Tímarit um menntarannsóknir - 01.01.2007, Blaðsíða 17

15
Tímarit um menntarannsóknir, 4. árgangur 2007
Reykjavík árið 1964 en danskar kennslubækur
höfðu verið notaðar þar allar götur frá tímum
Björns Gunnlaugssonar. Guðmundur var síðan
ráðinn námstjóri í stærðfræði við barna- og
gagnfræðastigið í hálfu starfi. Hann vísaði
Fræðsluskrifstofu Reykjavíkur á kennslubækur
Agnete Bundgaard til nota á barnastiginu
(Kristinn Gíslason, 1978) líklega samkvæmt
ábendingu Svend Bundgaards, bróður Agnete.
Jafnframt ritaði Guðmundur sjálfur kennslubók
handa efri bekkjum gagnfræðastigsins,
landsprófs- og gagnfræðadeildum. Bókina
nefndi hann Tölur og mengi (1966). Kennsla
í nýju stærðfræðinni skv. bókum Bundgaards
og Guðmundar Arnlaugssonar hófst samtímis í
barna- og gagnfræðadeildum árið 1966.
Snemma sama ár, 1966, hafði Sveinbjörn
Björnsson tekið saman skýrslu þar sem borin
var saman kennsla í stærðfræði og raungreinum
á Íslandi og á Norðurlöndum. Niðurstöður voru
þær að Íslendingar stæðu Norðurlöndunum
hvergi á sporði í téðum námsgreinum og
úrbóta væri þörf. Að beiðni ráðherra
menntamála, dr. Gylfa Þ. Gíslasonar, sem var
einnig ráðherra málefna OEEC/OECD, gerði
Sveinbjörn ítarlega verk- og kostnaðaráætlun
um endurnýjun námsefnis í eðlisfræði. Dr.
Gylfi setti á laggirnar skólarannsóknir árið
1966. Þær urðu síðan að Skólarannsóknadeild
ráðuneytisins sem tók allt menntakerfið
til endurskoðunar. Fyrstu verkefnin voru
endurskoðun á eðlisfræðikennslu að tillögu
nefndar Sveinbjörns og endurskoðun á
stærðfræðikennslu sem þegar var hafin að
frumkvæði Fræðsluskrifstofu Reykjavíkur.
Rök Guðmundar fyrir breytingum á náms-
efni koma fram í formála að kennslubók hans,
Tölum og mengjum:
Áhersla á leikni og vélrænum vinnubrögðum
hefur þokað fyrir kröfum um aukinn
skilning. Þessi þróun hefur ýtt nokkrum
grundvallarhugtökum úr rökfræði, mengja-
fræði og algebru niður á barnaskólastig.
Reynsla víðs vegar að bendir til þess, að börn
– og það jafnvel á unga aldri – eigi tiltölulega
auðvelt með að tileinka sér þessi hugtök, sem
áður voru eigi kynnt fyrr en á háskólastigi, og
hafi gaman af þeim. Enn fremur virðast þau
stuðla að auknum skýrleik og nákvæmni í
hugsun og reikningi (Guðmundur Arnlaugsson,
1966: 4).
Nýstærðfræðin olli miklu umróti. Skólar og
kennarar voru lítt búnir undir að takast á við
námsefnið og fyrir valinu hafði orðið óvenju
fræðilegt og þurrt efni fyrir barnakennsluna,
námsefni Agnete Bundgaard. Fljótlega var
ákveðið að skapa frá grunni nýtt íslenskt
námsefni fyrir barnaskóla en áður hafði engum
verið treyst til þess. Eftir nýstærðfræðina
losnaði óvænt um frumkvæði og sköpunarkraft
kennara.
Áhugavert er að draga fram hverjar voru
raunverulegar ástæður róttækra breytinga á
stærðfræðikennslu á Íslandi á árabilinu 1964–
1974. Ástæður kennaranna voru vonir um
aukinn skilning á stærðfræðinni. Stöðnunin var
auðsæ. Ástæður yfirvalda voru væntingar um
efnahagslegan og félagslegan ávinning. Vonir
beggja rættust aðeins að takmörkuðu leyti, en
tilraunin varð til að hreyfa við hugmyndum
fólks um stærðfræðinám og -kennslu og leysa
frumkvæði kennara úr læðingi. Raunar var
ekki aðeins hreyft við hugmyndum íslensks
skólafólks um stærðfræði heldur hafði
nýstærðfræði áhrif á stærðfræðikennara um
heim allan og við hana má miða upphaf
stærðfræðimenntunar sem rannsóknarefnis og
fræðigreinar.
Lokaorð
Stiklað hefur verið á stóru um þróun
stærðfræðimenntunar á Íslandi og staðnæmst
við helstu tímamót. Að hverjum tímamótum
er aðdragandi sem ekki verður rakinn hér né
heldur framvinda mála. Aðeins er fjallað um
niðurstöður til að draga fram meginatriði.
Þau eru tvenns konar en af sama toga. Annars
vegar eru væntingar sem yfirvöld gera sér um
árangur af stærðfræðimenntun. Hins vegar er
um að ræða framtak einstaklinga sem vinna
að breytingunum, frumkvöðla sem hafa eigin
væntingar um árangur verka sinna.
ü Á þrettándu öld þýddi óþekktur
höfundur ritgerðina Algorismus.
Nokkur tímamót í sögu stærðfræðimenntunar