Dagblaðið Vísir - DV - 11.09.2009, Side 25

Hver er maðurinn? „Ólafur Ingi
Skúlason.“
Hvað drífur þig áfram? „Fjölskyldan,
vinir og keppnisskapið.“
Það er nóg til af því? „Jebbs.“
Hvar ertu uppalinn? „Í Árbæ. Er
110% Árbæingur.“
Hver er uppáhaldsknattspyrnu-
maðurinn? „Patrick Viera.“
Kynntistu honum ekki þegar þú
varst hjá Arsenal? „Ég spilaði einn
leik með honum í deildarbikarnum
þegar hann var upp á sitt allra besta og
Arsenal ósigrandi. Ég var heppinn að
komast honum nær en margur annar
og lærði margt af honum.“
Ertu laus við meiðsli? „Já, algjörlega.“
Hver er uppáhaldsbíómyndin?
„Pulp Fiction eða Reservoir Dogs.
Tarantino er minn maður.“
Hvernig fannst þér nýja myndin
hans? „Á eftir að sjá hana. Hlakka
mikið til.“
Tekurðu sænskt í vörina? „Nei.“
Hvernig er að búa í Svíþjóð? „Mjög
gott. Við erum á mjög góðum stað.“
Hvernig var tilfinningin að sjá
boltann í netinu? „Fyrst trúði ég
þessu ekki. Hugsaði með mér að það
hlyti að vera eitthvað að. Ég gæti ekki
verið að skora og ég beið bara eftir því
að eitthvað væri að. En svo kom ekkert
og tilfinningin var mjög sæt.“
Ef ekki fótbolti, hvað þá? „Skóli og
handbolti.“
Varstu góður í handbolta? „Nei.“
Eru menn rassskelltir eftir fyrsta
markið? „Nei. Pyntingakóngurinn
Hermann Hreiðarsson var ekki með
þannig að ég þakkaði guði fyrir það.“
Er eitthvað sem þú vilt segja við
unga knattspyrnuiðkendur? „Að
æfa eins og þeir geta. Það er allt hægt í
þessu. Ef ég get fengið borgað fyrir að
spila fótbolta þá getur það hver sem er.“
Á Ólafur JÓhannesson að halda Áfram sem landsliðsþJÁlfari?
„Já, mér finnst hann hafa staðið sig
mjög vel. Eigum við betri landsliðs-
þjálfara? Það er spurningin. Mér finnst
hann góður.“
ViKToríA ruT SmárAdóTTir
30 ÁRA NEMI
„Já, mér finnst það. Hann hefur verið
að gera góða hluti og mér finnst hann
hafa staðið sig vel.“
JEnný JEnSdóTTir
58 ÁRA FÉlAgSlIðI
„Já, ég held að hann sé ekkert verri en
aðrir.“
Sigríður KriSTJánSdóTTir
47 ÁRA SkRIFSToFuMAðuR
„Ég hef enga skoðun á því svo sem.
Þeir hafa allir orðið að hætta. Það þarf
ekki mikið til að óánægja verði.“
ólAfur SigurðSSon
70 ÁRA EFTIRlAuNAÞEgI
Dómstóll götunnar
ólAfur ingi SKúlASon,
leikmaður Helsingborgar í sænsku
úrvalsdeildinni, skoraði sitt fyrsta
landsliðsmark gegn georgíu. Hann
átti stjörnuleik og er maður dagsins.
TaranTino er
minn maður
„Já, hann hefur staðið sig vel og hann
er sérstaklega skemmtilegur karakter.
Hann er sniðugur að sjá út hverjir eiga
saman og hverjir ekki.“
fríður ÞorVAldSdóTTir
58 ÁRA SJúkRAlIðI
maður Dagsins
Þegar ég var lítill léku krakkar sér
gjarnan í götunni hérna í Þingholt-
unum, fóru í brennó eða parís eða
aðra leiki sem þóttu viðeigandi. Nú
er orðið ansi langt síðan maður hef-
ur séð börn hér að leik. Ef til vill eru
þau öll inni í tölvuleikjum, en það
getur þó verið að umferðin hafi átt
sinn þátt í að hrekja þau í burtu. Fyr-
ir rúmum þremur áratugum gerðist
það endrum og eins að krakkarn-
ir þurftu að rýma götuna þegar bíll
átti leið hjá. Undanfarið hefur verið
hér stöðug umferð.
Því hefur það komið á óvart hvað
bílum í götunni hefur fækkað mikið.
