Dagblaðið Vísir - DV - 11.04.2014, Blaðsíða 53

Menning 53
á sínu
heimasvæði, afgreiðslustörf, að þjóna
til borðs og fleira í þeim dúr. Þá hóf-
um við í fyrra að styrkja ekkjur og að-
stoðum þær við að selja handgerð
kerti. Þetta eru tólf ekkjur frá þorpinu
Dindigul sem eru í miklum fjárhags-
örðugleikum. Kertin má kaupa í Múltí
Kúltí sem er aðsetur Vina Indlands,
það er reyndar lokað núna vegna
vatnsleka en það má kaupa kertin í
Borgartúni 3.“
Undraheimur indverskrar
kvikmyndagerðar
Sveinbjörg Rósa er ekki eingöngu
áhugakona um að leggja góðum mál-
efnum lið á Indlandi heldur hefur
hún víðtækan kvikmyndaáhuga og
þekkir vel til indverskrar kvikmynda-
gerðar. Fyrir þá sem vilja kanna betur
undraheim indverskrar kvikmynda-
gerðar mælir hún með sínum uppá-
haldsmyndum.
„Ég nefni fyrst myndina Traffic,
mynd frá Telugu-
svæðinu. Þetta
eru margar smá-
sögur sem tengj-
ast í einni stórri at-
burðarás. Myndin
fjallar í grunninn
um hjartveika stúlku
sem er dauðvona.
Þá vill það til að
kona nokkur lendir
í bílslysi. Fjölskylda
hennar ákveður að
gefa úr henni hjart-
að og þá tekur við
æsileg atburðarás.
Það þarf að bjarga
hjartanu í gegnum
Delí á mesta anna-
tíma og koma því til
stelpunnar. Þetta er
ákaflega falleg mynd
og spennandi.“
Þá nefnir Sveinbjörg Rósa
óvanalega mynd um töframann
sem lamast í miðju töfrabragði og
berst fyrir því að fá að deyja, Guza-
arish.
„Ekki síður er í uppáhaldi
myndin The Fly. Endurholdg-
unarmynd sem er algengt þema
í indverskum myndum. Myndin
fjallar um mann sem er myrtur frá
eiginkonu sinni og snýr aftur sem
fluga í hefndarhug.“
Sveinbjörg Rósa nefnir einnig
kvikmynd þar sem kona er í aðal-
hlutverki sem er því miður óvana-
legt í indverskri kvikmyndagerð.
„Það er óhætt að mæla
með myndinni Kahaani, flottri
spennumynd um konu sem berst
gegn spilltu þjóðfélagi, það er lítið
hægt að gefa uppi um söguþráð-
inn án þess að spilla upplifun-
inni.“ n
Helgarblað 11.–14. apríl 2014
Hafa skal það sem svalara reynist
4.285 helgarfyllerí
F
ólk almennt lifir í um 30.000
daga eða svo. 4.285 mánu-
dagar. 4.285 helgarfyllerí.
Eða hvað skal annars gera
við þetta allt saman? Fjöllistamað-
urinn Nick Cave er nú kominn að
20.000 daga markinu, orðinn 56
ára gamall, og hann lítur yfir farinn
veg. Eða gerir hann það?
Eitt af þemum myndarinnar
er minnið. Cave segist óttast það
mest af öllu að missa minnið, því
minnið er jú það sem við erum. Til
þess að reyna að halda fast í það
segir hann ótal sögur af sjálfum sér,
en eru þær sannar? Og skiptir það
raunverulega máli?
Cave segist, frá því um alda-
mótin, hafa hætt að vera mann-
eskja og lifi nú afar vélrænu lífi
þar sem allt snýst um að skrifa.
Meira að segja fjölskylda hans er
fyrst og fremst innblástur. 20.000
dagar verða að 20.000 blaðsíðum
eða svo. Hann leggst á bekkinn, en
til að leggja áherslu á að það sem
við sjáum er bíó er sálfræðitíminn
tengdur við sjónvarp. Persónur úr
lífi hans, svo sem Blixa Bargeld og
Kylie Minogue, dúkka upp í bifreið
hans og hverfa síðan. Nick Cave
kíkir á Nick Cave-safnið, sem er
eins og klippt út úr Spike Jonze-
mynd, og deilir þekkingu sinni á
sjálfum sér með safnvörðum. Með
aðstoð bendipriks lýsir hann því
sem gerist þegar þýskur áhorfandi
mígur á pönkbassaleikara í ein-
hverju fyndnasta atriðið seinni ára.
En hvað er raunverulegt af því
sem við sjáum í safninu? Það skipt-
ir engu ef sagan er góð, hafa skal
það sem svalara reynist. Cave seg-
ir að þegar hann skilji eigin lög til
fulls missi hann áhugann á þeim
og því sé hann ávallt að reyna að
fanga þetta augnablik á milli þess
sem þau reika stjórnlaust um og
eru fulltaminn.
Og í gegnum alla þessa óreiðu
skín rokkið svo skært, líklega það
eina sem skiptir máli þegar uppi
er staðið. Allt annað er bara hrá-
efni, og því er það ekki bara í flimt-
ingum að Nina Simone er kölluð
dr. Simone, eða að fegurðin felist
í því að hinum næstum áttræða
upphafsmanni rokksins, Jerry Lee
Lewis, sé lyft upp á píanó svo hann
geti traðkað á því til að framkalla
hljóma.
