Dagblaðið Vísir - DV - 11.09.2009, Blaðsíða 21

fréttir 11. september 2009 föstudagur 21
Ómar Ragnarsson var dæmdur í fjögurra og hálfs árs fangelsi í Noregi í fyrra fyrir að ráðast á tíu ára
stúlku með hníf og reyna að nauðga henni. Sigrún Jóhanna Ragnarsson, fyrrverandi eiginkona Ómars,
segist hafa kastað upp þegar lögreglan fann barnaklám í tölvu Ómars. Hún hefur hvorki séð né talað við
Ómar síðan hann var handtekinn.
„Þetta er búið að vera alveg hrika-
legt. Andlega og líkamlega hef-
ur þetta verið hroðalegt. Það hef-
ur verið gríðarlegt álag á mér og
börnunum mínum. Ég hélt beinlín-
is þegar þetta gerðist að krakkarn-
ir myndu tryllast. Þau héldu rónni
en þau skilja ekki af hverju pabbi
þeirra gerði þetta,“ segir Sigrún Jó-
hanna Ragnarsson, fyrrverandi eig-
inkona Ómars Ragnarssonar. Ómar
var dæmdur í fjögurra og hálfs árs
fangelsi í Noregi í fyrra fyrir að ráð-
ast á tíu ára stúlku, ógna henni með
hníf og reyna að nauðga henni.
Ógnaði stúlku með hníf
Þegar Ómar var handtekinn bjuggu
þau Sigrún í Stavanger í Noregi og
höfðu búið þar í sautján ár. Þau
eiga saman tvö börn, stúlku sem
er nú 25 ára og dreng sem er átján
ára. Þann 3. september síðastlið-
inn hefðu Sigrún og Ómar fagnað
26 ára brúðkaupsafmæli en Sigrún
fékk lögskilnað frá Ómari 15. júní
síðastliðinn.
Föstudaginn 29. febrúar árið
2008 var hin tíu ára gamla Maren
Vassvik á leið í skólann á reiðhjóli
sínu þegar Ómar stökk á hana úr
felum bak við tré. Hann bað hana
að koma með sér inn í skóg en hún
vildi það ekki. Þá reiddist Ómar, dró
upp hníf og reif hana af reiðhjól-
inu. Stúlkan reyndi að hrópa á hjálp
en Ómar hélt fyrir munn hennar. Í
skóginum skipaði hann stúlkunni
að klæða sig úr buxunum á með-
an hann afklæddi sig. Hann reyndi
að setja getnaðarlim sinn í munn
barnsins. Það tókst ekki og stúlkan
náði að komast undan á hlaupum.
Innstilltur á að ljúga
Lögreglan setti rannsókn málsins
í forgang og eftir mikla leit fannst
hnífurinn sem Ómar notaði. DNA-
sýni á hnífnum og sýni sem tekið
var af Ómari bar saman.
Fjórtán dögum eftir árásina
var bankað upp á hjá Sigrúnu og
Ómari. Lögreglan var komin til að
handtaka Ómar.
„Þegar lögreglan kom til að
handtaka hann var eins og honum
væri alveg sama. Lögreglan kom
inn í stofu og einn lögreglumaður-
inn spurði Ómar hvort hann vissi
af hverju þeir væru hér. Ómar sagði
nei. Þá sagðist lögreglumaðurinn
þurfa að handtaka hann. Og Ómar
sagði: „Allt í lagi,“ eins og það væri
ekkert mál,“ segir Sigrún sem grun-
aði ekkert.
„Ég hringdi í Ómar rétt eftir
að hann réðst á stúlkuna og sagði
að hann þyrfti að kaupa í matinn.
Þetta var föstudagur og ég spurði
hvenær hann kæmi heim. Hann
sagðist verða aðeins seinn. Hann
var innstilltur á að ljúga að mér í
símann. Hann var ekkert öðruvísi.
Hann gat haldið þessu leyndu fyrir
mér og hagaði sér alveg eðlilega frá
þessum degi og þangað til hann var
handtekinn.“
Grét sig í svefn
Við húsleit á heimili Ómars og Sig-
rúnar fann lögreglan mikið magn
af barnaklámi í tölvu Ómars. Sig-
rún hafði aldrei séð það áður og
trúði því varla þegar lögreglan sagði
henni frá því sem hún hafði fundið.
„Ég fékk algjört sjokk. Ég skildi
ekki hvað Ómar hafði verið að
hugsa. Ég átti ekki orð. Ekki eitt ein-
asta orð. Ég fékk illt í magann og
kastaði upp,“ segir Sigrún. Í langan
tíma eftir þennan dag var líf hennar
óbærilegt.
„Fleiri vikum og mánuðum eftir
að þetta gerðist grét ég mig í svefn.
Tilfinningarnar voru svo svakaleg-
ar. Þetta er búið að vera helvíti á
jörðu.“
Eftir strangar yfirheyrslur játaði
Ómar verknaðinn.
Vill aldrei sjá hann aftur
Ómar á að baki önnur kynferðisaf-
brot. Hann var tvítugur þegar hann
fékk tveggja og hálfs árs dóm fyr-
ir tvær nauðganir á Íslandi. Í báð-
um tilfellum notaði Ómar hníf til
að hóta og hræða fórnarlömb sín.
Fyrsta fórnarlamb hans var fjórtán
ára gömul stúlka. Hin stúlkan var
aðeins tólf ára og þótti sú nauðgun
sérlega hrottaleg. Þessu vissi Sig-
rún af en hún hélt að slíka hegð-
un myndi hún aldrei aftur sjá hjá
Ómari.
