Morgunblaðið - 26.03.2015, Blaðsíða 79

laugur hafði næmt auga fyrir
fegurð í hvaða listformi sem hún
var. Hann var mikill hagleiks-
maður og var annálaður fyrir
módelsmíði sína af ýmsum bygg-
ingum og mannvirkjum. Það var
alltaf ákveðin eftirvænting að
skoða jólakortin frá Bíbí og
Lauga, ekki bara vegna þess að
kveðjurnar voru góðar, heldur
vegna þess hversu falleg rithönd
Guðlaugs var á kortunum. Þau
voru hreint listaverk.
Við systkinin, ásamt móður
okkar og öllum hennar afkom-
endum, minnumst allra góðu
samverustundanna og biðjum
góðan Guð að blessa Bíbi og
styrkja í hennar sorg. Minningin
lifir.
Guðríður (Gurrý),
Guðbrandur og Einar.
Strandamaður af Guðs náð
með blik hafarnarins í auga,
skerpa til allra átta, glæsilegur,
fríður sýnum, næmur fyrir and-
ardrætti náttúrunnar, næmur
fyrir mikilvægi þess góða,
drengskaparmaður fram í fing-
urgóma. Þannig var hann Laugi
minn, svo sjaldgæfur að taldist
til djásna í mannheimum. Áran
hans var hekluð kostum ætta
hans, verkgleði, vandvirkni,
sköpun og skemmtilegheit, fullur
bitakassi af glaðningi fyrir lífs-
leiðina. Er hægt að hugsa sér
betri mal til ferðar.
Guðlaugur Jörundsson frá
Hellu við Steingrímsfjörð var
dverghagur völundur og á þeim
vettvangi sem hann vann við
lengi, módelsmíði, geymast ein-
hver fegurst húsa og vettvangs-
módel sem hafa verið smíðuð á
Íslandi, ráðherrabústaðurinn við
Tjarnargötu, Perlan í Öskjuhlíð,
Þvottalaugarnar í Laugardal,
Laufás í Vestmannaeyjum, Þjóð-
arbókhlaðan, Borgarleikhúsið,
Menningarmiðstöð Kópavogs,
Nesjavallavirkjun, sundlaugin í
Árbæ, Fjórðungssjúkrahúsið á
Akureyri, lóð Háskóla Íslands,
svo nokkuð sé nefnt. Laugi var
einstaklega vandvirkur og ná-
kvæmur. Frekar tók hann
margra mánaða vinnu upp en að
einn feill fylgdi með. Ég var að
byggja hús í Reykjavík, bankaði
upp á vinnustofu hans og spurði
hvort ég gæti fengið aðstöðu hjá
honum fjóra morgna til að gera
módel af húsi mínu. Hann leit á
teikningarnar, „fjóra morgna, ég
hefði gaman af að sjá það.
Mættu bara“. Ég kom til hans
snemma á hverjum morgni í
fjóra mánuði og var ekkert gefið
eftir.
Laugi var snjall tónlistarmað-
ur, samdi tugi fallegra laga með-
al annars við ljóð föður síns, Jör-
undar listasmiðs og skálds á
Hellu. Hann nam við Tónlistar-
skóla Ísafjarðar með orgel sem
sérsvið, söngkennarapróf við
Kennaraskóla Íslands og söng-
nám stundaði hann um skeið.
Um langt árabil lék Laugi meðal
annars í hljómsveitinni Skugg-
um, lengst í Þjóðleikhúskjallar-
anum. Var organisti á Ströndum.
Hann lék á mörg hljóðfæri,
harmonikku, píanó, hljómborð,
orgel og gítar, alla tíð söngvari,
snillingur á hvaða hljóðfæri sem
hann snerti. Eins og Stranda-
manna er siður, lá Laugi ekki á
skoðunum sínum og þá var ekki
verið að mylja moðið og talað í
myndrænum náttúrugjörningum
Vestfjarðaveldisins með öllum
sínum sjarma, en svo skall hann
skyndilega á með logni og þá var
Laugi fimastur allra að stíga
dans blíðunnar og brossins, kær-
leikans og gamanseminnar eins
og þeir átta sig á sem vita að það
sem skiptir mestu máli er að
hafa gaman af lífinu.
Þar sem hann kom við sögu
varð til eftirminnilegt landslag
sem skipti máli.
Og svo kemur galdurinn, hún
Bíbí hans Lauga, stóri vinning-
urinn í lífi hans þrátt fyrir öll
hlunnindin sem hann fékk í
vöggugjöf. Ást þeirra var afger-
andi og falleg, full af skilningi,
tillitssemi, gæsku og gleði og ef
það hvessti þá endaði það alltaf
eins og heiðaþeyr á Ströndunum
í bylgjandi blíðu grasi. Þau hafa
alltaf búið við anda heiðlóunnar,
sérstæðar persónur saman og til
mikils yndis. Það hefur verið
magnað að fylgjast með umönn-
un Bíbíar á honum Lauga henn-
ar lokasprettinn þessa heims,
fagurt ljóð.
