Lögmannablaðið - 01.12.2011, Blaðsíða 34

34 lögmaNNaBlaðið tBl 04/11
ViðtAl
vinnubrögð í sakamálum þannig að það
var enginn fulltrúi ákæruvalds, bara
verjandinn með skriflega vörn á móti
dómaranum sem flutti málið á móti
honum. auðvitað vissum við að stundum
var búið að semja dóminn þegar við
mættum í réttarsal og að skrifað var
undir hann um leið og við gengum út.
Í einkamálunum voru stefnur og
greinargerðir afar stuttar. Sá sem átti
þátt í að lengja þau skjöl var Jón Steinar
og ég spurði hann að því fyrir nokkrum
áratugum af hverju hann skrifaði svo
langar stefnur og greinargerðir. Hann
sagðist gera þetta vegna þess að
héraðsdómararnir hefðu ekki getu til
að fylgja hinum munnlega málflutningi
og það yrði að tryggja að málsástæður
og önnur sjónarmið kæmust að með
því að hafa þau skrifleg. Því miður hafði
hann rétt fyrir sér. málin voru tekin fyrir
á reglulegu bæjarþingi á þriðjudögum
og fimmtudögum og sjó- og verslunar-
dómar voru annan hver föstudag. Síðan
voru málin rekin þar árum saman á
fjögurra vikna fresti og alltaf varð maður
að passa upp á að mæta eða láta mæta
fyrir sig.
Jón Steinar: auk þess þurfti maður
alltaf að vera að rifja málið upp.
Ragnar: auðvitað var enginn
tæknibúnaður í dómsölum og það kom
fyrir að dómari neitaði að bóka rétt sem
kallað er. Hann hafði komist að einhverri
niðurstöðu í huganum og gat ekki bókað
allt sem fram hafði komið þar sem það
fór gegn hugmyndum hans um málið.
Ég lenti oft í erfiðleikum með slíkt. Svo
hjálpuðu dómarar stundum vitnunum
að svara þegar lögmaðurinn var að
reyna fá þau til að viðurkenna það sem
hann vildi. Þá átti dómarinn til að segja:
„nú skulum við byrja upp á nýtt og nú
skal ég spyrja.“ Svo fóru þau svör í
bókina.
Jón Steinar: Ég fékk á tilfinninguna
að dómarar væru alltaf að verja vitnin
fyrir lögmanninum. ef þú þurftir að elta
vitnið uppi og vera óþægilegur við það
til að afhjúpa ósannsögli sem þú taldir
hugsanlega vera á ferðinni steig
dómarinn oft inn og eyðilagði
yfirheyrslurnar.
meiri samkeppni en vinátta
Hvað með samskipti milli lögmanna,
hafa þau breyst mikið?
Gestur: Það var miklu meiri
samgangur og persónulegri tengsl milli
lögmanna hér áður fyrr enda hefur
lögmennskan færst úr því að vera
viðfangsefni tiltölulega fárra yfir í að
vera allstór atvinnugrein. Samkeppni er
miklu betri lýsing á samskiptum
lögmanna í dag heldur en vinátta. Þessu
var áður öfugt farið. Í siðareglum
lögmanna eru reglur um samskipti
lögmanna innbyrðis og reglur um
skyldur lögmanns gagnvart skjólstæðingi.
Fyrstu árin sem ég þurfti að vinna með
siðareglurnar reyndi mikið á reglurnar
um samskipti lögmanna innbyrðis.
Síðustu ár mín í úrskurðarnefndinni var
slíkt undantekning en kjarninn orðinn
skyldur lögmanns gagnvart skjólstæðingi.
Jón Steinar: Þetta er rétt og þessi
breyting er heilbrigð. auðvitað er skylda
lögmanns fyrst og fremst við skjól-
stæðinginn. Það má aldrei vera þess
háttar samband milli starfandi lögmanna
að þeir taki það fram yfir skylduna til
að gæta hagsmuna eða réttinda um-
bjóðenda sinna. Hins vegar er pínulítill
missir af þessum mánaðarlega viðburði
sem yfirfærsla í Hæstarétti var en þá
voru tekin fyrir þau mál sem átti að
þingfesta og einnig þau sem ekki hafði
verið frestað til málflutnings. Þar komu
lögmenn saman og ég reyndi alltaf að
mæta því mér fannst gaman að því að
hitta hina í vingjarnlegu andrúmslofti.
Ragnar: Lögmenn og dómarar
drukku saman kaffi á kaffistofu héraðs-
dóms niðri á Túngötu og líka á
Smiðjustígnum. Þar kynntist maður
öllum nýjum dómurum og lögmönnum.
Þetta hvarf þegar dómurinn flutti á
Lækjartorg. Áður gat ég samið við alla
ingimar ingason. Þórunn guðmundsdóttir og gestur
jónsson.