Glóðafeykir - 01.12.1970, Blaðsíða 62

62
GLÓÐAFEYKIR
Simon Jóliannsson, áður bóndi í Goðdölum í Vesturdal, andaðist
17. marz 1960. Fæddur var hann á Skíðastöðum á Laxárdal ytra 26.
maí 1892. Var faðir hans Jóhann, þá vinnum. á Skíðastöðum, Eyjólfs-
son bónda í Kálfárdal í Gönsaiskörðum,
Jónassonar, en móðir Ingibjörg Guðjóns-
dóttir bónda á Illuffastöðum í Laxárdal os
í Áshildarholti. Móðir Ingibjargar var Hall-
fríður Þorkelsdóttir. \Tar Símou ekki hjóna-
bandsbarn.
Símon ólst upp með móður sinni ytra þar
á Skíðastöðum og Herjólfsstöðum og e. t. \\
víðar. Árið 1919 kvæntist hann Moniku
Sveinsdóttur frá Bjarnarstaðahlíð, alsystur
Guðmundar bónda þar og Ólafs á Starra-
stöðum (sjá Glóðaf., 5. h. bls. 31 og 7. h.
bls. 38). Hófu þau búskap á Mælifelli, hálfri
jörðinni, 1920, og bjuggu þar eitt ár, fóru þá í húsmeimsku að
Starrastöðum og voru þar til 1925, er þau tóku til ábúðar Teigakot
í Tungusveit. Þar bjuggu þau til 1933, þá á Iveldulandi á Kjálka 2
ár og loks í Goðdölum 1935—1949, er þau létu af búskap þar og
synir þeirra tóku við. Fór þá Símon aftur að Teigakoti og bjó þar
2 ár einn síns liðs, en hvarf svo að Goðdölum og átti þar heima síð-
ustu árin.
Þrír eru synir þeirra hjóna: Trausti, bóndi í Hverhólum (nýbýli
frá Goðdölum); Grétar og Borgar, báðir bændur í Goðdölum.
Símon fór ungur til sjós og var jafnan á vertíð á vetrum unz hann
hóf búskap og raunar lengur. 1928, er hann var á línuveiðaskipi,
fékk hann blóðeitrun svo magnaða, að honum voru aldrei heilar
hendur eftir það og var að vísu alls ófær til vinnu, þótt hann léti
lítt á sig ganga, því að harka var nóg og karlmennska. Hann var af-
bragðs verkmaður til sjós og lands meðan hendur voru heilar, af-
burða sláttumaður, fjármaður ágætur.
Símon í Goðdölum var meðalmaður á vöxt, vel á fót kominn og
myndarmaður í sjón; hörkulegur nokkuð á svip og þó kankvís og
glettinn, fjöreygur og snareygur. Honum voru margir hlutir vel
gefnir. Hann var harðneskjumaður, hafði stórbrotna skapsmuni og
átti ósjaldan í erjum um stundarsakir. En aldrei réðst hann á garð-
inn þar sem hann var lægstur, og jafnan tók hann svari þeirra, er
minni voru máttarins. Hann var umbrotamaður og umhleypinga og
ekki við allra skap. Hann var greindur vel, kerskinn nokkuð á stund-
Simon Jóhannsson.