Reykjalundur - 01.06.1950, Blaðsíða 11

landsins. Sem betur fór var þessi liugsun
ekki lengi í huga neins manns, því allir
skildu fljótt, hvert við stefndum. Og full-
trúar þjóðarinnar á Alþingi viðurkenndu
samtök okkar mjög fljótt og hin ákjósan-
legasta samvinna hefur ávallt verið milli
heilbrigðisyfirvaldanna og okkar. í dag er-
um við líka hér til að gleðjast yfir enn
meiru en fimm ára aldri óskabarns okkar.
Aðalbyggingin tekin til starfa
Við gleðjumst yfir öðrum stórsigri í vinnu-
heimilismálinu. Öðrum stór-áfanga í því
er náð, en frá þessum degi, fyrsta febrúar
1950, er aðalbygging þessa staðar — Reykja-
lundar — tekin til fullrar notkunar. Að vísu
er ekki allur húsbúnaður kominn í það
horf sem vera skal og við liefðum helzt ósk-
að, en — því miður — liefur fjárhagurinn
ekki leyft }:>að enn sem komið er, en ég
trúi því, að þess verði ekki langt að bíða,
og við ykkur vini mína sem nú dveljið í
þessari byggingu vil ég segja: Það er ekki
af viljaleysi, heldur hreint út sagt getuleysi,
að enn hafið þið ekki þann aðbúnað sem
vera á, en við öll vonum að hans verði ekki
langt að bíða, — getan er takmörkuð en
viljinn mikill —.
Aðdragandinn að stofnun
vinnuheimilisins
Ég álít, að urn svo merkan atburð í starfi
og sögu samtaka okkar sé hér að ræða, að
mér þykir hlýða að rekja að nokkru tildrög
og gang þessa stórmáls — en svo hygg ég
að megi nefna það með réttu —, er samtök
berklasjúklinga ákváðu og hrintu í fram-
kvæmd fyrsta „vinnuheimili á íslandi". Ég
mun leitast við að vera stuttorður, — sem
að vísu er nokkuð erfitt —, og því mun ég
aðeins stikla á því stærsta, en ég vil benda
þeim á, sem áhuga hefðu að kynna sér mál
þetta frekar, að það er að finna í „ágripi
Reykjalundur
af sögu S.Í.B.S." sem skráð er í málgagni
okkar — Reykjalundi — 1948.
Strax og samtök berklasjúklinga, þ. e. a. s.
S.Í.B.S. var stofnað, lá Jrað í loftinu, að eitt
fyrsta og stærsta viðfangsefni þess yrði að
koma- upp „vinnuheimili“ fyrir berkla
veikt fólk, — Jjá sem nokkra vinnuorku liefði
— enda hafði }i>að mál verið hugsað um
margra ára skeið, af |>eim er dvöldu í heilsu-
hælum landsins.
Um haustið 1939 er fyrsti fjársöfnunar-
dagur S.Í.B.S. og söfnuðust þá um 5000
krónur. Það er svo veturinn 1939—40 að
miðstjórn sambandsins leitar álits sam-
bandsfélaganna um, hvernig verja skykli
fjármunum þeim er sambandið hafði eign-
azt og kynni að eignast í framtíðinni. Var
það álit manna, að féð skyldi geyma og
stefnt að Jrví að koma upp vinnuheimili
fyrir brautskráða sjúklinga, þegar ástæður
leyfðu. Og á sambandsjringinu 1940 segir
forseti sambandsins, — Andrés Straumland
—, þá er hann í skýrslu sinni ræddi um
væntanlegar framkvæmdir sambandsins, að
aðal baráttumálið í framtíðinni yrði vinnu-
hælismálið. Og á Jiví Jringi er svo sam-
Jrykkt eftirfarandi ályktun: „Að einbeita
kröftum S.I.B.S. til fjáröflunar fyrir vinnu-
heimili íslenzkra berklasjúklinga og vinna
að skjótum framgangi þess máls að öðru
leyti.“ Ennfremur: „að fela miðstjórninni
frekari fyrirgreiðslu í vinnuheimilismál-
inu.“ Og í ávarpi frá miðstjórn S.Í.B.S. í
„Berklavörn“, málgagni sambandsins, —
þá um haustið, segir svo: „Takmarkið sem
vér stefnum að með fjársöfnuninni, hefur
nú fengið á sig fastara mót. Á öðru þingi
S.Í.B.S., sem háð var að Vífilsstöðum 31.
ágúst og 1. sept., var ákveðið að koma á
fót svo fljótt sem auðið er, einskonar vinnu-
heimili fyrir brautskráða berklasjúklinga.
— Ekkert slíkt heimili er til hér á landi, og
er því hér um merkilegt nýmæli að ræða.“
Þessari tilkynningu var fylgt eftir m. a. með
9