„Ég vissi að hann gerði þetta fyr-
ir þrjátíu árum á Íslandi. En það
eru þrjátíu ár síðan. Svo hefur ekk-
ert gerst í öll þessi ár og allt í einu
gerist þetta,“ segir Sigrún.
Í fyrstu grunaði lögreglu að
Ómar tengdist öðrum kynferðis-
afbrotamálum í Noregi. Eftir nán-
ari rannsókn kom í ljós að svo var
ekki.
Sigrún hefur ekki talað við Ómar
frá því að hann var handtekinn.
„Hann vill ekkert við mig tala,
vill ekki sjá mig eða í mér heyra.
Ég hef hvorki talað við Ómar né
séð síðan 14. mars í fyrra. Og ég vil
aldrei sjá hann. Ekki eftir það sem
hann gerði.“
Eitthvað klikkaði í hausnum
Ómar var upphaflega dæmdur í
þriggja ára og níu mánaða fangelsi.
Þegar málinu var áfrýjað var dóm-
urinn þyngdur í fjögur og hálft ár.
Ómar var fyrst vistaður í fangelsi í
Jæren í Suðvestur-Noregi en er nú í
fangelsi í Bergen. Þar er hann í sér-
stöku prógrammi fyrir kynferðisaf-
brotamenn.
„Þar fær hann hjálp til að bæta
sig og hætta með þessar „vondu
hugsanir“ eins og hann segir sjálf-
ur,“ segir Sigrún. Börn þeirra hjóna
tala við föður sinn vikulega.
„Dóttir mín er pabbastelpa og
hefur alltaf verið. Hún heimsækir
hann í fangelsið og kaupir handa
honum hluti og hann hringir í hana
einu sinni til tvisvar í viku. Sonur
minn hefur ekki mikið samband
við pabba sinn. Hann talar við
hann í síma einu sinni í viku.
Þau eru búin að spyrja Ómar af
hverju hann gerði þetta. „Ég veit
það ekki,“ segir hann. „Það bara
klikkaði eitthvað í hausnum á mér.“
Það er hans afsökun.“
Getur ekki komið til Íslands
Sigrúnu reyndist mjög erfitt að búa
áfram í Stavanger eftir að Ómar
var handtekinn og flutti fljótlega í
burtu. Fjallað var um Sirevågs-mál-
ið, eins og mál Ómars var kallað, í
öllum helstu fjölmiðlum Noregs í
dágóðan tíma.
„Það var mjög erfitt fyrir mig að
tækla þetta. Einn daginn hugsaði
ég með mér að ég gæti ekki meir
og flutti til Osló. Sem betur fer kom
ég mér í burtu því nú hef ég hafið
nýtt líf. Ég hef það mjög gott í Osló,
er búin að fá mjög fína íbúð og
það gengur mjög vel. Þetta er búið
að vera hroðalegt en lífið heldur
áfram,“ segir Sigrún. Hún segir allar
dyr opnar fyrir sér nema eina.
„Ég get ekki farið aftur til Ís-
lands. Það yrði of erfitt fyrir mig ef
einhver myndi spyrja um Ómar því
nú vita þetta allir á Íslandi.“
Sigrún hefur einnig lent í að-
kasti vegna greinar sem skrifuð var
í DV í nóvember þar sem fjallað var
um Ómar og árásina. Margir henn-
ar nánustu voru handvissir um að
hún hefði fengið greiðslu fyrir að
láta blaðið vita af málinu. Svo er
ekki og er þetta í fyrsta sinn sem
Sigrún tjáir sig við blaðið.
GRÉT SIG Í SVEFN
lIlJa KatRÍn GunnaRSdÓttIR
blaðamaður skrifar liljakatrin@dv.is
„Þau eru búin að spyrja
Ómar af hverju hann
gerði þetta. „Ég veit það
ekki,“ segir hann. „Það
bara klikkaði eitthvað í
hausnum á mér.““
HÉlT að ÓmaR myNdI dREpa SIG
tíu ára stúlkan sem Ómar réðst á í Jernbane-skóginum í Sirevåg í
lok febrúar í fyrra var þjökuð af hræðslu löngu eftir árásina. Móðir
stúlkunnar bar vitni í réttarhöldunum yfir Ómari og sagði dóttur sína
hafa talað mikið um hnífinn sem Ómar ógnaði henni með.
„Stúlkan okkar er upptekin af því að hann var með hníf. Hún hefur talað mikið
um hnífinn. Hún hefur spurt mig oft síðan árásin átti sér stað hvort hann hafi
ætlað að drepa hana,“ sagði mamman.
Hún sagði einnig frá að stúlkan hefði verið hrædd við að vera ein. Þegar
móðirin sótti póstinn var dóttirin alltaf upptekin af því hvert hún væri að fara.
Stúlkan þurfti líka alltaf að fullvissa sig um að útidyrahurðin væri læst.
„Sérstaklega rétt eftir árásina þurfti að fylgja henni hvert sem hún fór, og hún
var sérstaklega hrædd áður en árásarmaðurinn var handtekinn. Nú er hún
upptekin af því hvar maðurinn er, hvort hann er í fangelsi og hve lengi hann
þarf að dúsa þar.“
Við réttarhöldin var sýnt myndband af því þegar stúlkan var yfirheyrð.
„Ég var hrædd allan tímann. Ég var hrædd við að hann myndi stinga mig,“
sagði stúlkan meðal annars.
Mikið álag Mikið álag hefur
verið á Sigrúnu og hefur
hún meðal annars misst um
tuttugu kíló. Myndin er ekki
af henni. Mynd PhotoS.coM