Dagrenning - 01.08.1958, Side 46

fyrstu Mósebók, gaf Guð Jakob það
fyrirheit, að „fjöldi þjóða“ skyldi frá
honum koma. I spádómum Mósebóka
er það hvað eftir annað sagt, að þessi
„fjöldi þjóða“ á að koma fyrst og fremst
frá ættkvísl Jósefs, þeim Efraim og
Manasse, sem eiga að verða „mikil þjóð“
og „fjöldi þjóða“. Það er víst og áreið-
anlegt, að allt til þessa dags hefir þessi
spádómur ekki rætzt á því fólki, sem
í dag er nefnt Gyðingar eða ísrael.
Það er hvorki „mikil þjóð“ né „fjöldi
þjóða“.
Ef vér tökum gilda falskenningu
zionista, sem „Kristilegt vikublað“ hef-
ir tekið upp á arma sína, um að Gyð-
ingar nútímans séu allur Israel, er aug-
ljóst, að þetta fyrirheit Drottins hefir
ekki rætzt og mun ekki rætast um
ófyrirsjáanlega framtíð. Gyðingar eru
smáþjóð — taldir um 16 milljónir alls
og þar af aðeins 1—2 milljónir í Pale-
stínu. Ef hins vegar hin kenningin er
rétt, að hinar tíu ættkvíslir ísraels séu
enn til og gangi undir ýmsum nöfnum,
séu þjóðir og jafnvel þjóðasamfélög,
eins og brezka heimsveldið, er þetta
fyrirheit Drottins nú að rætast fyrir
augum vorum.
Hún er vægast sagt dæmalaus blindni
þess fólks, sem kallar sig kristið, en
fær þó ekki komið auga á það, að Biblí-
an er með öllu óskiljanleg nema þetta
undirstöðuatriði hennar sé rétt túlkað,
og fyrirheitin, sem þar eru gefin, er
með öllu útilokað að geti rætzt, nema
sá ísrael, sem enn er „týndur“ sögunni
og menningunni, finnist á ný. Allt ann-
að leiðir til rangtúlkunar og farísea-
háttar, sem endar í fullkomnum ógöng-
um.
Niðurlagsorðin í grein „Kristilegs
vikublaðs“ eru blaðinu sjálfu og höf-
undinum til minnkunnar og greinin öll
rangtúlkun og útúrsnúningar á ummæl-
um Heilagrar ritningar. I þær ógöngur
er þar komið strax í fyrstu lotu.
Höf. þjónar ekki sannleikanum, held-
ur er hann flæktur í net blekkinga og
ósanninda, sem hinn pólitíski zionismi
hefir með einhverjum dularfullum hætti
lagt fyrir hann.
Ég óska höf. þess, að hann megi vitk-
ast og öðlast styrk til þess að hugsa
sjálfstætt og þora að bera sannleikan-
um vitni, hver sem hlut á að máli, en
tyggja ekki hugsunarlaust upp þær
kenningar, sem enga stoð eiga í Heil-
agri ritningu, en hún segir það alveg
afdráttarlaust, að við endalokin muni
allur ísrael sameinast. Því svo segir
Herrann:
„Sjá ég tek staf Jósefs, sem er í
hendi Efraims og þeirra ættkvísla Isra-
els, sem eru í bandalagi við hann, og
gjöri þá að staf Júda, svo að þeir verði
einn stafur í hendi Júda.“
Það er þessi sameining, sem enn hef-
ir ekki átt sér stað, og getur ekki orðið
fyrr en menn gera sér fulla grein fyrir
„Efraim og þeim ættkvíslum Israels,
sem eru í bandalagi við hann“.
44 DAGRENNING