Morgunblaðið - 21.02.2015, Blaðsíða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. FEBRÚAR 2015
✝ RagnheiðurÓsk Guðmunds-
dóttir fæddist á Ísa-
firði 24. október
1937 og ólst þar
upp ásamt því að
dvelja langdvölum í
Alviðru í Dýrafirði.
Hún lést á dvalar-
og hjúkrunarheim-
ilinu Ási í Hvera-
gerði 11. febrúar
síðastliðinn.
Foreldrar hennar voru Guð-
mundur Helgi Guðmundsson,
sjómaður og síðar næturvörður
hjá Símanum á Ísafirði, f. 27.4.
1897, d. 21.8. 1984, og Helga
Þóroddsdóttir húsmóðir, f.
24.10. 1905, d. 26.9. 2002. Systk-
ini Ragnheiðar voru þau Sól-
veig, f. 23.9. 1928, d. 4.1.1930,
og Þorvaldur Veigar, læknir í
Reykjavík, f. 15.7. 1930. Eigin-
kona hans er Birna G. Friðriks-
dóttir.
Hinn 22.9. 1962 giftist Ragn-
heiður Theodóri Hafsteini Krist-
jánssyni, f. 5. 12. 1936, d. 29. 07
2000, kennara og píanóleikara
frá Bolungarvík. Foreldrar hans
voru Kristján Sumarliðason, vél-
stjóri og verslunarmaður í Bol-
ungarvík, f. 2. 11. 1900, d. 15.5.
1987, og Soffía Jóhannesdóttir
húsfreyja, f. 13.3. 1904, d. 3.6
1949. Bróðir Theodórs er Guð-
mundur Hafsteinn Kristjánsson,
smiði, eru Drífa, f. 12.4. 1983,
Freydís, f. 20.7. 1987, Óðinn, f.
13.9. 1989, og Sólveig, f. 28. 11.
1996.
5) Hálfdán, kvikmynda-
gerðarmaður, f. 4.7. 1968. Hálf-
dán á dæturnar Maríönnu, f.
15.6. 1989, með Kristínu Hilm-
arsdóttur, og Hafrúnu, f. 16.3.
1990, með Höllu Guðmunds-
dóttur lyfjatækni.
Langömmubörnin eru orðin
tíu.
Ragnheiður lauk gagnfræða-
prófi frá Gagnfræðaskóla Ísa-
fjarðar árið 1953. Útskrifaðist
sem hjúkrunarfræðingur frá
HSÍ árið 1960. Tók framhalds-
nám í heilsugæsluhjúkrun við
NHS og lauk því 1981.
Ragnheiður starfaði sem
hjúkrunarkona við Sjúkrahúsið
á Ísafirði frá 1960 til 1961og við
Sjúkrahúsið á Selfossi með
hléum frá 1964 til 1972. Hún hóf
störf sem hjúkrunarfræðingur á
Heilsugæslustöð Selfoss 1972 og
starfaði þar til loka árs 1981,
lengst af sem hjúkrunarfor-
stjóri. 1982 hóf hún störf sem
hjúkrunarforstjóri við Dvalar-
heimilið Ás/Ásbyrgi, Hvera-
gerði, og starfaði þar til 1998,
þegar hún flutti sig yfir á Hjúkr-
unarheimilið Ás, sem þá var ný-
stofnað. Þar starfaði hún til
2007.
Ragnheiður var alla tíð virk í
félagsstörfum, var m.a. með-
limur í Zonta um áratugaskeið
og sinnti þar trúnaðarstörfum.
Útför Ragnheiðar fer fram
frá Hveragerðiskirkju í dag, 21.
febrúar, og hefst athöfnin
klukkan 13.
bifreiðastjóri í Bol-
ungarvík, f. 19. 08.
1925, kvæntur Jón-
ínu Þ. Sveinbjörns-
dóttur.
Börn Ragnheið-
ar og Þórarins
Ólafssonar læknis
eru:
1) Þóroddur,
þroskaþjálfi, f. 7.8.
1959.
2) Guðmundur
Helgi, vélstjóri, f. 7.8.1959. Sam-
býliskona Guðmundar Helga er
María Hlíðberg Óskarsdóttir
læknaritari. Með fyrri eigin-
konu, Laufeyju Sveinbjörns-
dóttur, á Guðmundur Helgi dæt-
urnar Ragnheiði Ósk, f.
15.1.1980, og Halldóru Jónu, f.
