Dagblaðið Vísir - DV - 11.03.2011, Síða 21

Fréttir | 21Helgarblað 11.–13. mars 2011
Karlotta Lind Skúladóttir lenti fyrst í
einelti í Melaskóla þar sem hún var
útskúfuð frá þriðja bekk og út þann
sjöunda. Hún fór síðan í gagnfræða-
skólann í Hagaskóla þar sem hún náði
sér á strik og eignaðist vini. Hennar
leið var að herða sig upp og sýna af
sér hörku. Í lok áttunda bekkjar flutti
Karlotta enn á ný og þá til Hveragerðis
þar sem hún stundaði nám við grunn-
skólann. Eftir eineltið í Melaskóla var
hún feimin og óörugg en þegar hún
varð aftur fyrir aðkasti náði reiðin tök-
um á henni. Enn í dag upplifir hún
djúpa skömm út af eineltinu.
Aftur á botninn
Karlotta ólst upp í Vesturbænum, var í
Melaskóla og Hagaskóla, en flutti síð-
an til Hveragerðis eftir 8. bekk. „Mér
leið eins og ég væri að fara úr gagn-
fræðaskóla aftur í barnaskóla. Ég var
vandræðaunglingur og passaði ekki
í hópinn. Ég eignaðist vini í vand-
ræðabekknum og bað um að ég yrði
flutt í hann því mér leið illa þegar ég
fór í tíma. Krakkarnir horfðu á mig og
settu upp svip.
Kannski var ég feimin eftir einelt-
ið í Melaskóla. Þar var ég aldrei tekin
inn í hópinn og var alltaf ein. Kannski
áttuðu krakkarnir sig ekki á því en það
vildi aldrei neinn leika við mig. Það
var þannig frá þriðja bekk og upp í
sjötta bekk.“
Í Hagaskóla var ég búin að byggja
mig aðeins upp aftur og komin með
fínan front. En þegar ég lenti í því í
tölvutíma í Grunnskólanum í Hvera-
gerði að það var búið að taka mynd af
mér og setja andlitið á mér á annan
líkama fór ég beint á botninn aftur til-
finningalega. Kennarinn gerði lítið úr
þessu og sagði mér að láta ekki svona.
Viðbrögðin voru alltaf þannig. Ekki
það, sumir kennarar voru mjög fínir.
En það var aldrei tekið á þessu.“
Uppnefnd karlrotta
Hún man alltaf eftir óttanum sem hún
upplifði á hverjum morgni. „Rödd í
hausnum á mér spurði: Hvað gerist
í dag? Ég vissi aldrei á hverju ég ætti
von. Krakkarnir gerðu grín að föt-
unum sem ég klæddist því foreldr-
ar mínir voru ekkert mjög efnaðir.
Mér var strítt af því að ég var öðruvísi.
Ég var alveg þybbin, ég á það alveg,
en mér finnst samt algjör óþarfi að
krakkar stríði mér á því. Ég var kölluð
karl, karlrotta, kar, baðkar og svo þetta
týpíska, göltur og allt þetta. Þetta er
frekar ljótt.“
Lagði önnur börn í einelti
Reiði var hennar vörn. „Ég lét eins og
nagli. Ég byrjaði að reykja og eftir á
að hyggja var það eina leiðin til þess
að eignast einhverja vini þarna. Síð-
an sneri ég vörn í sókn og veit til þess
að krakkar voru hræddir við mig. Ég
held að þetta verði svona vítahringur.
Krakkar sem lenda í einelti fara í vörn,
setja upp þessa brynju og eru leiðin-
legir við aðra til að losna undan þessu
sjálf. Ég man alveg eftir tilfellum þar
sem ég var leiðinleg við aðra krakka
og það nagar mig í dag.
Ég hitti reglulega strák sem ég var
leiðinleg við þegar ég var yngri, ég tók
af honum strætómiða, klink og snúða
og alls konar. Hann lætur alltaf eins
og það sé ekkert að. Mig langar oft að
segja fyrirgefðu og mun pottþétt gera
það.
Ég man líka eftir öðru skipti þar
sem við hópuðumst þrjár eða fjórar
vinkonur fyrir framan stelpu og slóg-
um hana utan undir. Mér líður hræði-
lega illa yfir því.“
Neitaði að mæta
Hún ætlaði að gera allt sem í henn-
ar valdi stóð til þess lenda ekki aftur
í þessu sjálf. „Ég ætlaði ekki að verða
aftur fyrir einelti og þess vegna neitaði
ég að fara í skólann. Ég ætlaði ekki að
fara þangað til að lenda í þessu ein-
elti. Þannig að þetta varð barnavernd-
armál og félagsþjónustan greip inn í.
Enn í dag er ég að reyna að ná sjálfs-
traustinu almennilega upp.