Megi góður Guð varðveita
Lauga, vandamenn hans og vini.
Hans verður sárt saknað. Megi
hann eiga góða heimkomu á
smábátabryggju himnarannsins
þar sem bátar pabba hans og
frænda liggja við kengi, ljóða-
bönd í loftinu, ljúfmennska og
ættmenni fara um hlöð þar sem
maður er manns gaman undir
bliki í auga vestfirska hafarnar-
ins.
Árni Johnsen.
Vinur barna og dýra. Þau orð
koma fyrst í hugann þegar
minnst er okkar góða nágranna,
Guðlaugs Jörundssonar (Lauga)
í Bollagörðum á Seltjarnarnesi.
Einstakt ljúfmenni var hann,
með næmt auga fyrir hinu list-
ræna í tilverunni. Þúsundþjala-
smiður sem lengst af vann við
módelsmíði en hafði einnig num-
ið orgelleik og lokið söngkenn-
araprófi, starfað sem organisti á
Ströndum og samið falleg lög.
En fyrst og síðast kynntumst við
honum sem góðum og smekk-
vísum nágranna sem lét sér annt
um börn og dýr.
Ef nágrannarnir brugðu sér
af bæ þá voru þau hjónin Guð-
laugur og Guðrún Valgerður
jafnan meira en reiðubúin að
gæta dýra, hvort heldur voru
hundar eða kettir. Og sú gæsla
var annað og meira en gæsla,
fremur umhyggja sem innt var
af hendi af einstakri ástúð.
Harmsefni þeirra hjóna var að
þeim varð ekki barna auðið en
fjölmörg börn vina og ættingja
fengu í staðinn að njóta hlýju
þeirra og elskusemi.
Við nágrannar Guðlaugs nut-
um líka smekkvísi hans þegar
kom að sameiginlegum fram-
kvæmdum í raðhúsalengjunni.
Þá var gott að njóta leiðsagnar
hans og tillagna og minnistætt er
þegar hann skilaði hallamæli
með þeim orðum að hann væri
skakkur! Við hlógum. Þetta lýsti
vel nákvæmni hans.
Guðlaugur átti við vondan
sjúkdóm að stríða síðustu árin,
tapaði smám saman minni og
ýmsum einkennum sínum en
alltaf var ástúðin til staðar og
hlýlegt faðmlag. Einstök var um-
hyggja Guðrúnar konu hans í
veikindum hans, allt til hinstu
dags.
Guð blessi minningu Lauga,
okkar elskulega nágranna, og
styrki hans góðu konu í sorginni.
Guðrún H. Brynleifsdóttir,
Gunnlaugur A. Jónsson.
Í janúar 1998 flutti fjölskylda
okkar á Seltjarnarnesið og fljót-
lega tókst með Eiríki, syni okkar
á sjöunda ári, og Guðlaugi, ná-
granna okkar í næsta húsi, mikil
vinátta. Fóru þeir jafnan saman
hönd í hönd og köstuðu korni á
skafl norðan við húsið. Heyrðist
þá fjaðraþytur í lofti af snjótitt-
lingasveimi. Við urðum brátt
málkunnug Lauga og eiginkonu
hans, Bíbí, og með tímanum góð-
ir vinir.
Það var þó ekki fyrr en við
fylgdum Lauga að æskuheimili
hans á Hellu við Selströnd í
Steingrímsfirði að við skildum
hann til fulls.
Undir lynggrónum hlíðum
Helluháls blasir skerjótt strönd-
in við og handan fjarðar Hólma-
vík, Kálfanesfjall og Spákonufell.
Efst á Helluhálsi eru Urriða-
vötn. Á þessu heimili sveitar-
höfðingjans, Jörundar Gestsson-
ar, ólst hreiðurböggullinn Laugi
upp í stórum systkinahópi.
Sveitamenning liðinna alda, með
sagnaskemmtun, eftirhermum
og söng var enn lifandi á Strönd-
um á árunum fyrir síðari heims-
styrjöld.
Snemma varð ljóst að Laugi
var gæddur góðum tónlistargáf-
um og fór hann til Ísafjarðar á
þrettánda ári og nam við Tónlist-
arskóla Jónasar Tómassonar.
