Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.10.1981, Side 45

Tímarit Máls og menningar - 01.10.1981, Side 45
Dœmisaga um hanska hafði gengið að eiga dóttur kaupmannsins sem átti Grindavík að mestu og öll pöntunarfélögin voru stofnuð gegn. Og kaupmaðurinn þoldi ekki að sá blettur félli á fjölskyldu hans að bróðir tengdasonar síns yrði rekinn frá kennslu af konu sem ætti hálfóskilgetin börn. í þessu máli gilti einu hvort kennarinn væri kommúnisti. Konan hætti að skipta við kaupmanninn. Hún gerðist handgengin pöntunarfélaginu. En kennarinn skákaði nú í skjólinu og færði sig upp á skaftið eftir því sem leið á veturinn. Hann byrjaði að lesa Verndarengl- ana eftir Jóhannes úr Kötlum yfir krökkunum, sem urðu að hlusta hvað sem mæðurnar sögðu vegna þess að presturinn kvað þau vera skólaskyld. Þannig var að kaninn brenndi talsvert af olíu, sem kom til hans í grænum brúsum. Tómu brúsunum var hlaðið í háa stafla fyrir innan víggirðinguna sem lá fram með slóðinni út að bryggju. Þegar bátarnir komu úr róðri og börnin færðu feðrum sínum mat í skúruðum fyrrver- andi málningardollum, þá gengu þau ævinlega fram hjá brúsastöflunum. Strákana dreymdi um að eignast allan brúsastaflann, svo hægt yrði að skera upp brúsana og smíða sér báta. Einhverra hluta vegna hugkvæmd- ist kananum ekki að gefa krökkunum brúsana sem hægt hefði verið að smíða úr herskipaflota og sökkva með grjótkasti og hrópa: Niður með nasistann Hitler. Upp með kanann. Og húrra! Svo var það einhverju sinni um vetur, í miklu roki og þeim ógurlega garra sem ævinlega er í Grindavík, að kennarinn sat við púltið og las endalaust Verndarenglana eftir Jóhannes úr Kötlum yfir krökkunum. Hann virtist vera sannfærður um að list Jóhannesar mundi leiða barns- hugann frá hernum, á vit gagnrýninnar hugsunar, einkum svo stelpurnar færu ekki í ástandið eftir fermingu. En um leið ögraði kennarinn for- eldrum barnanna með sífelldum lestri bókarinnar, öruggur um að hin volduga fjölskylda sem bróðir hans hafði kvænst inn í mundi verða ævinlega hans verndarengill. Nú las kennarinn óspart úr Verndarenglunum. Hann þurfti að brýna röddina svo hún yfirgnæfði lætin í veðrinu og hinn eilífa slátt spjaldsins í loftopinu á ofninum, sem ekkert hitnaði. Vindur var hvass og það hrikti í gluggum. I þannig veðrum verða sjómannsbörn syfjuð, einsog feður 291
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.