Tímarit Máls og menningar - 01.07.1977, Blaðsíða 66

'Tímarit Máls og menningar
(bls. 126), eins og mamma hennar sagði. Hún hafði þó sína eigin skoð-
un á heilsufari sínu og hætti í laumi að taka meðulin.
Eins og Kidda bregst gegn deyfilyfjum rís hún einnig gegn þeim
trúarboðskap sem vinir og vandamenn flytja óbeðnir yfir móður
hennar, hún gengur jafnvel svo langt í andmælum sínum að strangtrúar-
prédikarinn Sveinn er rekinn út.
Skoðanir Kiddu koma skýrast fram í samtali hennar við Andra, hinn
vinsæla rithöfund. Hún semr fyrir hann ögrandi spurningar eins og:
eða:
— Af hverju þurfum við að vera öðruvísi, þó við séum fullorðin?
(125)
... það eru svo margir sem fá svona pillur. Svo margir sem ég þekki. Eru
þá allir veikir, sem ég þekki?
(127)
Svipaðar spurningar hefur hún áður lagt fyrir móður sína með litlum
árangri. Sem menntaður maður hefur Andri betri möguleika á að skilja
Kiddu. En þetta eru grundvallarspurningar, óralangt frá daglegu lífi manns
sem hefur sætt sig við kerfið og hefur lært að fleyta sér á því. Þess vegna
ýtir Andri spurningunum frá sér og svarar með staðhæfingum en eng-
um röksemdum. Ein af spurningunum, sem Kidda leggur fyrst fyrir móð-
ur sína og síðan fyrir Andra, varðar hvarf Péturs. Hún segir við Lilju:
— mér datt bara í hug — að kannski hefði hann einhverntíma gleymt sér
— gleymt þér og okkur — að hann ætti okkur — gleymt okkur og tím-
anum og öllu — nema einhverju sérstöku-------------
(23)
Þessa hugleiðingu skilur Lilja í grunnfærni sinni þannig að Pétur hafi
farið á fyllerí og drukkið frá sér allt vit. Þegar Kidda lætur hugleiðingar
sínar um hvarf föður síns í Ijósi við Andra sýnir hann takmarkaðan
skilning. Kidda spyr hann:
... heldur þú að pabbi gæti — gæti hafa gleymt okkur allt í einu, okk-
ur — og öllu, öllu nema einhverju sérstöku?
(127)
Andri heldur að Kidda eigi við að Pétur hafi einfaldlega misst minnið
176