Dagblaðið Vísir - DV - 22.07.2011, Blaðsíða 42

42 | Lífsstíll 22.–24. júlí 2011 Helgarblað
V
ið sátum þrír þarna á
tröppunum, leikstjór-
inn, Hollendingurinn
og ég, og veltum því
fyrir okkur hvað skyldi
gera. Kassarnir lágu á götunni
og myndu halda áfram að liggja
þar þangað til einhver aðhefð-
ist eitthvað. Í stað þess að leysa
vandamálið ákváðum við eins
og sönnum Íslendingum sæmir
að rífast við Hollendinginn um
Icesave. Hann virtist að mestu
áhugalaus um málið og hélt af
stað til að sinna starfi sínu sem
kvikmyndatökumaður. Þá vor-
um við eftir tveir.
Leikstjórinn er Þorleifur Arn-
arsson, sem hefur búið af og til í
Montreal í tvö ár á meðan kær-
asta hans Anna Rún hefur verið í
listnámi við Concordia-háskóla.
Þorleifur sló í gegn með Rómeó
og Júlíu í St. Gallen í Sviss fyrir
nokkrum árum og hefur síðan
ferðast á milli Norður-Amer-
íku og starfa í Evrópu. Enginn
skortur er á leikstjórnarverk-
efnum, en eitthvað verr gengur
að hafa stjórn á flutningunum.
Morgunninn hefur farið í að
bera kassa út á götu svo hægt sé
að stafla þeim inn í flutningabíl.
Flutningabíllinn lætur þó á sér
standa.
Kvikmyndastjarna í
Hollywood
Þorleifur situr með iPhone í
hönd og sendir sms grimmt á
milli Eimskipafélagsins heima
og flutningafélaga í Kanada í
von um að koma í veg fyrir hið
óhjákvæmilega. Allt stefnir þó í
að við þurfum flytja alla kassana
aftur upp á þriðju hæð.
Við sitjum ennþá úti á
tröppunum og hugsum okk-
ar gang þegar Englendingur
á leið hjá með barnavagn og
byrjar að spjalla um þróunar-
kenningu Darwins. Áður en
að samræðurnar ná að þróast
í átt að Icesave beinist athygl-
in annað, því Atli Bollason er
mættur.
Atli þessi er best þekktur
heima sem hljómborðsleikari
Sprengjuhallarinnar, en hefur
nú tekist að verða nokkurs kon-
ar fígúra í neðanjarðarmenn-
ingu Montreal og ber tímarit
undir hendi með mynd af sjálf-
um sér því til stuðnings. Næst
er för hans heitið til Holly-
wood þar sem hann ætlar sér
að verða kvikmyndastjarna,
og hljóma slíkar fyrirætlanir
minna langsóttar úr munni
Atla en þær myndu gera frá
flestum öðrum.
At-Lee og Thor
Báðir hafa Íslendingarnir
aðlagað nöfn sín að enskri
tungu eins og innflytjenda er
siður. Þorleifur kallar sig Thor,
sem gengur betur í innfædda,
ekki síst nú þegar kvikmynd
um þrumuguðinn er í bíó-
húsum. Atli hefur hins vegar
haldið í upprunalega stafsetn-
ingu, en ber nafn sitt fram sem
At-Lee.
„Ertu nokkuð skyldur Cle-
ment Attlee?“ spyr Englending-
urinn, en sá Attlee var forsætis-
ráðherra Bretlands næst á eftir
Winston Churchill. Atli Bollason
neitar því og Englendingurinn
heldur af stað til þess að undir-
búa fyrirlestur við Concordia
þar sem hann hyggst mæla gegn
sköpunarsögunni.
Næstur á leið hjá Wales-
maður sem er á leið í prufu fyr-
ir bílaauglýsingu þar sem hann
á að leika forstjóra á frönsku og
hefur eytt helginni í stífar æf-
ingar. Við óskum honum góðs
gengis og leiðum hugann aftur
að kössunum.
Ítalskar mæður
Það er ágætt að eyða eftirmið-
degi úti á tröppunum og horfa
á hverfið ganga fram hjá, enda
ku þetta vera eitt helsta tóm-
stundargaman Montrealbúa.
Allar góðar stundir verða þó að
taka enda. Thor, eða Þorleifur
eins og við munum kalla hann
hér eftir, er nú búinn að gefast
upp á flutningamönnunum.
Því er ekkert að gera nema bera
kassana aftur upp.
„Það á eftir að þrífa ísskáp-
inn,“ öskrar ítölsk kona reiði-
lega af svölunum og virðist vera
húsráðandi. „Annaðhvort þríf-
ur þú hann eða þá að þú borgar
mér fyrir að gera það.“ Þorleifur
reynir stuttlega að útskýra fyrir
henni gang mála, en gefst fljót-
lega upp.
Sonur konunnar kemur brátt
og biðst afsökunar á hegðun
hennar, enda sé hún með alz-
heimer. Sonurinn nefnist Just-
in, sem er stytting á Ágústínus,
og er hann bæði í útliti og tals-
máta eins og statisti úr Sop-
ranos-þáttunum. Fjölskyldan á
nokkur hús í götunni sem þau
leigja út. Þorleifur forvitnaðist
eitt sinn um hvernig þau komust
inn í fasteignabransann. „Það er
ekkert mál að fá lán, svo lengi
sem maður fer ekki í gegnum
bankakerfið,“ segir Justin,
og Þorleifur ákveður að
spyrja ekki meira.
