Dagblaðið Vísir - DV - 21.12.2011, Blaðsíða 31

Viðtal 31Jólablað 21.–27. desember 2011
séu alltaf eins þó að aðeins sé lengra
á milli þeirra. „Menn hafa farið eftir
uppástungum mínum og ekkert séð
eftir því. Það vantar stundum kjark­
inn en ég hef viljað styðja við þau.“
Það er vert að geta þess að einn
starfsmaður Góu, Hallbera Guðna­
dóttir, sem hreinlega fylgdi með í
kaupunum þegar Góa keypti lakkrís­
gerðina Drift, var 94 ára þegar hún
lét af störfum og lést svo stuttu síðar.
Helgi minnist hennar fallega og seg­
ir að þau hafi verið miklir vinir. „Hún
var mjög hress. Það var gaman að
henni og við áttum gott samband.“
Bara eitt prósent
Það er viðeigandi að ræða um eitt
helsta baráttumál Helga eftir að við
höfum rætt aðeins um Höllu hans
eins og hann kallar Hallberu, en
hann segist hafa orðið fyrir von­
brigðum þegar hún féll frá vegna
þess að aðbúnaður hennar var ekki
nægilega góður. Hún bjó ein og var
ekki með neyðarhnapp. Það er tæpur
áratugur síðan Helgi fór að láta í sér
heyra af alvöru vegna lífeyrissjóðs­
málanna og aðbúnaðar aldraðra, en
hann telur að þar sé mörgu verulega
ábótavant.
„Ég fór að hafa áhuga á þessu þeg­
ar pabbi fór á Hrafnistu. Þrátt fyrir að
þeir hugsi vel um hann þá gleymi ég
því aldrei þegar ég labbaði í fyrsta
sinn þar inn að heimsækja pabba
minn og hann var í litlu herbergi og
ég sá hann við endann á herberg­
inu. Ég sá svo að það var annar mað­
ur með honum í þessu litla herbergi.
Þá fór ég að hugsa: Hvar er lífeyris­
sjóðurinn núna? Hvað erum við að
gera þessu fólki? Getum við ekki gert
eitt né neitt?“ segir hann og blöskr­
ar greinilega. Hann telur að lífeyris­
sjóðir séu af því góða en telur því
ábótavant hvernig þeir velji að eyða
fé sjóðsins sem skilar sér að litlu leyti
aftur til sjóðsfélaganna. Fyrir nokkr­
um árum lét hann teikna stúdíó­
íbúðir fyrir eldri borgara, um það bil
30 fermetra með eldhúskrók, bað­
herbergi og svefnaðstöðu og lagði til
að lífeyrissjóðirnir létu eitt prósent af
tekjum sínum renna í það að byggja
íbúðir fyrir aldraða.
„Við erum með skuldbindingar“
„Ég er ekki ósáttur við lífeyrissjóð­
ina, ég er ósáttur við að þeir borgi
aðeins út 5 milljarða til eldri borg­
ara en noti 72 milljarða í annað. Það
er alltaf sama spólan sem gengur:
„Við erum með skuldbindingar,“ en
þeir borga út innan við sjö prósent
af innborgun til baka,“ segir hann
og vill frekar að lífeyrisþegar njóti
tekna sjóðsins. Þegar yfirmaður líf­
eyrissjóðs hætti störfum, á liðnu ári,
eftir langt starf hjá slíkum sjóði fékk
hann ærlega veislu og Helgi spyr: „Af
hverju fá eldri borgarar ekki svona
veislu? Þetta eru peningarnir okkar.
Eins og þeir borga okkur í dag eiga
þeir fjörutíu ára birgðir – ég vildi að
ég ætti slíkar birgðir. Þetta eru eng­
ir smápeningar. Menn verða að fara
að endurskoða þetta,” segir hann og
bendir mér á grein eftir Davíð Odds­
son um lífeyrissjóðskerfið. „Þegar
svona harðjaxlar eru farnir að kvarta
yfir lífeyrissjóðunum, er þá ekki fok­
ið í flest skjól?“ spyr Helgi. „Þeir byrja
að tala um þetta þegar þeir verða
gamlir,“ segir hann og glottir. „Ég þarf
kannski ekki að kvarta persónulega,
en ég hef fylgst með þessu í gegnum
pabba. Það kemur að þessu hjá okkur
öllum og ég vil gera aðeins betur fyrir
okkar peninga.“ Þegar ég spyr hvort
hann telji að baráttan sé að bera ár­
angur, þá játar hann því. „Kannski
breytist eitthvað vegna þess að fólk
þorir að opna munninn.“ Eftir hrunið
lagði Helgi það til að í eitt ár þyrfti
Það er ljós í myrkrinu
„Nú þarf ég ekkert
að koma heim sko
– fyrr en ég fer heim og
ég fer yfirleitt bara seint
heim.
Fjölskyldufyrirtækið
Hannes starfaði líkt og aðrir í Góu
með Helga. Fyrir aftan Helga er
falleg mynd af Hannesi.
mynd Eyþór Árnason