stjórn Nordisk Forskerut-
dannings Akademi og tók þátt í starfi evr-
ópsku lyfjamálastofnunarinnar (EMEA).
Smám saman fjölgaði stjórnunarstörfunum
og þar sem ég hafði áhuga á að starfa í þágu
háskólans í heild ákvað ég að bjóða mig fram
sem rektor,“ segir Kristín.
Kosin rektor 2005
Árið 2005 er Kristín kosin rektor Háskóla
Íslands til fimm ára og rennur kjörtímabil
hennar því út á næsta ári. „Fljótlega eftir að
ég varð rektor settum við í gang umfangs-
mikla stefnumótunarvinnu sem öllu starfs-
fólki og nemendum skólans bauðst að taka
þátt í. Auk þess sem við leituðum eftir áliti
úti í samfélaginu og til erlendra samstarfs-
félaga. Niðurstaða stefnumótunarinnar var
að bæta starf skólans til muna, með það að
langtímamarkmiði að koma Háskóla Íslands
í hóp með hundrað bestu háskólum í heim.
Fyrsta skref í þeirri vegferð var að setja
árangursmiðaða stefnu til fimm ára. Við
mælum árangur með sömu mælikvörðum og
erlendir háskólar, en til viðbótar notum við
mælikvarða til að meta framlag til íslensks
samfélags. Mælingarnar staðfesta með áþreif-
anlegum hætti að það miðar vel og hingað
til höfum við náð öllum áfangamarkmiðum
okkar.
Mörgum þótti langtímamarkmiðið mjög
djarft á sínum tíma. Hugsunin sem að baki
býr er að Háskólinn hafi skyldur við sam-
félagið, að þekkingarleit hans m.a. grund-
vallist framtíðarvelferð þjóðarinnar. Þjóðin
treystir skólanum fyrir miklum fjármunum
til þessa verks og því verður skólinn að setja
markið hátt. Við skoðuðum starf margra
háskóla sem þykja skara fram úr, m.a. starf
að geta að hún er ekki kylfingur – ennþá. Hún var á göngu við golf-
völlinn á Nesinu þegar golfbolti lenti í háu grasi skammt frá henni.
Hún sá fólk í nokkurri fjarlægð og áætlaði að þaðan hefði boltinn
komið. Af inngróinni hjálpsemi ákvað hún – þar sem fólkið myndi
áreiðanlega eiga erfitt með að finna boltann – að taka hann upp
og ganga síðan rösklega með hann í átt til kylfinganna. Hún skildi
ekkert í handapati, hrópum og miður vinsamlegum köllum sem
bárust á móti henni og var gráti nær þegar hún gerði sér grein fyrir
að hjálpsemi hennar var algjörlega misskilin í golfheimum.
Við erum heppin þjóð Íslendingar að hafa Kristínu einmitt þar sem
hún er núna, en getum líka í framtíðinni treyst henni fyrir hvaða
hlutverki sem er.“
Hildur Einarsdóttir, dóttir Kristínar
„Mamma er vinnuþjarkur. Hún virðist vera
óþreytandi og vinnan tekur flestar hennar
vökustundir. Oft er þá lítill tími aflögu til
annarra verka en mamma hefur einstakan
hæfileika sem felst í því að nýta hverja mín-
útu til að gera eitthvað þarflegt. Yfirleitt
finnur hún þessar aukamínútur á furðulegum
tímum. Það kætir mig alltaf jafnmikið þegar
fjölskyldan er á leið úr húsi og allir komnir í
yfirhafnir og skó og við það að labba út úr dyr-
unum. Þá stekkur mamma til og þarf nauðsynlega „rétt að pússa
glerborðin“ á heimilinu. Svo þeytist hún um með tuskuna á lofti;
pússar á ljóshraða, vökvar blóm og þvær einn glugga eða svo.
Mamma er mjög nákvæm í því sem hún tekur sér fyrir hendur og
vill gera hlutina rétt. Hún fylgir öllum fyrirmælum til hins ýtrasta
og er sennilega ein af fáum sem les leiðarvísa fyrir rafmagns-
tæki spjaldanna á milli til að vera alveg handviss um að hún
skemmi nú örugglega ekki neitt. Þegar viðvaranir fóru að berast
frá Landlæknisembættinu varðandi viðbúnað vegna svínaflens-
unnar rákum við systur upp stór augu. Okkur þótti landlæknir taka
lífinu heldur létt, ráðin sem almenningi voru gefin voru nefnilega
nákvæmlega þau sömu og mamma predikar. Munurinn er bara sá
að hennar ráð eru ekki á nokkurn hátt tengd mannskæðum inflú-
ensufaraldri heldur einfaldlega hvernig beri að haga sér almennt.
Það að opna hurðir með olnbogunum, sturta niður almenningskló-
settum með skónum krefst töluverðs liðleika, þvo sér í gríð og erg
um hendurnar og opna svo hurðina með pappírshandklæðinu sem
maður notaði til að þurrka sér, er eitthvað sem við töldum full-
komlega eðlilegt.
Það sem lýsir mömmu þó hvað best er að hún er sanngjörn. Hún
skoðar málin frá öllum hliðum, íhugar gaumgæfilega og tekur svo
ákvarðanir. Og þegar hún hefur tekið ákvarðanir haggar henni fátt.
Ég hef mikið reynt að tileinka mér þessa yfirvegun og sanngirni og
mamma kenndi mér fljótt að setja mig í spor annarra og reyna að
skilja þeirra afstöðu til málanna. Ég leyfi mér reyndar að ætla að
þegar við systur eigum í hlut séu málin einungis skoðuð frá okkar
hlið og niðurstaðan sú að við séum alltaf í rétti. Það er allavega
alltaf hægt að stóla á mömmu sem dyggan bandamann.“
Nemendum við skólann hefur
fjölgað mikið á undanförnum
árum og í kjölfar kreppunnar
samhliða miklum fjárhags-
legum niðurskurði.