Það var svo mikil skömm í mér
að ég vildi ekki segja frá því af hverju
ég neitaði að fara í skólann. Ég vildi
ekki að mamma þyrfti að skamm-
ast sín fyrir mig. Ég skammaðist mín
svo mikið yfir þessu sjálf. Þannig að
þetta var mjög erfitt. Greyið mamma,
skildi ekkert í þessu. Ég öskraði bara á
hana og þessa konu frá féló þegar þær
reyndu að senda mig í skólann.
Mér leið mjög illa og líður enn illa
yfir þessu. Ég er mjög fljót að fara aftur
inn í skelina þegar einhver segir eitt-
hvað við mig. Þetta er rosalega leið-
inlegt, því núna er ég með einhvern
front sem ég á erfitt með að brjóta, þó
að ég sé að gera það núna.
En þrátt fyrir allt held ég að þetta
hafi gert mig að manneskjunni sem
ég er í dag. Í dag á ég mína vini og lífið
hefur breyst til hins betra.“
n Lagði í einelti til að losna sjálf
Var kölluð
karlrotta
„Síðan sneri ég
vörn í sókn og veit
til þess að krakkar voru
hræddir við mig.
Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir
blaðamaður skrifar ingibjorg@dv.is
n Sonurinn lagði aðra í einelti í sex ár n Reyndi allt til að ná til hans n Var við
það að bugast n :Þjökuð af sektarkennd n „Sonur minn er ekkert skrímsli“
n Skilur ekki af hverju hann gerði þetta n „Það vill enginn vera vondur“
„Ég var að reyna að vera aðalgæ-
inn fyrir strákana. Þeim fannst
þetta flott,“ segir Garðar Ingi Guð-
mundsson, 14 ára drengur sem
lagði bekkjarfélaga sína í einelti í
fyrstu bekkjum grunnskóla. „Það
var mjög heimskulegt að gera þetta
og ég fékk ekkert út úr þessu.“
Villingur með strákapör
Strax í fyrsta bekk var hann villingur
sem ekki vildi læra og framdi ýmis
strákapör. Lengi vel vissi hann ekki
hvað hann var að gera. Það var ekki
fyrr en seinna sem hann áttaði sig
á því hvaða áhrif framkoma hans
hafði á aðra.
Í fjórða bekk voru þeir félagarn-
ir alltaf að stríða krökkum sem voru
vinafáir en Garðar Ingi kann eng-
in svör við því af hverju hann gerði
þetta, ekki nema þau að hann vildi
ganga í augun á hinum strákunum.
„Ég veit ekki hvort mér leið eitt-
hvað illa en ég man samt að þetta
byrjaði fyrir alvöru á sama tíma og
pabbi var að giftast fósturmömmu
minni, sem ég fílaði ekkert á þeim
tíma. Hjá okkur mömmu var samt
ekkert að.“
Gleymir aldrei svipnum
Hann segir frá strák sem var lagður
í mikið einelti og laminn reglulega.
„Ég held að ég hafi einu sinni tekið
þátt í að lemja hann en annars not-
aði ég frekar andlegt ofbeldi.“
Í sjötta bekk varð ástandið veru-
lega slæmt, segir hann, einkunn-
irnar hröpuðu og ný stelpa kom í
skólann sem hann beitti alvarlegu
einelti. „Við strákarnir gerðum grín
að henni, notuðum orð sem særðu
hana. Í fyrstu vissi ég ekki hvað ég
var að gera og mér leið ekki illa á
meðan ég var að gera það, því þá
snerist þetta bara um að vera flott-
ur og reyna að vera aðalgæinn. Ég
var ekkert að pæla í öðrum. En ég
gleymi því aldrei þegar ég áttaði
mig. Þá var þessi stelpa alveg nið-
urbrotin og grét í skólanum. Ég sá
hvað hún var leið og fékk sting í
hjartað. Allt í einu áttaði ég mig á
því hvað ég hafði gert og hætti því.
Mér fannst þetta of mikið. Um leið
fór mér að líða illa með þetta.
Samt hafði ég farið margoft til
skólastjórans og rætt við foreldra
hennar en það var ekki fyrr en ég sá
hana brotna niður að ég gerði mér
grein fyrir þessu. Bæði mamma og
skólinn reyndu allt til þess að hjálpa
mér en ég held að það hefði ekki
verið hægt. Ég hafði ekki þroska til
að skilja hvað ég var að gera.“
Baðst afsökunar
Í kjölfarið baðst Garðar Ingi afsökun-
ar á framferði sínu. „Bæði hana og alla
aðra sem ég gerði grín að. Ég marg-
baðst fyrirgefningar. Mér fannst það
erfitt en það var þess virði.“
Flestir tóku afsökunarbeiðninni
vel. „Ég sé gríðarlega eftir þessu,“ seg-
ir hann og hikar: „Mjög mikið. Það er
miklu betra að vera þessi rólegi gaur
og mér finnst að það ætti enginn að
stríða. Ég sé mest eftir því hvað við
gerðum mikið grín að þessari stelpu.