Árum saman hefur verið vonlaust að
fá stæði hérna, en nú er rúmt á milli
bíla. Það þarf kannski ekki að koma
svo mikið á óvart. Skuldirnar hrann-
ast upp og bensínið fer hækkandi
og því hlýtur fólk að vera að huga að
því að losa sig við bíl númer tvö og
þrjú. Og kannski kominn tími til.
lopinn teygður
Önnur hver manneskja, og þá kon-
ur sérstaklega, virðist ganga um í
lopapeysu þessa dagana. Lengi vel
var lopapeysan nokkurs konar tákn
sveitamennskunnar. Þær voru eftir-
sóttar af útlendingum en Íslending-
ar, sem helst af öllu vilja teljast stór-
borgarbúar, sáust sjaldan í þeim.
Við fórum flatt á því að reyna að
leika eftir brellur stórþjóða, og því
er þetta kannski eðlileg staðfesting á
eigin menningararfi. Eða kannski er
ástæðan fyrir því að fólk sækir í lop-
ann einfaldlega sú sama og þegar
fólk gerði það upprunalega. Heima-
prjónaðar peysur eru ódýrari en
keyptar út úr búð, og prjónaskapur-
inn er þar að auki ódýrt og nytsam-
legt tómstundagaman á köldum
kreppukvöldum. Hver sem ástæð-
an er hefur salan á lopa að minnsta
kosti fjórfaldast á undanförnum
mánuðum.
Í september hefst nám við Há-
skóla Íslands eins og í öðrum skól-
um. Það kemur lítið á óvart að nem-
endum skuli fjölga til muna nú
þegar litla vinnu er að fá. En það er
ekki aðeins fjölgun nemenda sem
er til marks um breytta tíma, heldur
einnig hvað þeir kjósa að læra.
Enn eru ekki komnar inn end-
anlegar tölur fyrir veturinn, en svo
virðist sem fjölgunin sé einna mest
í hugvísindagreinunum, meðan
mikið brottfall hefur orðið í við-
skiptafræði. Þetta þarf heldur ekki
að koma á óvart. Fólk sem snýr aftur
í skóla eða fer í nám þar sem ann-
að er ekki boði er ef til vill líklegra
til að velja „skemmtileg“ fög eins
og sagnfræði, bókmenntafræði og
heimspeki. Einnig getur verið að
fólk vilji forðast stærðfræðina og
leiti þess vegna á náðir hinna svo-
nefndu „kjaftafaga“, sem er hugtak
sem ég veit ekki til þess að sé til ann-
ars staðar en í íslensku máli.
Kjaftafög og önnur
Hugmyndin um „kjaftafög“ lýs-
ir ákveðnu viðhorfi til hugvísinda.
Það gefur til kynna að hugvísindi
séu minna mikilvæg en þau fög sem
hingað til hafa þótt praktísk. Hug-
vísindafólk fer ekki að vinna í bönk-
um, í besta falli eru þau ávísun á
kennsludjobb. Þetta viðhorf er sér-
staklega áberandi á jaðarsvæðum,
svo sem á Álandseyjum eða í Norð-
ur-Noregi. Það er litið niður á það
að læra þekkingarinnar vegna og
iðulega spurt: „Og hvað ætlarðu að
gera við það?“ Svarið er oft eitthvað
á þessa leið: „Ég er bara að gera
þetta fyrir sjálfan mig.“ Eins og allt
annað nám sé í raun gert fyrir aðra.
Nú virðist hins vegar sem kjafta-
fögin séu að hljóta uppreisn æru.
Enginn getur lengur sagt til um hvað
sé praktískt og hvað ekki. Fög sem
áður þóttu ávísun á vel launuð störf,
svo sem viðskiptafræði, arkitektúr
og verkfræði, eru það ekki lengur.
Kennslustörfin eru hins vegar mun
eftirsóttari en þau voru. Því getur
vel verið að ungt fólk sem áður sog-
aðist inn í bankakerfið kjósi nú frek-
ar að læra það sem það raunveru-
lega hefur áhuga á.
Ef til vill munu sumir telja þetta
óheppilega þróun fyrir hagvöxtinn.
En af fenginni reynslu má vel vera að
þjóðfélag fótgangandi lopapeysu-
klæddra bókmenntafræðinga fari
betur með verðmæti sín en þjóðfé-
lag hagvaxtarpostulanna gerði.
Lopinn og landið
mynDin
Stendur upp úr lúpínan er á undanhaldi þessa dagana. Rakel Ósk Sigurðardóttir ljósmyndari tók þó eftir einni sem sannarlega stóð upp úr, umkringd visnandi tegundar-
systrum sínum, þar sem Rakel gekk á úlfarsfellið. mynd rAKEl óSK SigurðArdóTTir
kjallari
umræða 11. september 2009 föstudagur 25
VAlur
gunnArSSon
rithöfundur skrifar
„Fög sem áður
þóttu ávísun á vel
launuð störf eru
það ekki lengur.“