Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1978, Page 94

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1978, Page 94
Tímarit Máls og menningar og héldu svo áfram eins og ekkert hefði í skorist. Það rann niður hárið á henni, niður axlir og brjóst og henni varð skyndilega kalt. Það voru líka regnskúrir þegar hún kom fyrst upp á þessa heiði með Hrólfi að líta á bæinn þeirra, Efstakot. Þau settust undir stein sem var hár og oddlaga eins og bæjarburst og slútti fram og þar var gott skjól fyrir regnskúrunum. Þau héldu hvort yfir annars axlir og nösluðu bitann sinn og þegar hún horfði á hann, brún augu, svartan hárlubba og brotið kónga- nef, fannst henni að hún gæti hlaupið eins og kólfi væri skotið og unnið þrefalt karlmannsverk án þess að finna til þreytu. Það var eitthvað svo gott nálægt þessum manni. Hún hló. — Hvað? sagði hann. —' Eg er svo 'glöð, sagði hún og gaut á hann augunum og vissi þá að honum leið eins. — Eg verð stórbóndi, sagði hann. Við söfnum auði og látum engan vita. Svo einn daginn fer ég norður í land og kaupi handa okkur fjóra gæðinga og við ríðum niður í dal, auðvitað skartbúin. Við förum niður að Stórubrekku og Grímur og Alfheiður koma út og þegar þau sjá hvað við erum fín þá bjóða þau okkur í bæinn og segja: — Það er aldrei að ykkur hefur búnast. Það er gott að þið skulið ekki eiga nema góðar minningar héðan frá Stórubrekku. Þá lítum við bæði á þau í einu og segjum: Humm? Onnu var skemmt. Hrólfur hermdi betur eftir Grími en nokkur annar í sveitinni. Humm, sagði hún ávítandi og hló. Humm, humm, huuhuhumm sögðu þau hvort við annað með ýmis konar látbragði. Hann hafði skipt um átt. Rekjan var notaleg á andliti þeirra og höndum og góð lykt af votri jörðinni. Konan undir steininum vissi ekki hvað hún hafði setið lengi og andað að sér þessum jarðarilmi sem fylgir vorrigningum. Þegar hún leit upp sat hún ein undir steini sem var eins og bæjarburst í laginu og slútti fram. Hún reis þegjandi á fætur, tók stefnuna á Efstakot og gekk hröðum skref- um upp á næsta leiti. Hann sást hvergi. Hann hlaut að vera farinn fyrir nokkru því framundan var mannlaus mýrafláki, handan við hann var ás og maður á bak við hann væri kominn í hvarf. Hún fór að hlaupa. Fæturnir sukku að ökla og stundum á miðjan legg í mýrinni og rauð forin slettist um hana alla. Hún fann remmubragðið koma upp í hálsinn og hún fann til þegar hún andaði og það var stingur í maganum en hún varð að hlaupa. Það var nú eða aldrei. 204
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.