23.10. 1984.
Börn Ragnheiðar og Theo-
dórs eru:
3) Kristján, framkvæmda-
stjóri, f. 19.8. 1963. Kona hans
er Pála María Árnadóttir lyfja-
tæknir. Börn þeirra eru Bríet
Ósk, f. 28.1. 1992, og Theodór, f.
16.5. 1994. Stjúpsonur Kristjáns,
sonur Pálu, er Orri Freyr Jó-
hannsson, f. 27.12. 1983.
4) Soffía, lögg. fasteignasali,
f. 1.2. 1965. Maður hennar er
Sveinbjörn Sveinbjörnsson
byggingameistari, f. 10.7. 1955.
Börn Soffíu með fyrri eigin-
manni, Þresti Stefánssyni húsa-
Í dag kveðjum við mömmu
mína sem er að leggja af stað í
sína hinstu för. Í dag er þó ekki
eingöngu dagur til að kveðja í
mínum huga heldur líka til að
þakka. Ég vil þakka mömmu
fyrir allt sem að hún hefur kennt
mér í lífinu og þá helst þau gildi
sem mest er um vert að kunna,
það er að rækta vináttuna og að
bera virðingu fyrir fólki. Þessi
gildi talaði hún ekki um, heldur
kenndi mér og okkur systkinun-
um öllum með að vera góð fyr-
irmynd.
Mamma var ekki aðeins vina-
mörg heldur átti hún mjög fjöl-
breyttan vinahóp. Man hvað mér
fannst skrítið þegar við bjuggum
í sveitinni hvað sumar vinkonur
mömmu voru gamlar, eins og
Laufey í „Kotinu“ sem mér
fannst sem krakka hundgömul
örugglega komin yfir fertugt.
En sú vinátta hefur verið traust
í hálfa öld og nú syrgir Laufey á
tíræðisaldri góða vinkonu. Einn-
ig hefur sú djúpa trausta vinátta
á milli mömmu og Sólveigar
frænku verið eftirtektarverð þó
að Sólveig sé 25 árum yngri. Það
hefur verið fallegt að sjá þær
saman og þann samhug og kær-
leik sem ríkti á milli þeirra og þá
miklu virðingu sem þær báru
fyrir hvor annarri. Mér hlýnar
um hjartarætur að vita að þær
tvær áttu góða stund saman í
síðustu viku. Það er eins og ein
ung vinkona mömmu sagði að
hún „ talaði við unga fólkið í
kringum sig eins og það væri
þess virði að tala við.“ Það á líka
við eldra fólkið. Mamma nefni-
lega hlustaði, hlustaði á alltaf á
fólk og skoðanir þess og bar
virðingu fyrir þeim, óháð aldri,
kyni og uppruna. Það kunni fólk
svo sannarlega að meta. Þess
vegna leitaði fólk mikið til henn-
ar ef eitthvað bjátaði á eða
þurfti að velta hlutum fyrir sér
með einhverjum. Það gerðum
við systkinin óspart þegar við
vorum flutt af heiman. Veit líka
að það gerðu sum barnabörnin.
Ég er líka þakklátur fyrir all-
ar góðu stundirnar saman,
ferðalögin öll sem við fórum
saman til útlanda og einnig ferð-
irnar sem við fórum saman á
ættarmótin fyrir vestan og
minnist ég sérstaklega síðustu
ferðarinnar heim að vestan, þeg-
ar við vorum að keyra Djúpið
heim og sums staðar var
mamma að segja okkur frá lið-
inni tíð, en á öðrum stöðum
þagði hún. Hún vissi að þetta
var síðasta ferðin vestur og hún
var að kveðja.
Ég er þakklátur fyrir þann
tíma sem ég og systkini mín gáf-
um mömmu þessar síðustu vik-
ur þegar hún var orðin mjög
veik. Að við höfum gefið henni
og ekki síður okkur, þann tíma
að sitja hjá og njóta samveru
með henni. Þar komu líka vin-
konur hennar sterkar inn.
Ég er líka þakklátur fyrir að
mamma hafi ekki þurft að vera
lengi veik og rúmliggjandi.
Í dag geng ég í kirkju fullur
þakklætis fyrir allan þann góða
tíma sem við mamma höfum átt
saman og segi góða ferð og takk
fyrir allt.
Þinn sonur,
Þóroddur.
