Dagblaðið Vísir - DV - 11.03.2011, Síða 44

44 | Fókus 11.–13. mars 2011 Helgarblað
Hvað ertu að gera?
mælir með...
mælir ekki með...
LEIKVERK
Allir synir
mínir
„Þjóðleikhúsið má
vera stolt af þessari
sýningu. Hún er því og
öllum sem að henni
koma til sóma. Nú er
áhorfenda að sýna að þeir kunni gott að
meta.“ - Jón Viðar Jónsson
KVIKMYND
The Rite
„Myndin hefur hæga
en vel útfærða
uppbyggingu, missir
sig ekki í tilgerðarleg-
um bregðisenum, fínt
leikstýrt, ágætlega leikin og á sæmilega
óhugguleg augnablik.“ - Erpur Eyvindarson
LEIKVERK
Ballið á Bessastöðum
„Sem bókmenntaverk
er leikritið ekki nema
upp á svona tvær
stjörnur, ef þá það.
Sýningin slagar hins
vegar hátt í fjórar.“ -
Jón Viðar Jónsson
KVIKMYND
How Do You Know
„Fín mynd til að steingleyma.“ - Erpur
Eyvindarson
Bragi Valdimar Skúlason, textasnillingur
og meðlimur Baggalúts, er menningar-
snauður þessa dagana. Hann fer helst á
tónleika þegar hann sjálfur er að spila og
ætlar að taka því rólega um helgina.
Hvaða tónlist ertu að hlusta á
núna?
„Ég hlusta nú bara á það sem að mér er rétt.
Ég hef ekkert voðalega gaman af tónlist.
Ég hlusta bara á þá tónlist sem er í kringum
mig aðallega.“
Hefurðu farið á tónleika eða aðra
menningarviðburði nýlega?
„Ef ég fer á tónleika er það helst með
sjálfum mér. Svo hef ég eitthvað komið
við á mismenningarlegum viðburðum að
undanförnu.“
Hvaða tímarit eru í uppáhaldi og
hvers vegna?
„Ég verð nú bara að segja að hvorki tímarit
né blöð séu í einhverju sérstöku uppáhaldi.“
Hvað ætlar þú að gera um helgina?
„Ég er að spá í að gera bara ekki rassgat í
bala. Frekar einbeita mér að því að gera ekki
neitt.“
Hvaða bækur eru í uppáhaldi hjá þér
þessa dagana?
„Ég er voðalega menningarsnauður þessa
dagana. Það er nú alltaf einhver bók sem
maður grípur í en undanfarna daga hefur
ekki verið nein eftirminnileg.“
rassgat í bala
„Það má vel læra
lexí ur í leikhúsinu
því í leikverki eins
og Lé konungi er það
sammannlega kruf-
ið á mergjaðan máta
svo öllum er hollt að
horfa og meðtaka,“
segir Atli Rafn. Atli
leikur Játgeir, skil-
getinn son Glostur-
jarls sem leikinn er af Eggerti Þor-
leifssyni.
Á sviðinu vekur hann hroll sem
flækingur í myrkri og kulda. Hann
teygir líkamann og beygir í stöður
sem minna á betlara, jóga og þá sem
pynta líkamann öðrum til skemmt-
unar.
Atli Rafn leitaði heimilda og hug-
hrifa í götufólki og safnaði mynd-
um af því í skissubók. Hann sýnir
blaðamanni skissubókina og flettir
í gegnum hana með honum. „Leik-
stjórinn Benedict Andrews sagði
við mig: Ég vil sjá ógeð. Í samein-
ingu fundum við þessa leið sem ég
fer á sviðinu. Ég hef alltaf getað gert
skrýtna hluti með líkamanum sem
ég fæ sjaldan tækifæri til að reyna á
sviði,“ segir hann meðan hann sýn-
ir blaðamanni myndir af buguðu
götufólki sem liggur brotið og hrakið
á götunum sem og
götufólki í Japan sem
gengur um vígreift
og vel búið. Einn
slíkra utangarðs-
manna reyndist jafn-
vel tískuhönnuðum
fyrirmynd. „Ég held
oft skissubók þegar
ég undirbý mig fyr-
ir hlutverk. Það er
ágætis aðferð til að skrásetja hughrif
og hugmyndir um tækni eða aðferð-
ir.“
Atli Rafn hóf undirbúning sinn
með því að lesa frumtexta Shake-
speares. Hann segir texta Játgeirs oft
æði furðulegan. „Þegar mér var boð-
ið hlutverkið las ég frumtexta Shake-
speares á ensku. Svo bý ég svo vel að
ég þekki Þórarin Eldjárn mjög vel og
fékk hann til að lauma að mér þýð-
ingunni jafnharðan. Það er nú margt
sem maður skilur ekki í þessu verki
því það er skrifað fyrir 400 árum og
heimsmyndin önnur.
