Tímarit Máls og menningar - 01.05.1988, Blaðsíða 68

Tímarit Máls og menningar
í rúmið, þú þarfnast hvíldar skilyrðislaust. Komdu, ég hjálpa þér að
afklæðast, þú munt sjá að ég get það. Eða ef þú vilt koma strax yfir í
fremra herbergið, þá getur þú lagst í rúmið mitt um stund. Það væri
raunar mjög skynsamlegt.“
Georg stóð þétt við hlið föður síns sem hafði látið höfuðið, með
hvítum hárflókanum, síga niður á bringuna.
„Georg,“ sagði faðirinn lágt, án þess að hreyfa sig.
Georg kraup þegar niður við hlið föður síns, í þreyttu andliti
föðurins sá hann ofvaxin sjáöldrin beinast að sér úr augnakrókun-
um.
„Þú átt engan vin í Pétursborg. Þú hefur ætíð verið spaugari og
hefur ekki heldur getað haldið aftur af þér gagnvart mér. Hvers-
vegna ættir þú svosem að eiga vin einmitt þar! Því get ég ekki trú-
að.“
„Reyndu nú að muna, faðir minn,“ sagði Georg, reisti föðurinn
upp úr hægindastólnum og klæddi hann úr náttsloppnum þar sem
hann stóð mjög veikburða, „nú eru liðin næstum þrjú ár síðan vinur
minn kom í heimsókn hingað. Eg minnist þess enn að þér féll ekki
sérlega vel við hann. Að minnsta kosti tvisvar lét ég þig ekki vita af
honum þótt hann hefði raunar setið í herberginu hjá mér. Eg gat
alveg skilið óbeit þína á honum, vinur minn er að sumu leyti ein-
kennilegur í hátt. En síðar áttir þú samt sem áður ágætar samræður
við hann. Eg var stoltur yfir því að þú hlustaðir á hann, kinkaðir
kolli og spurðir. Ef þú hugsar þig vel um hlýtur þú að muna eftir
þessu. Hann sagði ótrúlegar sögur um rússnesku byltinguna. A við-
skiptaferð í Kænugarði, mitt í uppþoti, kvaðst hann til dæmis hafa
séð prest standa úti á svölum, skera breiðan blóðkross í flatan lófann
sem hann svo hóf á loft og ákallaði mannfjöldann. Þú hefur sjálfur
endursagt þessa sögu öðru hverju.“
Meðan þessu fór fram hafði Georg tekist að láta föðurinn setjast
aftur og að færa hann varlega úr prjónabrókunum sem hann klædd-
ist utanyfir línnærbuxum, og einnig úr sokkunum. Þegar hann sá
nærfatnaðinn, ekki sérlega hreinan, álasaði hann sjáifum sér fyrir að
hafa vanrækt föðurinn. Það hefði örugglega líka átt að vera skylda
hans að hafa umsjón með nærfataskiptum föður síns. Hann hafði
enn ekki rætt opinskátt við brúði sína um hvernig þau kysu að haga
framtíð föðurins, því að þau höfðu gert þegjandi ráð fyrir að faðir-
202