Dagblaðið Vísir - DV - 16.08.2013, Síða 45

Lífsstíll 45Helgarblað 16.–18. ágúst 2013
L
eiðin upp í Miðstrandar-
skarð var brött og það tók á að
klöngrast upp frá Neskaupstað
áleiðis til Mjóafjarðar. Leiðin
lá framhjá nýreistum varnar-
görðum vegna snjóflóða sem eiga að
tryggja íbúum öryggi. Mér varð hugs-
að til þeirra hörmunga sem urðu á átt-
unda áratugnum þegar snjóflóð skall
á bænum og kostaði fjölda manns
lífið. Það er til mikils að vinna að slíkur
harmleikur endurtaki sig ekki.
Ég hafði keypt fokdýrt göngukort
í Veiðiflugunni á Búðareyri. Þar er
merktur inn fjöldi gönguleiða í Fjarða-
byggð. Leiðir sem merktar voru rauð-
ar táknuðu að þær væru óstikaðar.
Hinar grænu þýða að göngumaður á
að vera öruggur um að hafa vegvísa á
leið sinni. Ég ákvaðað ganga úr Norð-
firði yfir í Mjóafjörð þar sem finna má
þorpið Brekku sem ekki hefur orðið
nútímanum að bráð. Í stað þess að
fara rauðu leiðina framhjá Goðaborg
valdi ég stikaða leið meðfram Orms-
staðatindi. Þetta átti að verða einföld
og skemmtileg ganga.
Með í för var tíkin Jasmín sem fylgir
mér gjarnan á fjallaferðum. Það merki-
lega við tíkina er að hún er ratviss.
Reynslan hefur kennt henni að stik-
ur eru eitthvað sem marka leið okk-
ar. Þegar við förum um fjöll leitar hún
uppi vegvísana og bíður svo eftir mér.
Þegar ég var hálfnaður upp fjallið varð
mér ljóst að græna gönguleiðin var
ekki eins einföld og lýst var í kortinu. Á
efsta þriðjungi gönguleiðarinnar upp
í skarðið voru flestar stikurnar
fallnar og jafnvel horfnar. Það
var bjart og sólin skein í heiði
þannig að ég hafði ekki miklar
áhyggjur. Þó vissi ég sem var að
gjarnan er stutt í Austfjarðaþok-
una. Við komum upp í skarðið í
rúmlega 600 metra hæð. Þegar
fegurð Mjóafjarðar opnaðist
mér stóð ég hugfanginn. Ótrúleg lista-
verk náttúrunnar voru þeim megin.
Kastalamyndaðar klettaborgir römm-
uðu inn sviðsmynd. Ég gleymdi eitt
andartak áhyggjunum af brotnu stik-
unum og því hvernig ég ætti að velja
leiðina niður. Eftir að hafa teygað að
mér Mjóafjarðarloftið og borðað eina
brauðsneið var tímabært að leggja af
stað niður. Þá vandaðist málið. Hvergi
sáust stikur.
Jasmin er skynsemisvera eins og
aðrir hundar. Hún er með nægan
orðaforða til þess að samskipti okkar
séu á sæmilega vitrænu plani. Þar sem
ég rýndi árangurslaust í urðina eftir
stikunum ákvað ég að tími tíkarinnar
væri komin. „Laus,“ sagði ég og hund-
urinn skokkaði af stað. Svo stoppaði
hún og beið. Viti menn. Þarna kom
í ljós brotin stika. Þannig gekk þetta
koll af kolli. Við gengum meðfram
snarbrattri fjallaskál yfir fannir og urð.
Þá sá ég stiku sem vísaði til þess að við
ættum að fara um annað fjallaskarð.
Hugfanginn af fegurð klettanna gekk
ég sem leið lá upp skarðið. Leiðin nið-
ur í Mjóafjörð blasti við.
Tíkin skondraði á undan og það
mátti merkja á henni gleði í hvert sinn
sem hún fann fallna stiku. Við fórum
hratt yfir og fyrr en varði náðum við
niður að sjávarmáli. Þá tók við löng
ganga inn allan fjörð, eftir vegaslóða
en yfir óbrúuð vatnsföll. Fyrr en varði
náðum við leiðarenda. Ég klappaði
hundinum sem bjargaði húsbónda
sínum. 16 kílómetra ganga um ævin-
týraslóðir var að baki. En ég hugsa til
þess með hrolli ef einhver hundlaus
ætlar að treysta á kortið og fylgja stik-
um í dimmviðri. Þá getur farið illa. n
Hundur bjargar húsbónda
Reynir
Traustason
Baráttan
við holdið
Kastali
Klettarnir í
Mjóafirði.
Seldu húsið og
skoða heiminn
n Rocky Vachon og Paula Fatioa fóru í heimsreisu á mótorhjóli n Fengu höfðinglegar móttökur í Reykjanesbæ
Seldu allt Rocky og Paula
ætla að vera á ferð um
heiminn næstu misseri. Hér
eru þau við Louise–vatn í
Kanada. Mynd: RocKy VacHon
Fjölbreyttir áfangastaðir Parið
lét draum sinn rætast. Þau sögðu upp í
vinnunni, seldu húsið sem Paula átti, og
héldu á vit ævintýranna.
Gerði við hjólið sjálfur Rocky, sem kunni
ekki að bæta dekk, ákvað að gera sjálfur við
hjólið sitt. Hann tók myndir af öllu ferlinu, og
setti skrúfur í merkta poka, til að vera viss
um að koma öllu rétt saman á nýjan leik.
Vel tekið Rocky og Paula hafa ferðast um
mið-Ameríku og ætla nú að leggja Evrópu
að fótum sér.