Læknablaðið - 01.07.2014, Qupperneq 51

U M F J Ö l l U n O G G R E i n a R
LÆKNAblaðið 2014/100 419
Í hinum nýju lögum er tekið vel á því
að gera kröfur um að læknar uppfylli
skilyrði um að halda sér við í starfi. Þeir
benda á að víða hafi verið pottur brotinn
í þeim efnum hjá læknum á öllum aldri
og sé jafnvel enn. Læknaráð Landspítala
reyndi fyrir mörgum árum að fá lækna
til að skrá hjá sér það sem þeir gerðu til
viðhaldsmenntunar og skila til ráðsins
árlega. Sú tilraun mistókst, sennilega fyrst
og fremst vegna þess að það voru engin
viðurlög þótt menn leiddu þetta hjá sér.
Þeir rifja það upp að á Landakoti settu
læknar sér sjálfir reglur um viðhalds­
menntun sem gat verið í formi kynningar­
ferða á erlenda spítala, greinaskrifa, fyrir­
lestrahalds eða þátttöku í námskeiðum.
Þetta var tekið alvarlega og fylgt eftir.
Á Landakoti voru haldnir fræðslu­
fundir á laugardögum sem ætlast var til að
læknar mættu á og Dr. Bjarni, sem þá var
yfirlæknir spítalans, gerði mönnum það
ljóst að gerðu þeir það ekki liti hann svo á
að þeir ætluðu að hætta störfum.
Þeir Sigurður og Tryggvi benda á alla
þá möguleika sem læknar hafa til að
halda við menntun sinni og hæfni, fara á
fyrirlestra innan lands og erlendis, skrifa
greinar og þar sem læknar hafi það í
starfskjörum sínum að sækja ráðstefnur
erlendis og kostnað greiddan verði þeir að
nýta slík tækifæri til endurmenntunar. Séu
þeir læknar sem vilja starfa áfram meðvit­
aðir um þetta og skili tilskildum árangri á
þessu sviði, sé ekkert því til fyrirstöðu að
þeir haldi áfram störfum meðan heilsa og
vilji leyfi.
Þeir hafa áhyggjur af nýliðun í lækna­
stéttinni og aldurssamsetningu. Tryggvi
rekur dæmi um mjög krítíska stöðu í
sumum sérgreinum. ,,Það verður pressa
á lækna sem margir hverjir eru að verða
sjötugir, að halda áfram til þess að þjóna
þeim sjúklingum sem sárlega þurfa á þeim
að halda. Þetta er oft og tíðum þannig að
fólk þarf að bíða svo mánuðum skiptir
eftir að komast að hjá lækni í einstökum
sérgreinum. Í rauninni er það tvennt sem
ræður minni afstöðu, annars vegar eru það
ákveðin mannréttindi að fá að halda áfram
að starfa við sitt fag meðan heilsa og þekk­
ing leyfa. Ólafur Ólafsson fyrrum land­
læknir hefur verið ötull talsmaður þessara
sjónarmiða og gengið á undan með góðu
fordæmi. Hitt er ekki minna um vert
að sjúklingar hafi aðgang að sérmennt­
uðum læknum. Í sumum sérgreinum er
sérhæfingin mjög mikil, til dæmis getur
tekið óratíma að komast að hjá taugasér­
fræðingum og sé sérhæfingin meiri, eins
og til dæmis við meðhöndlun á MS­sjúk­
dómnum, er ekki sjálfgefið að aðrir læknar
geti tekið við sjúklingum þegar læknirinn
er kominn á aldur.”
Og hvernig er það svo, ætla þeir
Tryggvi og Sigurður ekki að nýta sér þessi
ákvæði og taka upp þráðinn sem starf­
andi læknar? ,,Nei, nei,” segir Sigurður.
,,Við erum báðir sáttir við okkar stöðu.
Það voru ekki okkar hagsmunir sem við
vorum að gæta og við ætlum ekki að hefja
læknisstörf á nýjan leik.“ En líta þeir svo á
að þeir hafi unnið fullan sigur? Þeir eru á
einu máli um það, já þessi lagabreyting er
góð niðurstaða. ,,Það ber að þakka hvernig
Kristján Þór Júlíusson heilbrigðisráðherra
og Sigríður Ingibjörg Ingadóttir formaður
velferðarnefndar hafa tekið á þessu máli
og af hve miklum krafti og hraða unnið
hefur verið.”
Um ferli málsins má lesa á vef
velferðarráðuneytisins:
velferdarraduneyti.is /frettir-vel/nr/34636
Þeir Tryggvi og Sigurður hafa unnið ötullega að því að læknar fái að vinna eftir 75 ára aldur og eru sáttir við niðurstöðuna.