Tónlistin varð þó ekki hans ævi-
starf þótt oft settist hann við
flygilinn og rómansaði upp og
niður tilfinningastigann eða léki
á harmónikkuna í afmælis-
veislum og mannfögnuðum, glað-
ur og reifur. Líkanagerð eða
módelsmíð varð hans ævistarf,
hann var mikill nákvæmnismað-
ur, smiður ágætur og listfengur,
líkt og faðir hans. Verkstæði
hans var undarlegt safn af sund-
urleitum samtíningi, sem nýttist
í smágerð mannvirki þar sem
hlutföll voru nákvæm og efnis-
áferð sem líkust byggingum sem
síðar risu á grunni. Líkön hans
eru víða aðgengileg og bera snilli
hans vitni.
Laugi var ágætur sagnamað-
ur og hermdi fádæma vel eftir
gömlum sveitungum sínum og
ýmsum æringjum sem þóttu
þess verðir að af þeim væru til
sannfróðar sögur sem geymdu
tilsvör þeirra. Var gaman að
fylgjast með þegar hann fór á
flug í þessari sérstöku útgáfu af
íslenskri fyndni. Frá æskuheim-
ilinu fylgdi honum innileg trú á
gæsku guðs gagnvart breysk-
leika mannanna. Sama átti raun-
ar einnig við um stjórnmálaskoð-
anir hans. Þær voru óbifanlegar,
trúfesta hans rík og Sjálfstæð-
isflokkurinn óbrigðull.
Í grennd við Hellu áttu Laugi
og Bíbí margar yndisstundir. Í
Hellubrekkunum var unun að
tína aðalbláberin og í nágrenni
Urriðavatna slógu þau upp tjaldi
og renndu fyrir silung. Þar ríkti
kyrrð og friður og hamingjan
ein.
Á síðustu árum var Laugi illa
haldinn af alzheimer og annaðist
Bíbí hann af þeirri einstöku ást
og virðingu sem einkenndi
hjónaband þeirra.
Undir það síðasta var minnið
nær alveg horfið og orðaforðinn
fátæklegur. Eitt það síðasta sem
við heyrðum hann segja, var þó
það sem hann hafði svo oft haft
yfir: „Mikið ertu falleg, elskan
mín“ og átti þá við hana Bíbí sína
og „Guð er góður“. Hinn illvígi
sjúkdómur máði aldrei út kær-
leikann, sem honum var svo eðl-
islægur, þótt flest væri frá hon-
um tekið.
Um leið og við kveðjum góðan
vin vonum við að hann sé geng-
inn þeim guði á hönd, sem hann
treysti á frá því hann stóð við
móðurkné.
Ársæll og Ingveldur.
Hvað er fyrsta orðið sem
manni dettur í hug, þegar nafn
Guðlaugs, Lauga, ber á góma?
Sjálfstæðismaður? Módelsmið-
ur? Hljóðfæraleikari? Fagur-
keri? Ekki gott að segja, því
hann var allt þetta og margt
fleira. Laugi varð þess valdandi,
ásamt Torfa bróður, að við Hild-
ur hófum að byggja raðhús á
Nesinu, en Torfi og Laugi unnu
saman.
Voru hús okkar Lauga hlið við
hlið, í ellefu húsa Bollagarða-
hverfinu, annars vegar hógvært
hús viðskiptafræðingsins, ný-
skriðins úr skóla, og hins vegar
vandað og sérstakt hús hins mið-
aldra módelsmiðs. Okkur varð
vel til vina í þessu sambýli sem
stóð í 18 ár. Var margt brallað,
sem tengdi okkur saman, og
einnig hverfið í heild. Eftir-
minnilegt er t.d. stórafmæli
Lauga sem stóð frá sólarupprás
og fram á rauðanótt eftir viku
undirbúning. Og þá er gott að
minnast fallegs orgelspilsins og
harmonikkuleiks sem gjarnan
barst milli húsa í lengjunni.
Var það gjarnan endurgoldið
með trumbutakti og gítargargi
frá bílskúrnum okkar, sem
Laugi hafði fínan skilning á.
Við þökkum Guðlaugi Jör-
undssyni frá Hellu í Steingíms-
firði samfylgdina á lífsins vegi,
og sendum Guðrúnu (Bíbí) konu
hans innilegar samúðarkveðjur.
Minningin um Guðlaug er góð og
friðsæl.
Dýri og Hildur.
MINNINGAR 79
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. MARS 2015
Það er mjög
skrýtin og erfið
stund að kveðja ást-
vin. Það var samt
svo gott að fá að
kveðja þig, elsku afi minn, síð-
ustu orð mín til þín voru „sofðu
vel, elsku afi, ég sé þig á morg-
un“.
Á svona stundu fer hugurinn
að reika og minningarnar marg-
ar. Ég hugsa að fyrsta minningin
mín um þig sé þegar þú komst
með nýtt hjól fyrir mig frá
Þýskalandi, þetta var fyrsta al-
vöru hjólið mitt fyrir utan þrí-
hjól. Ég vildi strax prófa nýja
gripinn og var mjög stolt þegar
ég náði tökum á því þar sem ég
hjólaði upp og niður Gljúfraselið.