Í dag kveð ég tengdamóður
mína, Ragnheiði Ósk Guð-
mundsdóttur, með miklu þakk-
læti.
Fyrstu kynni mín við Öggu
voru þegar Soffía kynnti mig
fyrir henni, en þá lá hún á
sjúkrahúsinu á Selfossi og ég að
koma úr minni árlegu skíðaferð,
nýbúinn að kynnast Soffíu. Í sl.
mánuði átta árum síðar kvaddi
ég Öggu áður en ég fór í í mína
hefðbundnu ferð og var hún þá
aftur komin í sama sjúkrarúmið.
Þegar hún hélt í hendur mínar
og var að kveðja mig, minntist
ég síðasta handabands míns við
föður minn.
Ég var mjög heppinn að fá að
kynnast og eiga Öggu sem
tengdamóður sl. átta ár. Hún
vildi ekki láta hafa mikið fyrir
sér og þrátt fyrir veikindi sín
var hún glöð og brosmild kona.
Þau fáu skipti sem ég fékk að
gera henni greiða var hún alltaf
jafn þakklát og vonandi ánægð
með tengdasoninn. Síðustu
stundirnar með henni hafa
markað djúp spor í sálu mína. Í
sorginni má þó finna fyrir gleði
og þakklæti, að hún hafi fengið
lausn frá þrautum sínum svo og
trú hennar um að hitta sinn
elskaða eiginmann og aðra ást-
vini í Sumarlandinu.
Soffía mín, mágar og aðrir
ástvinir, ég votta ykkur öllum
innilegustu samúð mína.
Sveinbjörn (Denni).
Við Ragnheiður vinkona mín
og mágkona kveðjumst nú – í
bili. Eftir 58 ára samleið sem
aldrei bar skugga á. Við kynnt-
umst í Hjúkrunarkvennaskóla
Íslands og urðum mjög góðar
vinkonur. Þarna áttum við góða
og skemmtilega daga við nám og
störf. Við bjuggum í heimavist á
Landspítalalóðinni og þar fór vel
um okkur.
Örlögin höguðu því svo að
Þorvaldur Veigar bróðir hennar
varð eiginmaður minn. Ég hætti
námi og sinnti manni og börnum
í nokkra áratugi eftir það eins
og altítt var í þá daga. Ragn-
heiður lauk náminu með sóma.
Reyndar með blessunarlegri töf,
sem eru þeir tvíburarnir Þór-
oddur og Guðmundur Helgi. Og
svo kynntist hún og giftist hon-
um Tedda sínum! Honum Tedda
sem var svo margt til lista lagt
og fór svo alltof snemma frá
okkur! Hann lést eftir erfið veik-
indi 29. júlí 2000.
Þau settust að á Selfossi og
þar bættust Kristján og Soffía í
hópinn. Þau fluttust svo í Vill-
ingaholtsskóla þar sem Teddi
var ráðinn skólastjóri. Og þar
kom Hálfdán til sögunnar.
Eftir árin í Villingaholti fluttu
þau í Hveragerði. Teddi stund-
aði þar kennslu á meðan heilsan
leyfði og Ragnheiður vann við
heilsugæslu en lengst af var hún
hjúkrunarforstjóri á Dvalar- og
hjúkrunarheimilinu Ási. Þau
voru bæði farsæl í sínum störf-
um. Teddi einstakur kennari
sem hafði lag á börnum. Hann
hlustaði á þau af ósviknum
áhuga og sýndi þeim virðingu.
Ragnheiður var mjög greind
kona sem átti auðvelt með að
greina vandamál og finna á þeim
lausnir. Þau voru félagslynd og
eignuðust marga vini. Teddi var
tónlistarmaður af Guðs náð og
óteljandi eru þær ánægjustundir
sem hann hefur veitt öðrum með
sínum píanóleik. Þau voru bæði
fædd og uppalin í „faðmi fjalla
blárra“, Ragnheiður á Ísafirði og
Teddi í Bolungarvík. Böndin við
Vestfirði voru sterk og margar
ferðir farnar vestur. Þriggja ára
gömul greindist Ragnheiður
með berkla og var lögð inn á
sjúkrahúsið á Ísafirði og átti
ekki þaðan afturkvæmt fyrr en
að þremur árum liðnum. Þor-
valdur Veigar, tíu ára, veiktist
einnig og var lagður inn sama
dag. Sjúkrahúsvist hans var eitt
ár. Þau voru einu börn foreldr-
anna sem tíu árum áður höfðu
misst fyrsta barn sitt.
