Skírnir - 01.09.1992, Síða 16

278
GUÐRÚN NORDAL
SKÍRNIR
heima. Hún er einnig í Hauksbók, en í þeirri gerð Landnámu er
ennfremur varðveitt eldri gerð klausunnar um Hallgerði, sem lík-
lega hefur verið í Styrmisbók Landnámu. Hún hljóðar svo í hin-
um knappa stíl ritsins:
SnæbjQrn son Eyvindar austmanns, bróðir Helga magra, nam land millim
Mjóvafjarðar ok Langadalsár ok bjó í Vatsfirði. Hans son var Hólm-
steinn faðir Snæbjarnar galta, er vá HallbjQrn, son Odds at Kiðjabergi,
hjá HallbjarnarvQrðum. Hann hafði áðr vegit Hallgerði konu sína, dótt-
ur Tungu-Odds.16
Eiginkvennavíg eru ekki á hverju strái í íslenskum fornbók-
menntum og held ég að þetta sé í eina skiptið sem slíkt hendir á
Islandi svo vitað sé. I Sturlubók eru skýrðar orsakir drápsins:
HalibjQrn son Odds frá Kiðjabergi Hallkelssonar, bróður Ketilbjarnar
ens gamla, fekk Hallgerðar, dóttur Tungu-Odds. Þau váru með Oddi
enn fyrsta vetr; þar var SnæbjQrn galti. Óástúðligt var með þeim hjónum.
HallbjQrn bjó ÍQr sína um várit at fardQgum; en er hann var at búnaði, fór
Oddr frá húsi til laugar í Reykjaholt; þar váru sauðahús hans; vildi hann
eigi vera við, er HallbjQrn foeri, því at hann grunaði, hvárt Hallgerðr
mundi fara vilja með honum. Oddr hafði jafnan bœtt um með þeim. Þá
er HallbjQrn hafði lagt á hesta þeira, gekk hann til dyngju, ok sat Hall-
gerðr á palli ok kembði sér; hárit fell um alla hana ok niðr á gólfit; hon
hefir kvenna bezt verit hærð á íslandi með Hallgerði snúinbrók. Hall-
bjQrn bað hana upp standa ok fara; hon sat ok þagði; þá tók hann til
hennar, ok lyptisk hon ekki. Þrisvar fór svá. Hallbjprn nam staðar fyrir
henni ok kvað:
Qlkarma lætr, arma
eik firrumk þat, leika
Lofn fyr lesnis stofni
línbundin mik sínum.
Bíða man ek of brúði,
bQl gervir mik ÍQlvan,
snertumk harmr of hjarta
hrót, aldrigi bótir.
16 Landnáma H122. Sjá ennfremur umfjöllun Jóns Jóhannessonar: 1941, Gerðir
Landnámabókar, Hið íslenzka bókmenntafélag: Reykjavík.