Við stríddum henni á því hvernig
hún leit út, hvernig hún klæddi sig og
hvernig hún var. Við ákváðum að taka
hana fyrir af því að hún var ný og okk-
ur fannst hún eitthvað asnaleg. Stund-
um reyndi hún að svara fyrir sig, eins
og pabbi hennar sagði henni að gera,
en það varð alltaf til þess að við brugð-
umst við af alefli og við vorum miklu
sterkari en hún. En þótt ég hefði hætt
héldu aðrir áfram að leggja hana í
einelti þannig að hún flutti úr bæn-
um. Við vorum hópur af strákum sem
gerðum þetta saman. Sumir strákar
eru enn að stríða og halda að þeir séu
svalir.“
Reynir að hjálpa
Að endingu flutti Garðar Ingi úr bæn-
um og til föður síns þar sem hann vildi
nýtt upphaf. „Ég fór í annan skóla og
ákvað að byrja upp á nýtt þar. Þar náði
ég einkunnunum upp og kom mikið
rólegri til baka eftir veturinn. Þegar ég
kom aftur sáu kennararnir allt annan
nemanda. Ég hef ekki lagt neinn í ein-
elti síðan. Þetta er miklu betra og ég
ætla að klára skólann hér.
En ég verð samt að viðurkenna að
ég er með svakalegt skap og get alveg
brjálast ef það er eitthvað að bögga
mig. Ég reyni samt að hemja mig.“
Kennararnir segja Garðar Inga
alltaf hafa verið leiðtogann í hópnum
þannig að þeir hafa reynt að fá hann til
þess að hjálpa þeim sem verða undir.
Sjálfur lítur hann ekki á sig sem leið-
toga. „Um leið og ég hætti að stríða
þessum strák sem ég talaði um áðan
hættu hinir því líka. Kennarinn sagði
að fullt af krökkum liti upp til mín
en ég skil það ekki því ég er enn með
krökkum í bekk sem ég gerði grín að
á sínum tíma. En það er allt breytt. Ég
er skemmtilegur við alla núna. Ég hef
þroskast og skil þetta loksins.“
Ekkert töff við einelti
Eftir að hann áttaði sig var ekki erfitt
að hætta. „Ég vildi ekki halda þessu
áfram. Það er tilgangslaust að leggja
aðra í einelti. Þú færð ekkert út úr því.
Þú verður bara hataður af fólkinu í
kringum þig. Ef einhver heldur að það
sé hægt að verða töff á því að leggja
aðra í einelti er það misskilningur. Það
er alls ekkert svalt. Ég fékk miklu meira
diss á mig á meðan ég lagði aðra í ein-
elti en eftir að ég hætti því. Stelpurnar
fíluðu mig til dæmis ekki því þær vissu
að ég gat verið leiðinlegur við þær eða
vinkonur þeirra.
Ef einhver er einmana í skólanum
er eðlilegra að leyfa honum að komast
í hópinn og reyna að kynnast honum
en að útskúfa honum fyrir að vera sér-
stakur,“ segir hann og bætir því við að
það eigi líka við um það þegar krakk-
ar komi nýir inn í skólann. Hann tekur
aftur dæmi af sama stráknum. „Það er
nefnilega merkilegt að hann var svolít-
ið sérstakur en um leið og við ákváð-
um að bjóða honum að vera með okk-
ur og kynnast honum varð hann bara
venjulegur.“
Óttast afleiðingarnar
Að lokum segir hann að það sé erfitt
að segja frá þessu. „Ástæðan fyrir því
að ég geri það er sú að mig langar til
þess að krakkar átti sig á því hvað þetta
er heimskulegt. Það á enginn að gera
þetta. Ég vil að það átti sig allir á því
að einelti hefur afleiðingar. Fólk hefur
framið sjálfsmorð eftir einelti. Því vildi
ég biðja fórnarlömb mín fyrirgefning-
ar og veita þeim fullvissu um að ég
myndi ekki gera þetta aftur. Ég vil ekki
sitja uppi með það að einhver fremji
sjálfsmorð vegna mín. Ég gæti ekki
lifað með því og veit að það gæti það
enginn, þannig að það ætti enginn að
gera þetta.“
„Ég sá hvað hún var leið
og fékk sting í hjartað“
14 ára strákur lagði bekkjarfélaga í einelti:
„Ég vil ekki sitja uppi
með það að einhver
fremji sjálfsmorð vegna mín.
Drengurinn sér mest eftir eineltinu sem
hann beitti bekkjarsystur sína.
Karlotta Lind
Reiði var hennar
vörn.