Gerðir kirkjuþings - 2007, Qupperneq 13

Gerðir Kirkjuþings 2007
horfast í augu við þann veruleika, sem þessu fylgir og hlýst af breyttum viðhorfum í
þjóðfélaginu á undanfömum ámm.
Sem gmndvallarstofnun kristinnar trúar og máttarstólpi í samfélaginu verður
Þjóðkirkjan umfram allt að gæta þess, að engum, hvorki einstaklingum né hópum,
finnist hann vera utangátta á vettvangi kirkjunnar eða ekki jafnvelkominn öðmm í þær
mörgu vistarvemr, sem em í húsi Föðurins. Það er kirkjunni beinlínis lífsnauðsyn í
umróti tíðarandans. Á Kirkjuþingi á síðasta ári lagði ég ríka áherslu á, að við leiddum
þetta vandasama mál til lykta í góðri sátt og með virðingu fyrir tilfinningum annarra
og viðhorfum, sem ýmist eiga rætur að rekja til trúarskoðana, uppeldis,
siðferðiskenndar eða ólíkra lífsviðhorfa. Ég treysti því enn, að svo megi verða. Hinu
mega menn þá ekki gleyma, að sátt er sátt. I sáttargjörð felst það vitaskuld, að hvor
aðila er fullsæmdur af sínum hlut, þótt hann fái ekki öllu sínu framgengt. Þjóðkirkjan
hefur lagt áherslu á, að Alþingi tæki ekki fram fyrir hendur hennar í máli af þessum
toga og hún á þess vegna að vera reiðubúin til að ræða og koma til móts við knýjandi
sjónarmið eftir því sem frekast er kostur. Það þarf að ríkja samskilningur milli ríkis og
kirkju í þessu viðkvæma máli og Þjóðkirkjan verður vegna stöðu sinnar í samfélaginu
og samkvæmt stjómarskrá að hafa forgöngu um, að svo megi verða. Þegar við blasir,
að löggjafinn veiti trúfélögum í landinu heimild til að staðfesta samvist
samkynhneigðra verður Kirkjuþing að bregðast við því af yfirvegun og skynsemi og
kosta kapps um, að Þjóðkirkjan komi ósködduð frá þeim svigurmælum, sem em látin
dynja á henni, þótt hún sé í hópi þeirra lútersku kirkna á heimsbyggðinni, sem lengst
ganga í þessum efnum. Ef Kirkjuþing býr svo um hnútana, að einstaklingar af sama
kyni geti á vettvangi Þjóðkirkjunnar hlotið þau borgaralegu réttindi, sem staðfestri
samvist þeirra fylgja nú þegar lögum samkvæmt, væri ekki með góðu móti unnt að
halda því fram, að samkynhneigðir væru beittir misrétti. Allir fengju þá lögformlega
staðfestingu kirkjunnar á ætlun sinni um samneyti og trúfesti, þótt það yrði með
mismunandi formerkjum, sem leiðir af trúarskilningi vegna mismunandi aðstæðna
þeirra, sem í hlut eiga. Það er sú sáttargjörð, sem nú er í sjónmáli.
11