Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1977, Qupperneq 24

22
MÚLAÞING
Sigurður Óskar Pálsson:
Smávegis frá snjóavetrinum
1913 -1914
Veturinn 1913—’14 er eldri mönnum á Borgarfirði mjög
minnisstæður sökum þeirra óhemju snjóa, er pá hlóð niður og
telja þcir engan vetur síðan komast í nokkurn samjöfnuð við
pann vetur, hvað snjóalög snertir.
Snjóalögin hófust J>ó ekki fyrr en eftir hátíðar en héldust fram
á vor. Það undarlega var, að aldrei komu stórhríðar á þessu
tímabili en ekki heldur hlákur. Áttin var sífellt norðaustlæg og
mokaði niður snjónum alltaf öðru hverju og stormur ekki meiri en
J>að, að ekki hlóð í skafla en amaði í gil og lægðir.
Mældur var jafnfallinn snjór á tveim stöðum í grennd við
BakkagerðisJ>orp á bersvæði, á Dýjablá sem er innan við }>orpið,
og á túnunum ofan þorpsins utan við Bakkaá og reyndist snjó-
dýptin á báðum stöðum vera 5 álnir eða liðlega 3 metrar.
Bærinn Hóll í Bakkagerðisþorpi stóð nokkum veginn á sama
stað og samnefnt hús stendur nú, á brekkubrúninni við Bakka-
árgilið. Þetta var baðstofubygging með lágum veggjum en bröttu
risi, vel 3 metrar á mæni. Þar bjuggu J>á Einar póstur Ólason og
Guðrún Jónsdóttir.
Einhverju sinni J>ennan vetur, er unglingar úr }>orpinu stefndu
upp í fjall á skíðum sér til skemmtunar, ráku }>eir augun í rörið
frá eldavélinni er eitt stóð upp úr snjónum á Hól og höfðu við
orð, að réttast væri nú að troða snjó í rörið hjá Gunnu. Ekkert
varð pó af framkvæmdum. Sýnir J>etta snjódýptina. Þá var
Bakkaárgilið alveg fullt af snjó og slétt yfir.