Þessi kvöldstund í Bíó Paradís
er að minnsta kosti sú besta sem
undirritaður hefur átt, allt síðan
kvöldið undarlega í KEF City sum-
arið 2013 þegar Nick Cave steig
næstum upp til himna fyrir allra
augum. n
Valur Gunnarsson
valurgunnars@gmail.com
Dómur
20.000 Days on Earth
IMDb 8,2
Leikstjórn og handrit: Iain Forsyth og Jane
Pollard (ásamt Nick Cave).
Aðalhlutverk: Nick Cave, Warren Ellis, Ray
Winstone og fleiri.
97 mínútur
Rokkið skín í óreiðunni „Líklega það
eina sem skiptir máli þegar uppi er staðið.“
Sholay Klassík í
þrívídd. Ómissandi
perla fyrir sanna kvik-
myndaáhugamenn.
Í
byrjun árs virtist Pútín á hátindi
valda sinna. Ólympíuleikarnir í
Sochi voru glæsilegir ef kostnaðar-
samir, og næsti nágranninn Úkra-
ína hafði snúið sér frá Evrópusam-
bandinu og í átt að Rússlandi undir
stjórn Rússavinarins Viktors Janúkó-
vits. Síðan fór að syrta í álinn, Janúkó-
vits var settur af og Evrópusinnar tóku
völdin í Kiev.
Fyrstu viðbrögð Pútíns voru að
sýna styrk, og það gerði hann með
því að leggja undir sig Krímskaga. Að-
gerðin var vel heppnuð, meirihluti
íbúa virðist sáttur við ráðahaginn og
Vesturveldin sátu hjá.
En til lengri tíma litið er hætta á
að yfirgangurinn reynist honum dýr-
keyptur. Pútín hefur á undanförnum
15 árum mistekist að búa Rússlandi
eðlilegt hagkerfi, eða hvenær keyptir
þú síðast rússneska vöru? Í staðinn er
öllu haldið á floti með útflutningi olíu,
sem er vissulega fimm sinnum dýr-
ari en hún var á tímum Jeltsíns, en þó
varla góður grunnur fyrir iðnveldi að
byggja á. Og nú þarf hann að borga
undir Krím líka, sem varla hefur neinn
efnahag annan en túrisma frá Rúss-
landi sjálfu. Efnahagsþvinganir í kjöl-
far innrásarinnar, þó takmarkaðar séu,
koma honum illa og spá sérfræðingar
litlum hagvexti eystra á næstunni.
Verra er þó að með þessari að-
gerð er hann líklega endanlega búinn
að þrýsta Úkraínu í faðm vestursins.
Enginn stjórnmálamaður þar sem
hyggur á frama getur samþykkt að
afhenda Rússum Krím, og jafnvel
Rússavinurinn Janúkóvits hefur for-
dæmt aðgerðina. Líklega munu sam-
skipti Rússlands og Úkraínu ein-
kennast af fjandskap í fyrirsjáanlegri
framtíð, þar sem verður æ háværari
krafa um að ganga í ESB og NATO af
ótta við rússneska björninn. Og rúss-
neskumælandi hópar í Úkraínu munu
á sama tíma kalla eftir auknum af-
skiptum Pútíns, en frekari afskipti
munu enn frekar eitra fyrir samskipt-
um hans við Úkraínu og umheiminn
allan. Fáir góðir kostir eru í stöðunni,
og þó aðgerðin hafi til skamms tíma
verið vinsæl á heimavelli er hætta á að
hún reynist pyrrosarsigur.
Víkur þá sögunni að Íslandi. Þegar
ég yfirgaf landið í lok árs 2013 virtust
þeir Sigmundur Davíð og Bjarni Ben
ætla að sigla lygnan sjó. Hugmyndum
um skuldaniðurfellingu var betur tekið
en margir höfðu átt von á, veiðigjalda-
málið var gleymt og ESB-málið kæft.
En nokkrum mánuðum síðar ákváðu
þeir að láta kné fylgja kviði og farga
málinu alveg. Þetta leiddi til fjölda-
mótmæla, mikils vinsældahruns og
mögulega klofningu Sjálfstæðisflokks-
ins. Og það undarlega var að ef þjóð-
in hefði fengið að kjósa um ESB hefði
hún nánast örugglega kosið á móti,
á meðan þjóðaratkvæðisgreiðsla var
málamiðlun sem flestir sjálfstæðis-
menn hefðu getað sætt sig við.
Líklegt er að mun fleiri séu nú
hlynntir inngöngu en áður, þar
sem Íslendingar þola það síst af
öllu að vera sagt fyrir verk-
um. Fái menn ekki að kjósa
vilja þeir kjósa með. Ef áfram
heldur sem horfir munu
þeir Bjarni og SDG því ekki
aðeins tapa í næstu kosn-
ingum, heldur horfa á eft-
ir þjóðinni inn í ESB. Og
allt vegna þess að þeir
treystu ekki stuðn-
ingsmönnum sínum
til að fylgja sér í máli
sem þeir voru annars
reiðubúnir til að fylgja
þeim í. n
Stjórnviska
Pútíns og SDG
Yfirgangur er dýrkeyptur
Pyrrosarsigur Ef áfram heldur sem horfir munu þeir Bjarni og SDG því ekki aðeins tapa í
næstu kosningum, heldur horfa á eftir þjóðinni inn í ESB. Og allt vegna þess að þeir treystu
ekki stuðningsmönnum sínum til að fylgja sér í máli sem þeir
voru annars reiðubúnir til að fylgja þeim í. Vinsældir Pútíns
eru einnig til þess fallnar að verða skammvinnar ef fram
fer sem horfir.