Á fullorðinsárum Ragnheiðar
tóku afleiðingar berklanna að
gera vart við sig og mörg síð-
ustu árin hafa verið erfið. Og nú
er þessu lokið. Það er margt
sem mig langar til að segja og
hefði viljað segja þessari góðu
vinkonu minni áður en hún
kvaddi! Hún var svo óvenju heil-
steyptur persónuleiki sem öllum
vildi gott. Ég veit ekki til þess
að hún hafi nokkurn tímann sagt
styggðaryrði við eða um nokk-
urn mann. Og þótt stundum liði
langur tími á milli þess sem við
sáumst eða töluðumst við þá
vissi ég alltaf að til hennar gæti
ég leitað hvenær sem væri og
hjá henni fengi ég holl ráð. Og
þetta hefði ég auðvitað átt að
segja henni sjálfri og þakka
henni fyrir alla hennar tryggð.
Elsku Agga mín, þú ert komin
í faðminn hans Tedda sem nú
hefur glaður tekið á móti þér og
var aldrei nema hálfur maður ef
þú varst ekki nálægt. Guð blessi
og varðveiti ykkur bæði.
Birna Friðriksdóttir.
Fyrir áratugum síðan var
stofnaður í Hveragerði leshring-
ur sem hlaut nafnið Bee-flug-
urnar. Ragnheiður Ósk var ein
stofnfélaga hringsins og kjölur
hans og kápa allar götur síðan.
Ragnheiður bauð fram húsnæði
sitt til fundanna, fyrst í Kamba-
hrauninu og síðan í Réttarheið-
inni og þar voru fundir haldnir
hálfsmánaðarlega. Það var ljúft
að sitja í stofunni hennar, and-
rúmsloftið frjálst og óþvingað,
hún hafði þannig áhrif á gesti
sína. Undir hennar þaki hitt-
umst við og ræddum um bækur-
nar sem við höfðum lesið, lásum
framhaldssögu eða smásögu
upphátt, horfðum á góðar bíó-
myndir og drukkum te frá öllum
heimshornum. Nefnum við eina
bók sem hafði mikil áhrif á okk-
ur, Alkemistann eftir Paulo Co-
elho sem rædd var fram og til
baka. Þar segir hann á einum
stað „þegar allir dagar eru eins
þá stafar það af því að fólk er
hætt að taka eftir góðu hlut-
unum sem gerast í lífi þeirra
meðan sólin siglir um himininn“.
Hjá Ragnheiði voru engir dagar
eins, hún kom alltaf auga á það
góða hjá fólkinu í lífinu. Oft bar
líka margt á góma sem efst var á
baugi í samfélaginu, bæði nær
og fjær, sem kryfja þurfti til
mergjar. Ragnheiður fylgdist vel
með og hafði áhuga á samfélag-
inu. Hún var menningarlega
sinnuð, einstaklega minnug, vel
lesin og fróð kona með gott vald
á íslenskri tungu.
Fólk kemur og fer og erum
við orðnar þónokkuð margar
konurnar sem höfum verið í
Bee-flugunum en Ragnheiður
var ávallt sannur leiðtogi hóps-
ins. Með árunum hefur myndast
hlý og mikil vinátta meðal okkar.
Ekki hvað síst að frumkvæði
Ragnheiðar höfum við nokkrum
sinnum farið í leikhús saman og
á hverju vori endum við vetr-
arstarfið með menningarferð. Þá
förum við út fyrir bæjarmörkin
og skoðum eitthvað markvert
s.s. Gljúfrastein og sögusvið
„Ljósmóðurinnar“ á Eyrarbakka
sem við lásum í fyrra. Síðasta
haust hófum við starfið með
ánægjulegri heimsókn í Konu-
bókastofuna á Eyrarbakka.
Þrátt fyrir heilsuleysi Ragnheið-
ar kom hún með okkur í þá ferð
og hafði gaman af. Hún var stað-
ráðin í því að láta ekki veikindi
sín hindra sig í að vera með og
tókst því að mæta á nokkra
fundi í vetur.
Síðustu árin hallaði hægt og
sígandi undan fæti hjá Ragn-
heiði og nú er komið að leið-
arlokum. Við Bee-flugurnar
kveðjum nú kæra vinkonu og
minnumst hennar með þakklæti
og mikilli hlýju. Hún mun verða
með okkur í anda og hlusta með
ánægju á upplestur úr góðri
bók.