Einnig er mjög sterkt í minning-
unni ferðalögin um landið sem
ég, þú, amma og Hildur fórum í.
Þá var brunað austur fyrir fjall,
kassettan góða látin í tækið og
hlustuðum við á lýsingu á öllu
landslagi og örnefnum ef við
keyrðum á réttum hraða (60 til
70 km hraða).
Afi, þú varst alltaf svokallað
tæknitröll, um leið og vídeóupp-
tökuvél varð almenningseign
varst þú búinn að fjárfesta í einni
þannig, ég held að ég viti um
engan sem var eins duglegur að
Halldór Stefán
Pétursson
✝ Halldór StefánPétursson
fæddist 14. maí
1934. Hann lést 26.
febrúar 2015. Útför
Halldórs fór fram
5. mars 2015.
nota hana og þú.
Þetta eru ómetan-
legar og skemmti-
legar minningar
sem við búum að.
Þú lést ekki þar við
sitja, þú varst alltaf
með á nótunum
hvað tæknina varð-
ar, auðvitað varstu
með Facebook, áttir
smartsíma og ipad.
Þú varst alltaf
með sterka skoðun á málefnum
líðandi stundar og til í að detta í
pólitískar umræður, ég á eftir að
sakna þess að geta ekki rætt við
þig og heyra þína skoðun. Þú
varst þrjóskur og mikill baráttu-
maður allt fram á síðustu stundu,
það sást best á því hvernig þú
tókst á við veikindin þín síðustu
ár.
Ég er svo þakklát fyrir að Eið-
ur Rafn fékk að kynnast langafa
sínum og var hann einnig þakk-
látur fyrir að fá að kveðja þig.
Morguninn þegar ég vakti hann
rétt eftir að þú fórst sagði hann
við mig: „Mamma, þú átt alveg
eftir að brosa aftur, þú verður
bara að hugsa eins og ég að
langafi er ekki alveg farinn, hann
er alltaf hjá okkur.“
Þó það sé erfitt að kveðja, þá
veitir það mér huggun að vita til
þess að þú sért á betri stað og
færð að hvílast. Það er gott fólk
sem tekur þér opnum örmum að
handan. Hvíldu í friði, elsku afi
minn. Sjáumst seinna.
Þín
Stefanía.
Ástkær eiginmaður minn,
GÍSLI STEINSSON,
Neðstaleiti 7,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum, Landakoti
þriðjudaginn 17. mars.
Útförin fer fram frá Grensáskirkju fimmtudaginn 26. mars kl. 13.
.
Ólöf Thorlacius,
ættingjar og vinir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Skógarbæ,
áður að Asparfelli 12,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ 16. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Kærar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug.
Starfsfólki á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ eru færðar sérstakar
þakkir.
.
Baldur Kjartansson, Sóley Gestsdóttir,
Guðmundur Bragi Kjartansson,
Bára Kjartansdóttir,
Jórunn Kjartansdóttir,
Gunnhildur S. Kjartansdóttir, Páll Vignir Héðinsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTJANA STEINUNN LEIFSDÓTTIR
frá Brúarreykjum,
Borgarfirði,
lést að heimili sínu Hrafnistu í
Reykjavík 10. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hrafnistu í Reykjavík fyrir
einstaka alúð og umönnun.
Fyrir hönd ástvina,
.
Bryndís Ósk Haraldsdóttir,
Steinunn Þorsteinsdóttir,
Sigríður Þorbjörg Þorsteinsdóttir.
Okkar ástkæri,
GÍSLI ÍSFELD GUÐMUNDSSON
húsgagnasmiður,
Víðivöllum við Elliðavatn,
lést á líknardeild Landspítalans 23. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
.
Ólafía Ólafsdóttir,
Ólafur Kristinn Guðmundsson, Guðlaug Pétursdóttir,
Björn Ingi Guðmundsson, Pétur Guðjónsson,
Sigurður Vignir Guðmundsson, Gísli Finnsson,
Guðmundur Víðir Guðmundsson, Elísa Finnsdóttir
og fjölskyldur.
Okkar ástkæra
DALLILJA HULDA JÓNSDÓTTIR,
Skólastíg 14,
Stykkishólmi,
andaðist 22. mars.
Útförin fer fram frá Stykkishólmskirkju
laugardaginn 28. mars kl. 13.
Fyrir hönd aðstandenda,
.
Gunnar Jónsson.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÓSKAR GUÐMUNDSSON
frá Kvígindisfelli í Tálknafirði,
lést á Hrafnistu laugardaginn 21. mars.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju
þriðjudaginn 31. mars kl. 13.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Blindrafélagið.
.
Ríkharð Óskarsson,
Hrefna K. Óskarsdóttir, Georg Karonina,
Hallgrímur Óskarsson, Ragna Gestsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.