Þau búa þrjú saman á neðstu
hæðinni, móðir, sonur og fámál
dóttir. Justin á sér þann draum
að flytja hinum megin við göt-
una og segist ætla að hringja á
lögregluna ef mamma kemur í
heimsókn.
Þjófhræddir Ítalir
Við tökum til við að bera kass-
ana aftur upp á loft og Just-
in lætur sig hverfa þegar hann
sér hvert stefnir. Hann birtist
þó fljótlega aftur, reiðubúinn
til þess að hjálpa. Í stað þess að
leggja til krafta sína er hann með
uppástungu. Við getum geymt
kassana úti í garði hjá honum
um nóttina, og mun hundurinn
verða settur út í garð til að gæta
öryggis. Leikstjóranum finnst
þetta hljóma sem örugg lausn,
og Justin lætur sig hverfa á ný
þegar við byrjum að stafla köss-
unum undir stigapallinn.
Næst þegar hann birt-
ist erum við komnir langleið-
ina með verkið. Hann kemur
þó ekki tómhentur, því í þetta
sinn er hann með hreyfiskynj-
ara undir handleggnum sem
hann kemur fyrir í blómstur-
potti. Hann er þó enn ekki sann-
færður um öryggi búslóðarinn-
ar. “Það þarf að setja eitthvað
ofan á sem getur dottið svo að
það heyrist ef einhver reynir að
stela þessu,” segir hann og legg-
ur spýtur ofan á kassana.
Velski leikarinn kemur aftur
úr áheyrnarprufunni og segir að
í stað þess að leika forstjórann
hafi hann verið settur í að leika
föður stelpu sem er að kaupa
sér bíl, og allar æfingarnar því til
einskis. Hvernig fór kemur síð-
ar í ljós, en nú á hann sér þá ósk
heitasta að fá sér einn bjór áður
en eiginkonan og dóttirin koma
heim. Sú ósk fer fyrir lítið, því
áður en hann hefur sleppt orð-
inu sjást þær valsa upp götuna.
Við förum aftur upp og ber-
um það dót sem á ekki að fara
inn í gám út á götu, en það er
siður hér í borg að stilla óþarfa
innbúi upp utandyra þar sem
þeir sem eiga leið hjá geta hirt
það. Við erum ekki fyrr búnir að
setja hengirúm og sólstóla út á
gangstéttina en einhver kemur
og spyr hvort hann megi eiga þá.
Það sem á aldrei að gera við
eldhúshnífa
„Eruð þið brjálaðir?“ hrópar
Justin þegar hann sér eldhús-
hníf í gjafahrúgunni. „Hvað ef
einhver stingur einhvern með
honum og þín fingraför eru á
honum?“
Þorleifur neyðist til að játa að
hann hafi ekki hugsað svo langt.
Justin hefur hins vegar hugsað
fyrir öllu, og er nú með stóran
kassa af infrarauðun skynjurum
undir handleggnum.
„Ég á þrjá svona kassa,“ seg-
ir hann og fer að raða þeim í
kringum garðinn. „Eitt sinn
stökk hér maður yfir grindverk-
ið og lenti á járnstöng sem stakk
hann í gegnum fótinn svo hann
féll ofan á gaddavír sem ég hafði
komið fyrir,“ segir hann stolt-
ur, en virðist síðan þá hafa tek-
ið tæknina í sína þjónustu við
að góma innbrotsþjófa, auk
hundanna.
„Ég vil ekki hafa þetta hérna,“
segir portúgalska konan á efri
hæðinni þegar hún sér öryggis-
myndavélarnar sem Justin er
að koma fyrir á tröppunum, en
samþykkir þó að hafa þær yfir
nóttina í þetta eina sinn.
„Ætlið þið að henda þessum
skáp?“ bætir hún við og bendir
á fyrirbæri sem þeir Atli og Þor-
leifur hafa verið að rogast með
niður tröppurnar. Hún er ung
og sólbrún og Atli stekkur til að
hjálpa henni að bera hann aftur
upp í sína eigin íbúð.
„Nú getið þið séð hverjir eru
þjófar og hverjir ekki,“ segir Just-
in og bendir á tvo unga stráka
sem ganga upp götuna. „Ef þeir
líta aftur fyrir sig hafa þeir auga-
stað á búslóðinni.“
Líklega hafa þó engin hús-
gögn nokkurn tímann ver-
ið jafnörugg og þau sem eru
geymd þessa nóttina í garðin-
um hjá Justin. Vonandi gengur
betur að fá flutningamenn dag-
inn eftir.
Valur Gunnarsson
Ferðasaga
Flutningadagurinn mikli
Svalirnar Þarna stóð
ítalska konan og lét
strákana heyra það.
Tröppur dauðans Það er ekkert grín að bera kassa upp og niður
þessar tröppur.
At-Lee, Thor og Valur At-Lee
og Valur hjálpuðu Thor að flytja
en hann er sífellt á faraldsfæti.