Dagblaðið Vísir - DV - 05.11.2010, Blaðsíða 33

ar ég hætti í Kastljósi að þá væru kom-
in tímamót á ýmsum vígstöðum. Með-
al annars á milli okkar. Ég held að það
hafi verið eina og besta leiðin. Við vor-
um bæði sátt við að gera þeta svona. En
ég var ástfangin af honum.“ Hún ræskir
sig. „Við höfðum til mjög skemmtilegra
þátta í fari hvort annars og það er eitt-
hvað sem er enn til staðar. Við kunnum
alveg að meta hvort annað og höfum
sameiginlegan húmor. Það er erfitt að
lýsa því en það er ákveðinn broddur í
okkur báðum. Ég held að við séum
bæði pínu pönkarar inni í okkar sem
er skemmtilegt. Sem betur fer lifir það
áfram, því við erum enn í samskiptum
þar sem við eigum alltaf slatta í börn-
um hvort annars.“
Flókið að skilja barnshafandi
Sigmari kynntist hún þegar hún var
barnshafandi að Kötlu, tveimur mán-
uðum eftir að hún sleit sambúð við
barnsföður sinn. Bæði hafa þau komið
fram í fjölmiðlum og lýst þeirri reynslu,
en Sigmar var með henni í fæðingunni
og stóð þétt við bakið á henni allt þar
til hún ákvað að fara til Noregs. „Ég er
mjög pirrandi raunsæ og trúi hvorki á
tilviljanir, æðri mátt eða annað slíkt, því
miður, en það er eitt sem ég er algjör-
lega sannfærð um, ef ég mæti mótlæti
kemur eitthvað gott og betra í staðinn,
jafnvel þótt ég þurfi að bíða aðeins eftir
því. Þetta hefur alltaf gerst hjá mér og
ég held að þetta sé lögmál. Ef eitthvað
fokk kemur upp er það góðs viti.“
Aðspurð hvort hún taki þá fagnandi
á móti vandamálum segir hún: „Ég segi
það nú ekki. En ef ég lít til baka þá hefur
þetta alltaf gerst þegar ég fer í gegnum
erfiðustu tímabil lífsins. Eins og þeg-
ar ég ákvað að hætta í sambandi þeg-
ar ég var ólétt. Það var mjög flókið. En
ég ákvað bara einn daginn að ég ætlaði
ekki að búa með barnsföður mínum og
efaðist aldrei um að sú ákvörðun væri
rétt. En auðvitað voru það ákveðin von-
brigði að komast að því þegar ég gekk
með mitt fyrsta barn að ég hafði tekið
ranga ákvörðun. En ég varð að standa
með sjálfri mér.“
Grét í níu mánuði
Því miður er það svo að allt of marg-
ir festast í slæmum samböndum. En
ekki Þóra. Hún stendur með sjálfri sér
og heldur alltaf áfram að leita ham-
ingjunnar. Sterk tengsl við fjölskylduna
hjálpa henni að taka ákvarðanir sem
þessar. „Ekki bara systur mínar heldur
líka frænkur mínar og bara fjölskyldan
öll, það má ekki gleyma pabba og öll-
um sem kasta öllu frá sér um leið og
eitthvað kemur upp á, bruna á stað-
inn og díla við það með ráðum og dáð.
Þetta gerum við öll.
Æ, er ekki alltaf leiðinlegt að hætta
með manni? Ég held það. Auðvitað var
það aðeins erfiðara þegar ég var ólétt
en okkur varð fljótt ljóst að við ætluð-
um ekki að vera saman til æviloka og
þá var eins gott að ljúka þessu.“
Auk þess að hætta með kærastan-
um komin tvo eða þrjá mánuði á leið
reyndist meðgangan Þóru erfið. „Mér
fannst ógeðslega leiðinlegt að vera
ólétt. Allt sem gerðist eftir að barn-
ið fæddist var yndislegt en ég myndi
frekar afplána vist á Kvíabryggju en
að verða ólétt aftur,“ segir hún og hlær.
„Fólk heldur oft að ég sé sterk og kúl en
ég var algjör grenjuskjóða á meðan ég
gekk með Kötlu. Ég grenjaði alla með-
gönguna. Enda held ég að það sé alveg
hægt að finna auðveldari aðstæður en
þær sem ég var í.“
Ástin veldur óöryggi
Þjónninn færir henni kaffi og kon-
fekt. Katla horfir löngunaraugum á
girnilega súkkulaðimolana og móðir
hennar býður henni að gjöra svo vel.