Texti Játgeirs er á köflum mjög
skrýtinn og ég hugsaði með mér
hvað ég ætti eiginlega að gera við
þetta. En ég ákvað að leyfa textan-
um að liggja svolítið í kafi og fór að
búa mér til mynd af Játgeiri í hug-
anum án þó að ganga þó of langt í
því áður en leikstjórinn hafði mótað
sína leið.“

Að vera Shakespeare-leikari eða
ekki Shakespeare-leikari
Í dómi leikhúsrýnis DV er Atli sagð-
ur góður Shakespeare-leikari. Hefur
það einhverja þýðingu fyrir hann að
vera sagður góður slíkur?
„Nei, ekki mikla. Reyndar dái ég
Shakespeare, en fyrir mér er leikari
bara leikari. Að vera góður Shake-
speare-leikari er ekkert annað en
það að skilja og miðla gömlum ensk-
um texta og, jú, notfæra sér braginn
og því ekkert sérlega mikil upphefð í
sjálfu sér, því það hlýtur alltaf að vera
starf leikhússins að leggja skilning í
hlutina og miðla á ákveðinn hátt til
áhorfenda, hversu krefjandi sem
þeir eru.
Að vera metinn sem leikari þykir
mér gott, en ekki svo gott að mig
langi ekki að gera betur. Ég hef metn-
að til að skila afrakstri vinnu okkar til
áhorfenda og þá skiptir minna máli
með hvaða aðferð, Shakespeare „or
not“, en skilningur skiptir miklu máli
finnst mér og að það sé klárt hvað
verið er að segja áhorfandanum.
Atli Rafn sinnir leiklistinni af
innri þörf. Á einhverjum tímapunkti
í menntaskóla ákvað hann þó að
hann ætti að leggja eitthvað annað
fyrir sig en leiklist. Hann fann fyrir
togstreitu og varð hræddur um að
leggja of mikla áherslu á drauma-
starfið. Hann skráði sig því í íslensku
í eitt ár í Háskóla Íslands og hugsaði
jafnvel um að læra til dýralæknis.
„Ég var í innri togstreitu um hvort
ég gæti orðið leikari. Ég hræddist
að setja of mikinn fókus á að verða
leikari því það geta ekkert allir orð-
ið leikarar. En svo kom að því að ég
sættist ég við sjálfan mig og tók rétta
stefnu. Þá setti ég allan kraft í leik-
listina. Það var óumflýjanlegt því
þetta var það sem ég vildi gera. Ég
fékk stuðning frá fjölskyldu minni,
sérstaklega mömmu, og átti líka fé-
laga sem voru í leiklistarskólanum.“
Atli Rafn útkrifaðist frá Leiklistar-
skóla Íslands 1997 og var fjótlega
fastráðinn við Þjóðleikhúsið. Hann
hefur farið með ótrúlegan fjölda
hlutverka allt frá útskrift og hrein-
lega aldrei átt dauðan tíma á sviðinu.
Hann hefur líka starfað sjálfstætt
með Vesturporti, í Loftkastalanum
og með Hinu lifandi leikhúsi og leik-
ið í kvikmyndum. „Ég var heppinn
að fá strax starf sem leikari hjá Þjóð-
leikhúsinu. Ég var þrjú ár lausráðinn
og svo var mér boðinn samningur
sem ég þáði og var fastráðinn í tölu-
vert mörg ár. Ég lék eins og vindur-
inn sem ég held að hafi varið mjög
gott fyrir mig því ég er mjög sein-
þroska týpa og hef alltaf verið og
þurfti á reynslunni að halda,“ segir
hann og hlær. „Ég hef líka tekið mér
frí frá því að leika sem er gott.“
Heppinn að vera
seinþroska
En hvernig nær hann sífellt meiri
árangri í leikhúsinu? Hræðist hann
aldrei að staðna?
„Það hræðast það allir, hver sem
seinþroska
Heppinn að vera
Atli Rafn Sigurðsson fer með hlutverk Játgeirs í uppfærslu Þjóð-
leikhússins á Lé konungi og var tilnefndur til Menningarverðlauna
DV fyrir frammistöðuna. Í hlutverki Játgeirs túlkar hann á eftir-
minnilegan máta ferðalag einstaklings frá áhyggjuleysi til fullkom-
innar geðveiki og til þeirrar sýnar sem aðeins blasir við þeim brotna
frá botninum. Atli Rafn settist niður með Kristjönu Guðbrands-
dóttur og ræddi við hana um skírskotun verksins til Íslands í dag
og undirbúninginn fyrir hlutverkið.„Ríkið, þessi Lér,
sem heldur
öllu niðri þarf að víkja.
Hvort sem það heitir
einvaldur, alþingi eða
ríkisstjórn.
Ætlar ekki að gera