Tímarit um menntarannsóknir - 01.01.2007, Side 46

Tímarit um menntarannsóknir - 01.01.2007, Side 46
44 Tímarit um menntarannsóknir, 4. árgangur 2007 með það í huga að þróa hugmyndir sínar væntanlegum nemendum til hagsbóta. Að baki slíkri sýn á kennaranám leynist gjarnan sú hugsun að breytingar á grunnviðhorfum leiði til breytinga á starfsháttum. Eins og Wideen og félagar (1998) benda á ættu menn að stilla slíkum væntingum í hóf. Vettvangurinn er ekki bara eitthvert leiksvið þar sem kennarinn dansar eftir nótum sem hann fékk eða bjó sér til í kennaranáminu. Þar eru aðrir kennarar og þar eru raunverulegir nemendur og þar eru ákveðin lífsform og viðhorf og hefðir í gangi og allt þetta hefur sín áhrif á hinn nýútskrifaða kennara, sem áttar sig nú á því að þó hann sé útskrifaður á hann býsna margt ólært: Nú er komið að því að læra í starfi, byggja upp haldgóða starfsþekkingu. Sérfræðiþekking og starfs- þekking Árið 1997 lokaði Háskólinn í Chicago kennslufræðideild sinni. Í kjölfarið birtist í Education Week grein eftir kennara nokkurn, Basset að nafni, þar sem hann segist ekki gráta lokun deildarinnar. Hann hafi verið kennaranemi þar í eina tíð og lítið lært af náminu enda hafi það verið fræðilegt og úr tengslum við raunverulegt skólastarf. Menn mega ekki gleyma því, sagði Basset, að kennsla er iðn en ekki vísindi (craft, not a science). Mary M. Kennedy (1999) segir þessa sögu í upphafi greinar sem hún kallar „Ed Schools and the Problem of Knowledge“. Hún grípur staðhæfingu Bassets á lofti og skrifar: Þetta er áhugaverð kenning. Ef kennsla er iðn frekar en vísindi, og ef hún lærist heldur á vettvangi en í sölum háskólanna þá er eðlilegt að spyrja hvort kennaramenntun eigi sér tilverurétt og þá um leið hvort það sé nokkurt vit í því að vera að stunda rannsóknir á þessu sviði… Fullyrðing [Bassetts] um að kennsla sé iðn sem byggist ekki á rannsóknum snertir kjarnann í umræðunni um hvort kennslu- og menntunarfræði hafi eða geti haft þýðingu fyrir kennslu eða aðrar athafnir tengdar skólastarfi, t.d. ráðgjöf, stjórnun, námskrárþróun og stefnumótun. Ber að skoða allar þessar athafnir sem iðnir (crafts)? Gagnast þeim í reynd nokkuð sú formlega þekking sem sprettur af rannsóknum og birtist í bókum? (Kennedy, 1999, bls. 30) Sumir myndu kannski vísa orðum Bassetts til föðurhúsanna og segja þær innantómt blaður og enduróm af gömlum og úreltum viðhorfum til kennaramenntunar. Það gerir Kennedy ekki. Hún tekur þau alvarlega, telur að Bassett og hans líkar hafi nokkuð til síns máls, að hér sé við raunverulegan vanda að glíma sem kennaraskólar verði að taka alvarlega. Hún minnir á að kennaraskólar hafa löngum verið gagnrýndir fyrir að veita ekki nógu góða starfsmenntun og að þessi gagnrýni komi ekki aðeins utan frá (t.d. frá kennurum og stjórnmálamönnum) heldur líka innan frá, úr röðum fræðimanna um kennaramenntun, en margir þeirra halda því fram að sú fræðilega þekking sem kennaraskólar leggja jafnan áherslu á komi kennurum að litlu haldi og jafnvel að raunverulegt kennaranám eigi sér stað eftir að formlegu kennaranámi lýkur, að kennarar læri fyrst og fremst að kenna út frá þeirri reynslu sem þeir verða fyrir í starfi. Er þetta veruleikinn? – spyr Kennedy. Er hugsanlegt, bætir hún við, að sú sérfræðiþekking sem kennaraskólar byggja starfsemi sína á eigi í raun ekkert erindi við kennara, að hún sé, þegar grannt er skoðað, ósamrýmanleg starfsþekkingu kennara? Til að svara spurningunni fer hún þá leið að greina þær gerðir þekkingar sem hér um ræðir. Starfsþekking (craft knowledge) kennara, segir Kennedy, er reynslubundin þekking, sprottin af reynslu í starfi og í lífinu yfirleitt. Hún er alla jafnan óyrt (tacit) en birtist sem lifandi afl í háttum kennarans, hreyfingum hans, látbragði, talsháttum og framkomu. Sérfræðiþekking (expert knowledge) er hins vegar afurð rannsókna. Megineinkenni hennar, segir Kennedy, er að hún er yrt, sett fram í orðum og setningum (propositional) og það er einmitt þetta sem gerir hana meðfærilega og aðgengilega: það sem sett hefur verið fram í orðum finnur sér leið inn í tímarit, bækur og tölvur; verður að textum sem þú og ég getum Að kenna í ljósi fræða og rannsókna
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168
Side 169
Side 170
Side 171
Side 172

x

Tímarit um menntarannsóknir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit um menntarannsóknir
https://timarit.is/publication/1140

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.