Reykjalundur - 01.06.1950, Blaðsíða 13

Skattfrelsi gjafa til S.Í.B.S.
Það liafði oftar en einu sinni komið
til máls innan S.Í.B.S. að reyna að fá því
framgengt, að gjafir til vinnuheimilisins
yrðu frádráttarbærar við skattaframtal.
Rætt var um þetta við fjármálayfirvöld rík-
isins, en það kom þá í ljós að ógerningur
var að veita slíka undanþágu frá gildandi
lögum. Og því er það, á árinu 1943 að
nokkrir menn innan S.f.B.S. fara að vinna
að því af fullum krafti að fá sett lög sem
heimiluðu, að gjafir til „Vinnuheimilis
S.Í.B.S.“ skyldu skattfrjálsar. Flutnings-
menn fengust á Alþingi, en þeir voru Jó-
hann Þ. Jósefsson, Sigurður Þórðarson og
Þóroddur Guðmundsson, sem unnu af
kappi miklu fyrir nrálinu. Jafnframt var af
miðstj&rninni vel unnið að þessu máli, að
ógleymdum Þórði Benediktssyni, sem þá
var sjúklingur að Vífilsstöðum, en átti ekki
sæti í miðstjórninni, en barðist fyrir máli
þessu af eldmóði miklum. Mál þetta mætti
nokkurri mótspyrnu í þinginu, — líklega
aðallega af því, — að einmitt þá var í þing-
inu stjórnarfrumvarp, sem gekk í sömu átt,
en náði til allra líknarstofnana. Að lokum
fór s\o að okkar mál náði fram að ganga,
— en stjórnarfruinvarpið dagaði nppi — og
voru samþykkt lög um skattfrelsi á gjöfum
til S.Í.B.S. 13. desember 1943 og skyldu
þau gildi til ársloka 1944. Þetta var slór-
sigur, — bæði fyrir samtök okkar og flutn-
ingsmenn málsins, sem sóttu málið af kappi
miklu og skilningi, sem meðal annars má
sjá af lokaræðu þeirri er Jóliann Þ. Jósefs-
son flutti í þinginu, eftir að fjárhagsnefnd
hafði lagt til að mál þetta yrði ekki sam-
þykkt. Þessi stórmerka ræða birtist í mál-
gagni sambandsins — blaðinu „Berkla-
vörn“ 1944. Sigrinum í þessu máli hygg. ég,
að sé fyrst og fremst að þakka, hvað fljótt
var hægt að hefjast handa um byggingu
Vinnuheimilisins, og hvar við nú stönd-
um í þeim málum. Sem þakklætis og við-
urkenningarvott íyrir þetta frábæra verk,
ákvað miðstjórnin að gera áðurnefnda
flutningsmenn, að heiðursfélögum, og voru
þeir vel að því komnir.
Ilvað ákvæði laga þessara uku mikið
sjóði okkar, er ekki hægt að segja með
neinni \ issu, en trúlegt er að það hafi verið
a. m. k. hálf milljón króna.
Valinn staður
Það er svo á öndverðu ári 1944 að gerð
er gangskör að því, að svipast um eftir
stað þar sem Vinnuheimilið skvldi standa,
— og komu nokkrir staðir til greina —, en
í marzmánuði sarna ár festi miðstjórnin
kaup á landi því sem við nú erum —, þar
sem Reykjalundur stendur —. Síðan er það
5. apríl sem miðstjórnin samþykkir að fá
þá liúsameistarana Bárð ísleifsson og Gunn-
laug Halldórsson til að gera uppdrætti af
liúsum og skipulagi staðarins, — þar sem
talið var að samkeppni urn teikningu tæki
of langan tíma. Einnig ákvað miðstjórnin
að S.Í.B.S. sæi sjálft um framkvæmdir allar
og mannaráðningar við byggingarnar. Sam-
bandsjiing er svo kallað saman (5. maí og
þar eru samjrykktar einróma allar gerðir
miðstjórnarinnar í málum Jiessum. Um
þetta leyti munu sjóðir sambandsins hafa
verði 7 til 800 þúsund krónur, og þar sem
þetta mátti heita allstórir sjóðir og lögin
um skattfrelsi á gjöfum enn í fullum gangi,
var Jiað einróma álit miðstjórnar og sam-
bandsþings að hefjast handa um bygging-
arframkvæmdir, og tel ég að hérmeð ljúki
undirbúningi að byggingu Vinnuheimilis-
ins, Jiví Jiað er 10 maí eða þremur dögum
eftir að sambandsþingi lýkur, að mið-
stjórnin kaus Jiriggja nranna byggingar-
nefnd úr sínum hópi, þá: Árna Einarssrn,
Odd Ólafsson og Sæmund Einarsson, en
Þorlákur Ófeigsson byggingarmeistari er
ráðinn til að veita verkinu forstöðu. Þeir
Árni og Oddur hafa ávallt síðan átt sæti í
Reykjalundur
11