„Þú mátt smakka.“ „Hvað er þetta?“
spyr Katla. „Þetta er konfekt.“ „Hvað
er þetta?“ spyr Katla aftur og bendir á
einn molann. „Smakkaðu bara.“ „En
hvað er þetta?“ spyr hún og bendir á
annan mola. „Örugglega eitthvað gott,“
segir Þóra. Katla vandar valið og velur
hvítan súkkulaðimola. Eftir einn bita
missir hún áhugann. Molinn reyndist
ekki eins góður og hann var girnilegur.
Allavega ekki í huga Kötlu. Hún bein-
ir athygli sinni að mjólkinni en miss-
ir áhugann á henni líka þegar móðir
hennar segir að þetta sé kaffimjólk og
dregur sódavatnsflösku upp úr tösku
móður sinnar og sýpur á henni.
Þóra snýr sér síðan aftur að blaða-
manni og ræðir almennt um ástina
sem hefur oftar en ekki hitt hana í
hjartastað. Eins og áður sagði var hún
í leikskóla þegar hún varð fyrst ást-
fangin. „Ég meina ástfangin og ást-
fangin. Ég veit það ekki. Ég hef þúsund
sinnum orðið ástfangin en misalvar-
lega og það voru stórar og litlar krísur
í kringum það. Yfirleitt upplifi ég það
þá hvað ég er óörugg með mig. Þeg-
ar mig langar til að einhverjum líki vel
við mig, hvað þá að hann verði skotin
í mér, er ég ansi fljót að sjá alla mína
veiku hlekki og bresti.“ Kvölin og pín-
an sem fylgir ástinni er samt ekki eins
slæm núna og áður. „Ég hef ósköp litlar
áhyggjur af þessu í dag. Ég er enn mjög
meðvituð um alla mína galla en ólíkt
því sem áður var þegar ég var ungling-
ur þá er ég líka mjög meðvituð um all-
ar mína sterku hliðar. Ég veit núna að
það er allt í lagi að ég sé ekki skipulagð-
asta manneskja í heiminum og að það
er allt í lagi þótt ég sé skapstór og fljót-
fær. Af því að oft eru gallarnir mínir líka
mínir stærstu kostir.“
Einfaldara líf
Karlmenn veita Þóru ekki öryggi. „Ég
á bæði sterkar vinkonur og sterkar
systur.“ Um leið og hún sleppir orðinu
hringir síminn. „Hringir ein þeirra.
Best að skella á hana,“ segir hún hlæj-
andi, enda ekki í aðstöðu til að taka
símann núna. „Ég þarf ekki að eiga
kærasta til þess að upplifa mig ör-
ugga. Ég þarf ekki heldur að skríða
upp í rúm til mömmu og pabba. Ég
veit bara að þetta reddast einhvern
veginn. Ég verð líka seint sökuð um
að vera öryggisfíkill en sem betur fer
hef ég þroskast með aldrinum og er
löngu hætt að vera spennufíkill.“ Hún
hlær. „Sem betur fer. Ég er sátt við mitt
líf í dag. Mér þykja það forréttindi að
fá að vera ein með dóttur minni. Við
mæðgurnar lifum algjöru dúkkulísu-
lífi. Líf mitt hefur einfaldast um mörg
hundruð prósent. Ég er ekki ástfangin
í dag og mér finnst það gott. Stundum
er gott að einfalda líf sitt. Í geðorðun-
um tíu stendur: „Flæktu ekki líf þitt
um of.“ Ég er bara að reyna að fylgja
því. Það kom svo margt í staðinn fyrir
það sem ég hélt að yrði erfitt að snúa
baki við og fara frá og eitthvað sem ég
hafði ekki reiknað með. Þannig að ég
get sagt það í fullri einlægni að ég er
mjög sátt við þær ákvarðanir sem ég
hef tekið.“
Spennandi tækifæri
„Kannski var ég pínulítið brotin þeg-
ar ég fór út til Noregs en ég held að
það hafi ekki enst nema í þrjá daga. Ég
grenjaði dálítið yfir þessu og hugsaði
að þetta andskotans fokkings Ríkis-
sjónvarp mætti fara til fjandans. Innst
inni var ég samt glöð því mig hafði
lengi langað til að hætta í Kastljósinu,
því þetta var erfitt og krefjandi starf.
föstudagur 5. nóvember 2010 viðtal 33
„Ég hÉlt að
Ég væri dáin“
framhald á
næstu síðu
Varð Fyrir Vörubíl Þegar Þóra lenti undir vörubíln-
um hugsaði hún bara: „Guð minn góður, núna á Katla enga
mömmu lengur.“ Hún var skelfilega hrædd og eitt andartak
hélt hún að hún væri dáin. mynd SiGtryGGur ari
Mér finnst eiginlega allt glatað sem ég geri. Þannig að mér leið eiginlega alltaf illa
eftir útsendingu og mér leið eiginlega alltaf illa
eftir að hafa séð sjálfa mig á skjánum.