Tímarit Máls og menningar - 01.05.1988, Blaðsíða 83

Af þremur sagnamönnum
ari afburða bókmenntaþjóð. En staða hans kemur víst til af einhverjum
dularfullum ástæðum; kannski að hann sé að segja okkur eitthvað og sýna
sem við viljum ekki horfast í augu við og þorum ekki að snerta. Og þá
þyrlast upp sú hugmynd að einhversstaðar séu fiskimið óskrifaðra setninga
og höfundarnir leggi net sín í djúpið en þá fer náttúrlega svo að sumir glata
áttum og veiðarfærum og eigra einsog ljóslaus draugaskip um grámann
meðan þeir sem teljast heppnir hljóta digran hlut og þjóðanna lof fyrir
kviðþung fley af tærgráum afla og skolbrúnum, en sé þetta svo ímynda ég
mér að menn einsog Steinar rói á mið þarsem ríkja myrkur og illviðri og
undir eru hákarlar og skrímsli og þegar hann færir aflann að landi þá eru
það byltandi sædjöflar og rottufiskar; það þarf kjark til að skoða hrúguna
af skráp og gaddatrjónum og uppgötva að þessi glóandi augu eru demantar
og þreifiangarnir lýsa af bráðnu gulli.
217