Við sendum fjölskyldu
Ragnheiðar okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Bee McEvoy, Alda Dagmar
Jónsdóttir, Guðný Gísladótt-
ir, Pálína Sigurjónsdóttir,
Sigríður Kristjánsdóttir,
Sigrún Arndal og Steinunn
Þórarinsdóttir.
Ragnheiður Ósk, Agga eins
og hún var kölluð, hefur kvatt
þennan heim eftir langvarandi
veikindi.
Það er erfitt að horfast í augu
við þessa staðreynd þó að hún
hafi verið mjög heilsutæp síð-
ustu árin og oft hætt komin.
Það hefur enn fækkað í hópn-
um okkar sem hóf hjúkrunar-
nám fyrir 59 árum.
Við vorum fyrsti hópurinn
sem flutti inn í nýbyggðan
Hjúkrunarskóla Íslands og
bjuggum þar í heimavist. Þannig
mynduðust góð og náin kynni.
Ragnheiður var alltaf svo glöð
og skemmtileg, það var ekkert
vol og væl í henni þó að líf henn-
ar hafi ekki alltaf verið létt.
Missir Theódórs, mannsins
hennar, fyrir nokkrum árum var
henni mjög þungbær. Theódór
var öðlingur og listamaður á tón-
listarsviðinu sem sannarlega gaf
lífi hennar lit, þau voru miklir
félagar og hamingja í hjóna-
bandinu.
Ragnheiður var félagslynd og
andlega sterk, hafði gott skop-
skyn, hláturinn hennar var
skemmtilegur og geislandi
glettni í svipnum. Hún var stál-
minnug og góður sögumaður.
Þess nutum við hollsysturnar
ekki síst í ógleymanlegri ferð
okkar til Píran við Adríahafið
fyrir nokkrum árum
Við eigum eftir að sakna
hennar verulega úr okkar hópi
.Hún var traust manneskja og
tryggur vinur.
Við sendum börnum hennar,
afkomendum og skyldmennum
innilegustu samúðarkveðjur og
biðjum Guð að styrkja þau í sorg
og söknuði og blessa þeim allar
dýrmætu minningarnar.
Fyrir hönd hollsystranna,
Rannveig Sigurbjörnsdóttir.
Ragnheiður Ósk
Guðmundsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Þinn sonur,
Guðmundur Helgi.
Ég skrifa hér fáeinar lín-
ur til þín, elsku Ragnheið-
ur. Við fjölskyldan söknum
þín svo mikið en það er þó
huggun að vita af þér í
faðmi Tedda.
Það er skrýtið að hugsa
til þess að heimsóknirnar
verði ekki fleiri, í bili. Það
var nefnilega svo vinalegt
að kíkja við hjá þér. And-
rúmsloftið var hlýlegt þar
sem hægt var að spjalla um
heima og geima, yfir góðum
kaffibolla. Í nærveru þinni
leið mér vel og ég tel að
heimurinn væri betri stað-
ur ef fleiri hefðu þína hlýju
og þitt jafnaðargeð. Elsku
Ragnheiður, ég græddi
ekki bara góða vinkonu
þegar ég kynntist þér, ég
græddi auka ömmu. Bless-
uð sé minning þín,
Ólafur (Óli).
 Fleiri minningargreinar
um Ragnheiði Ósk Guð-
mundsdóttur bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Útfararþjónusta
í 20 ár
Hinrik Valsson Svanhildur Eiríksdóttir Gísli G.Guðmundsson
Vistvænar íslenskar kistur, krossar og duftker
Þjónusta allan sólarhringinn
Hinrik: Sími 892 0748 / Gísli: Sími 482 4300
www.fylgd.is • fylgd@fylgd.is
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
ANNA VIKTORÍA HÖGNADÓTTIR,
Kambahrauni 6,
Hveragerði,
lést miðvikudaginn 18. febrúar á
Landspítalanum í Fossvogi.
Jarðarförin auglýst síðar.
.
Brynjólfur S. Hilmisson,
Hulda Vigdís Brynjólfsdóttir, Eyþór Gunnar Gíslason,
Árni Ágúst Brynjólfsson, Jóhanna Katrín Jónsdóttir
og barnabörn.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og við-
eigandi liður, „Senda inn minning-
argrein,“ valinn úr
felliglugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar en
á hádegi tveimur virkum dögum
fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Minningargreinar