Tímarit Máls og menningar - 01.04.1984, Blaðsíða 106

Tímarit Máls og menningar
Það er sannarlega ekki auðvelt að
átta sig á því hvernig stelpur hugsa.
En Lási er auðvitað með það á
hreinu. Hann veit allt um það. Hann
veit allt um lífið og tilveruna.
(I, bls. 42)
Þó að Elías sé sannfærður um að Lá.
viti allt um lífið og tilveruna er samband
þeirra þannig að Elías getur ekki leitað
til hans og spurt hann áleitinna spurn-
inga. Samband eða sambandsleysi þeirra
bræðra er með bestu þáttum sögunnar.
Höfundi tekst vel að sýna hvernig ör-
yggisleysi Elíasar magnast í návist stóra
bróður enda nýtur Lási þess að stríða
litla bróður og gera lítið úr honum.
Myndin sem höfundur dregur upp af
Lása er ein besta persónulýsing sög-
unnar.
Hin tilfinningalega einangrun Elíasar
er trúlega svipuð einangrun margra les-
enda. Þess vegna hefðu þeir haft gott af
að kynnast hugsunum hans miklu betur
og fylgja honum út úr einangruninni.
Þótt eflaust sé algengt að unglingar séu í
feluleik með hugsanir sínar á höfundur
unglingasagna ekki að vera í feluleik við
lesanda sinn.
Kvenpersónur
Elías er sætur og stelpur leita eftir návist
hans. Það reynir því ekki mikið á Elías
við að ná sambandi við stelpurnar. Hitt
er svo meiri vandi að vita hvernig á að
haga sér til þess að áhugi þeirra haldist.
Hildur er hressileg stelpa sem heimtar
að fá trommusett í fermingargjöf. Nafn
fyrri bókarinnar, Viltu byrja með mér?,
eru orð hennar. Hildur veit vel hvað hún
vill og fyrr en varir hefur hún ekki neinn
áhuga á Elíasi lengur vegna þess að hún
ætlar að æfa með hljómsveitinni Volæði.
Eva er í frjálsíþróttum, tekur strax við
sér þegar hún hefur hitt Elías og reynir
stíft við hann. Eva hikar ekki við að
hringja í Elías og biðja hann að koma
með sér í bíó en tekur ekki annað í mál
en borga fyrir sig sjálf.
Hins vegar er hún full af sektarkennd
þegar hún býður Elíasi gistingu í hjóna-
rúminu. Hún er hrædd um að Elías haldi
að hún sé til í allt. Ekki er samt hægt að
sjá að Eva missi álitið á Elíasi fyrir að
hafa þegið boðið og virðist því vera á
ferðinni gamla góða hugmyndin um að
það sé ekki virðingu kvenna samboðið
að hafa gaman af kynlífi.
Eva og Elías eru of hrædd til þess að
þora að stíga skrefið til fulls. Lesendur
þurfa að bíða eftir næstu bók í þeirri von
að þar komi svar við spurningum sem
leita á hugann: Geta stelpa og strákur
lifað ástalífi án þess að sitja uppi með
krakka eins og Lási og Heiða? Hvernig
er hægt að komast hjá því? Er hægt að
horfa framan í mótspilarann á eftir? Og
svo framvegis.
Það er ekki óeðlilegt að höfundur velji
þá leið að láta þau ekki vera saman, þau
eru svo ung. Auðvitað eru til krakkar á
þessum aldri sem lifa ástalífi en þau eru í
minnihluta. Það hefði verið gott að fá að
vita meira um stelpurnar sem Eva talar
um:
— Eg veit um stelpur sem hafa lent í
ferlegu veseni, segir hún. Stelpur sem
eru fimmtán.
— Er það?
— Hefurðu ekki lesið Póstinn í
Vikunni?
Hann getur ekki annað en brosað.
— Þetta er ekkert hlægilegt, segir
hún. Það lendir alltaf á stelpunum ef
illa fer.
Hann hættir að brosa: það er satt.
Það er auðvitað verst fyrir þær. (II,
bls. 173)
224